Νάντια μου, ο ήλιος της Βοστώνης Νάντια μου, γλυκιά μου Νάντια. Πέρασε ο καιρός κι εγώ ζω σε μια παραδοξότητα. Ένας τρελός χειμώνας παγώνει τα δάχτυλα μου. Τα δάχτυλα εκείνα που για σένα μάτωσαν να γράφουν. Κι όμως δεν νιώθω πόνο. Ούτε και κρύο. Νιώθω εσένα μέσα μου να με καις ξανά από την αρχή. Η νοσταλγία πότε γίνεται εμμονή που με κάνει να δακρύζω και πότε μοιάζει με ευκαιρία για να φιλήσω το χιονισμένο στήθος σου και να το γεμίσω με ήλιο. Τόσο γλυκό το ταξίδι μου μαζί σου και τόσο αποτρόπαιο το τέλος του. Να χαθώ εγώ για να βρεις το σ' αγαπώ μου εσύ. Εσύ κι εγώ, μια αντίφαση. Σαν ένα αχ που ταυτόχρονα δηλώνει ηδονή κι οδύνη. Έχω ανάγκη από μια αιχμηρή ελπίδα. Να χαρακώσει τα δυο μου μάτια και να δω εσένα. Ξέρεις κάτι; Δεν σε αγάπησα ποτέ για πάντα. Για μια αιωνιότητα σε αγάπησα.
Η Μαίρη Τσίλη, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Πλοκόλεξο, γράφει για το μυθιστόρημά της, «Νάντια μου - Ο ήλιος της Βοστώνης», χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις ενώ παρακάτω συμπληρώνει με τον τρόπο της και το Ακρότιτλο. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια. Στην περίληψη λέει:
Η Νάντια κι εγώ. Ή αλλιώς εγώ και η Νάντια. Φωτιά κι αλάτι. Χειμώνας μέσα σε καλοκαίρι. Ήλιος στο χιόνι. Η Νάντια είναι απλά το κορίτσι που αγάπησα. Το κορίτσι που θαύμασα. Όχι δεν έγινε έμπνευση μου. Ήταν απλά το κεντρί μιας μέλισσας που μου χρώσταγε η ζωή για να με κάνει να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Εξάλλου το ότι είμαι συγγραφέας δεν σημαίνει και πολλά.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τούτο το βιβλίο είναι γεμάτο από εκείνη και είναι η πρώτη φορά και ίσως και η τελευταία που γράφω βάζοντας την ηρωίδα μου μπροστά γιατί θέλω να υπάρχει ακόμα και όταν δεν θα υπάρχω εγώ.
Ο ήλιος της Βοστώνης έχει το χαμόγελο της Νάντιας και η πένα μου φοράει τον σταυρό της κι έκανε βουτιά στην θάλασσα των Κυκλάδων για να γράψει.
Πηγαίνω για ύπνο μια συγκεκριμένη ώρα κάθε βράδυ. Την άγια εκείνη ώρα που μπορώ να δω ένα αστέρι στον ουρανό. Του έχω δώσει το όνομα σου. Δεν μου μιλάει. Ούτε εγώ του μιλάω. Απλά το κοιτώ και του χαμογελώ.
Ζεις αλλού κι αλλιώς. Δεν διψώ για σένα. Απλά να υπάρχεις σε αυτή την ζωή και να είσαι καλά. Να χαμογελάς για να δίνω οξυγόνο στις αναμνήσεις μου από εσένα.
Νοσταλγία, μαχαίρι μου.
Απουσία, πληγή μου.
Νίκη μου, αδύναμη.
Τύχη μου, άτυχη.
Ίχνος αγάπης.
Αγάπη μου, για πάντα εσύ!
Περισσότερα:
