Μια ποιητική συλλογή που αποτελείται από 100+1 στιχουργήματα που γράφτηκαν σε 101 μέρες σαν ιδεογράμματα σε νοτισμένα παράθυρα, αναφέρεται χαρακτηριστικά. Διαβάζοντάς την, με πάσα ειλικρίνεια, δε θα μπορούσα να βρω καλύτερη περιγραφή, παρεκτός του «σε νοτισμένα παράθυρα» που, κάνοντάς το εικόνα, βλέπω τον ποιητή να γράφει με το δάχτυλο, πηγαία, στο τζάμι σβήνοντας τη θαμπάδα του· κι αυτό επειδή το βιβλίο είναι μια απολύτως μόνιμη αποτύπωση και όχι μια παροδική στιγμή που μοιραία θα χαθεί από το κρύσταλλο. Μετά το ξανασκέφτομαι βέβαια και αποφασίζω πως η λέξη «παράθυρα» έχει κι άλλες ερμηνείες πέρα της γυάλινης επιφάνειας κι ότι εκεί, ίσως, να κρύβεται η αντιπροσωπευτικότερη ερμηνεία.
Κοιμόμουν το απόβραδο με στίχους / ξυπνώντας τις αυγές / με αφορισμούς.
Ο Νίκος Βλαχάκης είναι φειδωλός, ολιγόλογος, λακωνικός μα περιεκτικός και προσεκτικός. Σε όλη την έκταση, βλέπουμε την ευλαβική τήρηση της ίδιας δομής· δύο τρίστιχα σε κάθε σελίδα, αίσθημα που φιλτράρεται ή σκιαγραφείται μέσα από φυσικά φαινόμενα και στοιχεία της φύσης, ό,τι πιο κοντινό στον άνθρωπο δηλαδή, πιο απτό για το μυαλό, μέσα από διαδοχικές παρομοιώσεις. Τα έργα «τρέχουν» το ένα προς το άλλο, δένουν/δένονται με αόρατες κλωστές μεταξύ τους, δημιουργούν μια συνέχεια, μια εξέλιξη, μια πορεία. Όπως και ο κόσμος.
Ο Ιούνιος φορούσε μάλλινο πουλόβερ / μυρίζοντας την υγρασία / περσινών θανάτων.
Κάποια (συνήθως τα πρώτα τρίστιχα των σελίδων) είναι προσδιοριστικά ή περιγραφικά και άλλα (συνήθως τα δεύτερα τρίστιχα των σελίδων) είναι επικεντρωτικά, συμπερασματικά ή συμπληρωματικά.
Στις όχθες της Αδριατικής / ξεψυχούσαν τα χρόνια μιας ιστορίας / από πορσελάνη και ασφένταμο.
Γράφει σε πρώτο πρόσωπο, σε άμεση αντιπαραβολή, ενώ ο αστικός χαρακτήρας -κυρίως όσο προχωρά η ανάγνωση- ολοκληρώνει το δίπτυχο φύση - πόλη με τη λέξη βιομηχανία, δηλαδή ένα σχήμα τελικά με το οποίο θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει όλη την ανθρώπινη ιστορία με τρεις λέξεις.
Με λευκό πουκάμισο σημαία / έφτυνα τα κουκούτσια του μέλλοντος / αμέριμνος έξω από την εκκλησία του δήμου.
Όλη η παραπάνω αρμονία -ή αρμονική συμβίωση- διαταράσσεται σκόπιμα στην τελευταία σελίδα όπου (θα) κάνει την ανασκόπησή του, κλείνοντας την αυλαία.
Βάλτε το στη λίστα!
Η ποιητική συλλογή του Νίκου Βλαχάκη, Λυρικά ελάχιστα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
