Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δημήτρης Ορφανίδης: Είναι άγνωστο πώς. Μια μέρα έγραψα τους δύο πρώτους στίχους του πρώτου ποιήματος. Τρεις μήνες μετά τους υπόλοιπους. Μετά το πρώτο ακολούθησαν όλα τα άλλα. Καμία ιδέα δεν είχε προϋπάρξει.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Ο.: Στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Δ.Ο.: Ξεκίνησα να γράφω την άνοιξη του 2012. Η συγγραφή ολοκληρώθηκε το 2020, το καλοκαίρι. Στον όρο «συγγραφή» δεν περιλαμβάνεται μόνο η γραφή κάθε ποιήματος, αλλά και η επεξεργασία του μέσα σε αυτήν την οκταετία.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Δ.Ο.: Πρόκειται για μία ποιητική συλλογή 147+2 ποιημάτων που δεν ομφαλοσκοπούν.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Δ.Ο.: Τη χαρά που μου έδινε γράφοντάς το.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Δ.Ο.: Ο αναγνώστης που θα κατανοήσει όσο γίνεται περισσότερα, ίσως και τα πάντα, είτε τώρα, είτε σε δέκα χρόνια, είτε σε έναν αιώνα, είτε… είτε.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Δ.Ο.: Την πρό(σ)κληση να κατανοήσει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Δ.Ο.: Να μην δικαιωθούν γενιές και γενιές βαρβάρων.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Δ.Ο.: Αυτοί που θα ψάξουν και θα βρουν και όσοι έχουν χιούμορ.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Δ.Ο.: Διαβάστε το και θα δώσετε την απάντηση εσείς.
Γιατί δεν πρέπει;
Δ.Ο.: Διαβάστε το και πείτε εσείς «γιατί».
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Δ.Ο.: Στον εκδοτικό οίκο που το εξέδωσε, τον «Ελκυστή» και παντού με ηλεκτρονική παραγγελία και στα βιβλιοπωλεία όταν καταστεί εφικτό.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Δ.Ο.: Εδώ που με βρήκατε τώρα υποθέτω.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Δ.Ο.: Αυτό που έχει στο εξώφυλλό του.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Δ.Ο.: Δεν είμαι συγγραφέας τόσο, όσο ποιητής. Αν δεν ήμουν ποιητής θα μπορούσα να είμαι συγγραφέας.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Δ.Ο.: Ποιητής είναι και λέγεται Σολωμός, λέγεται Παλαμάς, λέγεται Καβάφης, λέγεται Ελύτης, λέγεται… Πάντως ένας συγγραφέας που συχνά απασχολεί τη σκέψη μου ονομάζεται Νικολό Μακιαβέλι. Γι’ αυτό και η προμετωπίδα του «Τρίτου Κύκλου Αρδεύσεων» είναι μία ρήση του.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Δ.Ο.: Στο γράψιμο όλοι έχουμε δεχθεί επιδράσεις ή έχουμε εμπνευστεί από κάποιους συγγραφείς και ποιητές. Αλλά ο τρόπος που γράφει ο καθένας μας δεν είναι κάτι απλό και εύκολο να απαντηθεί. Θα κριθεί μόνο όταν θα έχει τεθεί η τελευταία τελεία στην τελευταία μας λέξη. Ως προς το πώς ζω έχω να πω ότι παίζω το δικό μου ρόλο, όλοι οι άλλοι είναι κατειλημμένοι, όπως σωστά παρατηρεί ο Όσκαρ Ουάιλντ. Κι όπου με βρίσκει το κακό μνημονεύω Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύω Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, όπως μου άφησε παρακαταθήκη ο Ελύτης.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Δ.Ο.: Εγώ αρχικά. Μετά οι αναγνώστες. Προτιμώ, όμως, τον όρο «χαρακτήρες». Ξέρετε, δεν είμαστε όλοι οι χαρακτήρες ήρωες.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Δ.Ο.: Φαντασία, εμπειρία, ταλέντο και να νοιάζεται.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Δ.Ο.: Ο χρόνος -και πάλι συζητείται.
Τι την αποτυχία;
Δ.Ο.: Ο χρόνος -και πάλι συζητείται.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Δ.Ο.: Ρωτήστε με ξανά γύρω στα ογδόντα, αν ζω. Θα ήθελα πάντως και τότε, να σας απαντήσω με αυτούς τους στίχους του Μαγιακόφσκι: «Λιέτ ντα στά/ραστί, μπιές στά/ραστί».
Και σε πρόχειρη δική μου μετάφραση: «Χρόνια μου μέχρι τα εκατό, μεγαλώστε -δίχως γέρο να με δω».
Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Ορφανίδη, Τρίτος κύκλος αρδεύσεων, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Περισσότερα από/για τον Δημήτρη Ορφανίδη: