Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Λία Νικολάου: Όλα ξεκίνησαν από ένα όνειρο που είδα, ένα όνειρο που επέμενε για μέρες… Ωστόσο είχα πάντα εντός μου μία ιστορία βαθιάς αγάπης μεταξύ ομοφύλων που ήξερα πως άξιζε να ειπωθεί. Γιατί, για την αγάπη πρέπει να μιλάμε. Έχει γίνει τόσο σπάνια άλλωστε στις μέρες μας…
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Λ.Ν.: Δουλεύω στο σπίτι, στο γραφείο μου, ανάμεσα στα βιβλία που αγαπάω πολύ και σε τόνους χειρόγραφες σημειώσεις…
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Λ.Ν.: Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε δύο μήνες. Ξεκίνησα αρχές Φεβρουαρίου του 2020 και τέλειωσα την συγγραφή του τις τελευταίες μέρες του Μάρτη της ίδιας χρονιάς. Βεβαίως ακολούθησε μία επίπονη δουλειά φιλολογικής επιμέλειας που διήρκησε άλλον έναν μήνα περίπου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Λ.Ν.: Είναι μία ιστορία αγάπης. Ένα ομοερωτικό μυθιστόρημα που ανήκει στην κουήρ λογοτεχνία.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Λ.Ν.: Πρόκειται για μία ερωτική επιστολή που γράφει ο Αλέξανδρος στον σύντροφό του Πάνο για έναν λόγο που μαθαίνουμε μόνο στο τελευταίο κεφάλαιο. Μέσα σε αυτή την λυρική επιστολή ξετυλίγονται οι αναμνήσεις της κοινής ζωής του για περίπου μία δεκαετία, αλλά και άλλες από τη ζωή που είχαν προτού ακόμη γνωριστούν και κάνουν την επιλογή να παραδώσουν τις ζωές τους ο ένας στον άλλο. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα στερεότυπα της κοινωνίας, διάφορα ομοφοβικά περιστατικά αλλά και με τη δύναμη και το μεγαλείο της πραγματικής, ανυπόκριτης αγάπης.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Λ.Ν.: Ήταν ένα λυρικό ταξίδι. Ένα ταξίδι στο δικό μου παρελθόν και παρόν, στη δική μου ψυχή, που όμως μετά την έκδοσή του κατάφερε να γίνει ταξίδι, πόρτα και καθρέφτης και για πολλούς άλλους ανθρώπους που άγγιξε. Αυτό αγάπησα.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Λ.Ν.: Τους αγαπάω και τους δύο πολύ. Όμως επειδή ο Αλέξανδρος είναι το alter ego μου, θαρρώ πως τον αγαπάω λιγάκι παραπάνω…
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Λ.Ν.: Προσφέρει αυτό που όλοι αναζητάμε: το εισιτήριο για τον βαθύτερο κόσμο τους, ώστε να δουν κομμάτια του εαυτού τους, να αντικρίσουν καταστάσεις της δικής τους ζωής, σκέψεις που οι ίδιοι κάνουν, αλλά και λύσεις σε θέματα που τους έχουν απασχολήσει. Δεν είναι σίγουρα «οδηγίες προς ναυτιλλομένους», μπορούν ωστόσο οι λέξεις του να αφυπνίσουν συνειδήσεις…
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Λ.Ν.: Δεν αγωνιώ. Τουλάχιστον όχι πια… Παίρνω την κάθε μέρα όπως ακριβώς έρχεται και πορεύομαι ένα βήμα τη φορά.
Φοβάστε...
Λ.Ν.: Την αναγκαστική μοναξιά. Όχι τη μοναξιά που εγώ επιλέγω συνειδητά, αλλά εκείνη που ίσως η ζωή το φέρει έτσι ώστε να μου επιβληθεί. Αυτό φοβάμαι.
Αγαπάτε...
Λ.Ν.: Τους ανθρώπους. Κάποτε έκανα αυτή την επιλογή, οτιδήποτε αρνητικό να το βγάζω από τη ζωή μου με γρήγορους ρυθμούς ώστε να έχω εντός μου πάντα μόνο αγάπη να προσφέρω.
Ελπίζετε...
