Χρήστου Ντικμπασάνη
Νοιώθω άχρηστος κοιτώντας τον εαυτό μου μέσα σε κάτοπτρα
με μια αφροντισιά αιώνων, βιογραφιών και χαρτών
Ριζώνω στην καρδιά μου την κυριαρχία του φόβου
Αναστατώνομαι από κληρονομιές πανάρχαιες
άπειρα θλιβερές και διδακτικές
Πλανιέμαι απ’τη μια άκρη της ιστορίας στην άλλη,
απορροφώντας ξενόφερτες υποσχέσεις και παραισθήσεις
Φλυαρώ ανόητα με τα πουλιά
μέσα στους λόγγους και τα δάση
Ψάλλω υποβοηθούμενος
από μαυροφορεμένους αοιδούς
με μια φωνή μοιραία, αβέβαιη, πλανεμένη
Υπάρχει μια χώρα στην υδρόγειο μικρή, βασανισμένη,
γεμάτη παρωχημένες δεισιδαιμονίες και διαχρονική δόξα
όπου ξεκουράζω τη σκιά μου
Υπάρχει μια χώρα των ουράνιων τόξων
και των κουρασμένων βλαστήσεων
Υπάρχει μια χώρα που η γη της είναι σκαμμένη από τάφους
που ανοίχτηκαν απ’τα χέρια της πληγωμένης Άνοιξης
Τότε που ξοδεύτηκε άδικα το άρωμα
του αλληλοσεβασμού, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας
🌱
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση.
Δύο ποιήματα ελευθερίας για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διαβάστε το έτερο εδώ!
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη, 1858
