Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1928 στην Αθήνα και σπούδασε θέατρο δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη το 1943, σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών, παίζοντας παράλληλα και στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 2020. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Ο πραματευτής» (Γιώργου Ρούσσου, Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, 1963-1964).
Έπαιξε σημαντικούς ρόλους διεθνούς ρεπερτορίου από την αρχή της καριέρας της ενώ μετά το Εθνικό Θέατρο (από όπου απολύθηκε λόγω των φρονημάτων της και τον γάμο της με τον αγωνιστή δικηγόρο Ευάγγελο Μαχαίρα) έγινε επιτυχημένη θιασάρχις με τον Τζαβαλά Καρούσο κ.ά. Επίσης, συνεργάστηκε με τον Ορέστη Μακρή, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και άλλους σε δικές τους παραστάσεις. Η φωτογραφία είναι αναμνηστική από παράσταση στον Οίκο Ναύτου με επιθεώρηση από το θέατρο Βέμπο (1951). Η Δάφνη Σκούρα στην κορυφή, με τη Λένα Παμέλα δίπλα της, τις Μαρίκα Νέζερ και Αλίκη Βέμπο στο κέντρο και την 11χρονη Κατερίνα Γώγου κάτω δεξιά.
Το 1964 ίδρυσε το θέατρο «Ραντάρ» στη λεωφόρο Αλεξάνδρας μαζί με τον Λυκούργο Καλλέργη και το 1965 το θέατρο «Μετάλλιο» στο Παγκράτι. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 πρόβλημα στις φωνητικές της χορδές την εμπόδισε να αναπτύξει περαιτέρω καριέρα. Στη φωτογραφία, με τον Ερρίκο Κονταρίνη από την επιθεώρηση «Βίρα τις Άγκυρες» (των Μίμη Τραϊφόρου, Χρήστου Γιαννακόπουλου, θέατρο Βέμπο, καλοκαίρι 1950).
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε 14 ταινίες, με πρώτη την «Κατέστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου» (1951) και τελευταία τη «Λουίζα» (1966). Στις φωτογραφίες, δημοσιεύματα του περιοδικού «Θησαυρός» (Δεκέμβρης 1950 και Φλεβάρης 1951) για την πρώτη της ταινία.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε μόνο στον «Άγνωστο πόλεμο» (ΥΕΝΕΔ, 1972-1973, 4ος κύκλος) και στον «Εφιάλτη» (ΕΙΡΤ, 1973-1975). Στις φωτογραφίες, δημοσιεύματα του περιοδικού «Θησαυρός» (Οκτώβρης 1951 και Φλεβάρης 1952) για την τέταρτη ταινία της.
Είχε έντονα πολιτικοποιημένη δράση: ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη (1963) και μέλος του πρώτου της Διοικητικού Συμβουλίου, συμμετείχε σε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις υπέρ της ειρήνης (1955-1985), υπήρξε σύμβουλος του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Αθηναίων (1983-1985), εισηγήτρια σε διαγωνισμούς ερασιτεχνικού θεάτρου και καθηγήτρια υποκριτικής. Στη φωτογραφία, συνέντευξη στο περιοδικό «Θησαυρός» (21/7/1960).
Το 2008 έγραψε το βιβλίο «Βαθιές είναι οι ρίζες», ένας αρμονικός συγκερασμός αυτοβιογραφίας και μελέτης του θεάτρου.
Η δυνατή καριέρα της αποτυπώθηκε σε τουλάχιστον δύο εξώφυλλα (1960 και 1961 αντίστοιχα) (η έρευνα συνεχίζεται).
Πηγές:
Η εικόνα 1 και τα δημοσιεύματα και εξώφυλλα των περιοδικών προέρχονται από το Τμήμα Παραστατικών Τεχνών και τη Βιβλιοθήκη αντίστοιχα του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ.).
Οι εικόνες 2 και 3 είναι από τη σημαντική για τον χώρο σελίδα στο facebook Μουσικό Θέατρο του ακάματου Γιάννη Χριστόπουλου.
Το εξώφυλλο του βιβλίου το βρήκα στο διαδίκτυο.
