Το φως σκορπίζεται ολούθε και απολαμβάνουμε τη φωτεινότητα και τη διαπλάτυνση των ακτίνων του.
Η σκέψη σκορπίζεται και καλύπτει τα διάφορα κενά, όχι μόνο της μνήμης, αλλά κι εκείνης της αίσθησης και της υπαρξιακής αντίληψης που υφίσταται μέσα μας.
Η λάμψη του ήλιου αναθερμαίνει την παγωνιά κάθε τοπίου και σκορπίζεται η υφή του.
Το μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου σκορπίζεται σε όλη την Οικουμένη, μα οι άνθρωποι παραδομένοι στις δικές τους αδυναμίες, φέρονται και συμπεριφέρονται με τους χειρότερους τρόπους αντίληψης και κατανόησης.
Ένα άλλο μήνυμα, χρόνων τώρα, που θα πρεπε να αποκαθιστά κάθε είδους σκέψη και συλλογισμό για ανάταση ψυχής και ανάσταση πάγιων νεκρών συναισθημάτων, σκορπίζεται στα πέρατα της Γης, αλλά καθ' ομολογίαν, όπως βλέπουμε, κατά την πάροδο και την πρόοδο των χρόνων χάνεται η αξία του και δρομολογείται η εκπεσούσα του ουσία.
Αξίες, ιδανικά σε πρωτεύουσα θέση και αξιολόγηση θα 'πρεπε να 'ναι παρόντα και πρωταρχικών διεκδικήσεων ομάδων κυριαρχίας. Μα φαίνεται και εδραιώνεται δυστυχώς ότι πεσόντες λογισμοί και ακρωτηριασμοί πολεμικών διαμαχών και πάντα αδιέξοδων λύσεων και επιλύσεων αυτών.
Σκορπίζεται, συνθλίβεται, συμπάσχει και συμμάχεται… έννοια, αξία, ουσία, ιδανικό, μα κυρίως αυτή είναι η αξία και της ζωής, είτε τη δρομολογούμε, είτε μας προκύπτει.
Ένα δε θα πρεπε να σκορπίζεται και να διαμοιράζεται, να συνθλίβεται και να συνεταιρίζεται. Το κορμί, η σάρκα, που θα πρέπει να παραμένει αλώβητη και καθαρή με όλη την αξία της και την υπερηφάνεια της που μεταφράζεται σε αξιοπρέπεια και μόνο.
Άννα Ζανιδάκη
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής του Viggo Johansen (Silent Night, 1891, λάδι σε καμβά)