Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Αθανασία Θεοδωρίδου: Πάντα μου άρεσε ν’ ακούω τις ιστορίες των ανθρώπων, να τις διαβάζω, να «μπαίνω» μέσα τους, να φτιάχνω δικές μου. Όταν ένιωσα πως τα όρια του πραγματικού και του φαντασιακού έγιναν θολά αποφάσισα να γράψω. Η αφορμή για να ξεδιπλωθεί το «Αγαπητή μου Ευδοξία..» ήταν η συνειδητοποίηση της ταύτισης του τελευταίου γράμματος του Θανάση από το Αλβανικό μέτωπο με την ημερομηνία του θανάτου του.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Θ.: Στο Καλαμπάκι Δράμας, τον τόπο που ζω, στα μικρά κενά της πραγματικότητας, αυτά που δημιουργούμε.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Θ.: Ακόμη αναρωτιέμαι, στην αρχή ήταν σκόρπια μικρά κείμενα, πέταλα άνθους που ένας μαγικός αέρας τα συνέδεσε ώστε να αποκτήσουν μορφή, χρώμα και άρωμα. Ο άνεμος της δημιουργίας δεν έχει πραγματικό χρόνο!
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Θ.: Το βιβλίο «ακουμπάει» σε μια αληθινή ιστορία: στο τελευταίο γράμμα του λοχία Αθανάσιου Θεοδωρίδη από το Αλβανικό μέτωπο στις 9 Μαρτίου του 1941 -ημερομηνία που ξεκίνησε η μεγάλη «εαρινή επίθεση» των Ιταλών και μέρα που σκοτώθηκε κι ο ίδιος. Με αφορμή την ανακάλυψη των φυλαγμένων γραμμάτων της γιαγιάς από την εγγονή του 37 χρόνια μετά, ξεδιπλώνεται η ιστορία των απλών ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα του πολέμου και της Βουλγαρικής κατοχής στην περιοχή της Δράμας.
Στην τραγικότητα των ιστορικών γεγονότων οι άνθρωποι δοκιμάζονται, υποφέρουν αλλά κρατούν αλώβητη την αξιοπρέπεια, την ελπίδα, γίνονται το φέγγος του καιρού τους.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Θ.: Τη δύναμη των ανθρώπων, την ελπίδα που κοινωνούν οι ήρωες του. Τον τρόπο που μπορεί μια οικογενειακή ιστορία να αποτελέσει ένα κομμάτι της αλήθειας αυτού του κόσμου, της ιστορίας αυτού του τόπου.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Θ.: Ο Θανάσης και η Ευδοξία, η δύναμη τους να προχωρούν και να θυσιάζονται με μόνο οδηγό τη δίψα για ζωή, ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι θάνατος. Η δύναμη τους να αγαπούν όταν όλα σπρώχνουν στο μίσος.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Θ.: Αληθινή συγκίνηση όπως οι χαρακτήρες του, επαφή με ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας μέσα από τα μάτια των απλών ανθρώπων που τη βίωσαν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Θ.: Να γίνω αδιάφορη για τη ζωή, να περάσω αδιάφορη γι' αυτούς που αγαπώ.
Φοβάστε...
Α.Θ.: Τον θάνατο του μυαλού… την αδιαφορία των ανθρώπων, είναι το μοναδικό πράγμα που κόβει κάθε γραμμή επικοινωνίας.
Αγαπάτε...
Α.Θ.: Την καλή παρέα, τη μοναξιά, την ανάγνωση, την τέχνη κάθε είδους, να μοιράζομαι, να πελαγοδρομώ.
Ελπίζετε...
Α.Θ.: Πως «όσο υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται, αγαπούν και συμπάσχουν υπάρχει ελπίδα» Αργύρης Χιόνης.
Θέλετε...
Α.Θ.: Να προλάβω…
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Θ.: Όσοι «βουτούν» στο γραπτό λόγο έτοιμοι να νιώσουν, να αγαπήσουν, να συγκινηθούν, να ζήσουν με τους ήρωες.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Θ.: Δεν υπάρχει «πρέπει, δεν πρέπει», θα έλεγα πως το βιβλίο είναι μια προτροπή για μια κατάδυση στη συλλογική μνήμη και μια ανάδυση σε χρόνο παρόντα. Στη δύσκολη εποχή που βιώνουμε οφείλουμε να ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι, υπήρξαν πολύ κοντά μας χρόνοι πιο δύσκολοι, ζωές που έφυγαν αλλά δε φυλλορρόησαν, άνεμοι που δεν σκόρπισαν την ελπίδα.
Γιατί όπως λέει ο Ναζίμ Χικμέτ:
Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε…
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Θ.: Θα το προμηθευτείτε από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας, αλλά και από τις Εκδόσεις Ελκυστής με δωρεάν μεταφορικά για την Ελλάδα. Ακόμη, μπορείτε να το παραγγείλετε στην Κύπρο καλώντας στο τηλέφωνο 99326813 (D.E.S. Bookworld).
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Θ.: Στο mail aththe40@gmail.com στο facebook στο προφίλ Athanasia Theodoridou, στο instagram ως athanasia_theodoridou, στο Καλαμπάκι 66031 Δράμα για όσους αγαπούν τον παραδοσιακό τρόπο!
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Θ.: Κάθε γήινο χρώμα.
Ποια μουσική;
Α.Θ.: Νομίζω οι «Μικρές ιστορίες» της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.