Λ.Ν.: Ελπίζω πως θα έρθει κάποτε η μέρα που ο κάθε άνθρωπος θα αγαπάει ελεύθερα τον άνθρωπό του, όποιος κι αν είναι αυτός, χωρίς να κατακρίνεται.
Θέλετε...
Λ.Ν.: Θέλω να αλλάξω τα κακώς κείμενα που αντιμετωπίζουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Ξεκινώντας από την υποκρισία και τον φόβο που ωθεί τον άνθρωπο να μην είναι ο εαυτός του.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Λ.Ν.: Εκείνοι που την αγάπη έχουν βρει, κι εκείνοι που την αγάπη γυρεύουν…
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Λ.Ν.: Για να ξεκαθαρίσετε εντός σας πως η αγάπη δεν έχει αστερίσκους και πως όλοι ανεξαιρέτως έχουν δικαίωμα σε αυτή.
Γιατί δεν πρέπει;
Λ.Ν.: Δεν υπάρχει δεν πρέπει. Εκτός κι αν κάποιοι είναι υπερβολικά ευαίσθητοι στον ερωτικό λόγο. Όμως ο έρωτας πηγάζει από την αγάπη κι εγώ όφειλα να τον αποδώσω ακριβώς όπως τον ένιωθα: ειλικρινή και με πάθος.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Λ.Ν.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία εκτός των Public και στις ιστοσελίδες τους. Φυσικά και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού Βακχικόν. Κι αν κάποιο από τα μικρά βιβλιοπωλεία δεν το έχει, μία παραγγελία αρκεί για να φτάσει στα χέρια σας.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Λ.Ν.: Συχνάζω στο facebook και στο Instagram. Με το όνομά μου θα με βρείτε εύκολα.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Λ.Ν.: Το μαύρο.
Ποια μουσική;
Λ.Ν.: Η Jazz. Κι ο Σταυρός του Νότου του Θάνου Μικρούτσικου.
Ποιο άρωμα;
Λ.Ν.: Οσμή αντρικού ιδρώτα.
Ποιο συναίσθημα;
Λ.Ν.: Το απόλυτο, της αγάπης και της παράδοσης ανθρώπου σε άνθρωπο.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Λ.Ν.: Γάτα.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Λ.Ν.: Αγγειοπλάστης.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Λ.Ν.: Τη Ζυράννα Ζατέλη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Λ.Ν.: Η Ζυράννα Ζατέλη. Όλα τα βιβλία της μα πιο πολύ στην καρδιά μου έχω «Το πάθος χιλιάδες φορές».
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Λ.Ν.: Σε αυτό το βιβλίο τους όριζα απολύτως. Στο επόμενο, θα δείξει. Ακόμη το γράφω…
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Λ.Ν.: Και τα δύο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Λ.Ν.: Η διάρκεια. Η αγάπη των αναγνωστών και η διάρκεια.
Τι την αποτυχία;
Λ.Ν.: Το ίδιο με τα παραπάνω.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Λ.Ν.: Νομίζω ότι το μόνο στο οποίο δεν θα κάνουμε ποτέ κατάχρηση είναι η ανάγνωση βιβλίων. Ποτέ δεν θα είναι αρκετά τα βιβλία που έχουμε διαβάσει!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Λ.Ν.: «Σ’ αγαπάω»
Το μυθιστόρημα της Λίας Νικολάου, «Να μ' αγαπάς», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στο οπισθόφυλλο λέει:
Σε κοίταζα με μάτια που άστραφταν από χαρά, όση ώρα κοιμόσουν γαλήνια. Ήσουν υπέροχος, έτσι ελεύθερος από προβλήματα, καλέ μου, ίσως κι από όνειρα. Ολόγυμνος… ποθητός… Ένα μαρμάρινο άγαλμα, ικανός να θεραπεύσεις με την αγλαόμορφη εικόνα σου όσα μακρινά με είχαν πληγώσει στη ζωή.
Παρατηρούσα το στήθος σου να πάλλεται με μικρές, ήσυχες αναπνοές. Τα μακριά σου δάχτυλα τινάζονταν ελαφρά στο άγγιγμα του αέρα που έμπαινε από το παράθυρο. Παράξενα ένιωσα αναγνωρίζοντας εκείνη την ώρα πως ήσουν εσύ που πάντα ονειρευόμουν από παιδί.