Ποιο άρωμα;
Α.Θ.: Της βανίλιας, είναι αυτό που μας γυρίζει πάντα σπίτι.
Ποιο συναίσθημα;
Α.Θ.: Η αγάπη, σε κάθε έκφραση της.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Θ.: Μια τρυφερή ταινία εποχής, ένας πίνακας ζωγραφικής...
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Θ.: Θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο της τέχνης, ελπίζω να μπορέσω να την υπηρετήσω σε διάφορες μορφές της.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Θ.: Αγαπώ τη λογοτεχνία, σε κάθε της έκφραση. Αν μπορώ να πω σε ποιον επιστρέφω συνέχεια θα ξεχώριζα τους ποιητές Αργύρη Χιόνη και Ναζίμ Χικμέτ.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Θ.: Είμαστε ό,τι έχουμε διαβάσει, ακούσει, αγαπήσει. Πολλά τα σημάδια, μπλέκονται σαν τα κλαριά, δεν ξεχωρίζεις, αγαπάς κι αφήνεις το λόγο να οδηγεί τα βήματα.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Θ.: Η μαγεία της τέχνης είναι πως σε οδηγεί, το έργο ζωντανεύει, οι ήρωες αποκτούν σάρκα από τη σάρκα σου, δραπετεύουν από το αρχικό σχήμα, πρέπει μόνο να έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά για ν’ ακολουθείς. Η συγγραφή απ’ όλες τις τέχνες είναι ίσως πιο ελεύθερη, οι ήρωες δεν κλείνονται εύκολα στο μελάνι.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Θ.: Η συγγραφή, όπως και η ενασχόληση με κάθε τέχνη, είναι μια άκρως επώδυνη διαδικασία. Χρειάζεται να είσαι διατεθειμένος να πονέσεις με τους ήρωές σου, να χαθείς στο φαντασιακό φως και να ξαναβγείς στον πραγματικό κόσμο. Ο χρόνος ανάμεσα είναι η δημιουργία.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Θ.: Η αγάπη του αναγνωστικού κοινού, όσο μικρό ή μεγάλο είναι αυτό, αν αγαπηθεί τότε το βιβλίο έχει επιτελέσει το λόγο ύπαρξης του.
Τι την αποτυχία;
Α.Θ.: Η αδιαφορία των αναγνωστών.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Θ.: Κατάχρηση; Δε βλέπω με ποιον τρόπο παρά μόνον με την επιφανειακή ενασχόληση, αν διαβάζεις χωρίς να είσαι ικανός να νιώσεις.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Θ.: Προσμονή, για τ' ανείπωτα.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη φιλοξενία!
Το μυθιστόρημα της Αθανασίας Π. Θεοδωρίδου, «Αγαπητή μου Ευδοξία...», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη λέει:
Η Ευδοξία φύλαγε τα γράμματα του Θανάση, όλα τα γράμματα, τις λέξεις που έκλειναν τον έρωτα στο καλό επιστολόχαρτο, τα λόγια που ήρεμα κυλούσαν στο χαρτί απ’ το πακέτο των τσιγάρων όταν έφυγε, όταν δε γύρισε.
Μα πάνω πάνω είχε αυτό που ήρθε τελευταίο, αυτό που ξερίζωσε τη ζωή τους, αυτό που έγραφε «9 Μαρτίου 1941». Αυτό που η περιέργεια μιας εγγόνας έφερε στο φως 37 χρόνια μετά κι έγινε η αφορμή κι η αιτία για να ξεδιπλωθεί μια ιστορία για τον έρωτα, για τον πόνο της απώλειας, για τη δύναμη, την ακόρεστη δίψα για ζωή, για τη μνήμη, την προσωπική, τη συλλογική.
Γιατί η ιστορία μαθαίνεται απ’ την αφήγηση των γενεών, από τον λόγο που μιλά για το έργο, το δύσκολο, το άγνωστο γνώριμο, αυτό των ανθρώπων που επέλεξαν να προχωρήσουν κρατώντας μόνο "μια ψίχα θυμό", αυτόν τον θυμό που δεν έχει μίσος, που θρέφεται μόνο απ’ αγάπη, αυτόν που τον λένε πείσμα, αυτόν που σπρώχνει τη ζωή μπροστά. Τον θυμό που μετατρέπει τη θύμηση σε προτροπή ζωής.
Η Αθανασία Π. Θεοδωρίδου ζει και εργάζεται ως οδοντίατρος στο Καλαμπάκι Δράμας. Ως πάρεργο ψυχής ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, τη γραφή και τον πολιτισμό γενικότερα. Έχει γράψει τα κείμενα στο συλλεκτικό άλμπουμ του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμπακίου «Τα έθιμα του τόπου μου» (2012) και έχει δημοσιεύσει άρθρα στη στήλη αναγνωστών του Protagon. Από το 2014 ασχολείται με τη συγγραφή σεναρίων για θεατροχορευτικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις που έχουν ανεβεί στο Καλαμπάκι και τη Δράμα, "Μια φορά κι έναν καιρό στο Καλαμπάκι" (2015), "Τα προξενιά της Ευφροσύνης" (2016), "Κρατείν’ ο Μάης τη δροσιά" (2018), "Ρεμπέτικο, μια ιστορία του χθες, σήμερα" (2018). Το 2019 έγραψε τα κείμενα της παιδικής θεατρικής παράστασης "Ένα θαύμα για τον Άη Βασίλη".
