Δανάη, η ρεπόρτερ
Λέω από την αρχή ότι δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, το θέμα όπως θα δείτε είναι λεπτό και χρίζει της ανάλογης αντιμετώπισης.
…Οι Κοινοβουλευτικές εκλογές είχαν τελειώσει, εξελέγη η καινούρια Κυβέρνηση και είπαμε να πάρουμε μιαν ανάσα ανακούφισης και κυρίως προσδοκίας ότι θα καλυτέρευε η κατάσταση στη χώρα σε όλα τα επίπεδα, πράγμα κομματάκι δύσκολο βέβαια. Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε από αρχαιοτάτων χρόνων;
Η απογοήτευση δεν έρχεται άμεσα, ούτε η μουρμούρα, η γκρίνια και οι απεργίες· βρισκόμασταν στην περίοδο χάριτος και αναμονής. Τα μέλη της καινούριας Κυβέρνησης έπεσαν με τα μούτρα, όχι στη δουλειά, αλλά στην υποστήριξη του image τους και το στέριωμα της καρέκλας τους όσο το δυνατόν καλύτερα, η πραγματική δουλειά μπορούσε λίγο να περιμένει, τέσσερα χρόνια θα μας "δούλευαν", ας μην άρχιζαν και αμέσως αδερφέ!
Και να οι συνεντεύξεις, να οι παρουσιάσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, καλοντυμένοι, μακιγιαρισμένοι. Θαρρείς και θα πήγαιναν σε καλλιστεία ομορφιάς. Όχι πως και η ομορφιά δεν παίζει και έναν άλφα ρόλο σε αυτήν την περίπτωση -πολλοί κυβερνητικοί δε, γνώριζαν για πρώτη φορά στη ζωή τους το μακιγιάζ και πόσο απαραίτητο είναι.
Την εφημερίδα μου και το κανάλι της διάλεξε ο Υπουργός της Παιδείας και Θρησκευμάτων για να δώσει την πρώτη, την παρθενική του, συνέντευξη και αυτό μας τίμησε ιδιαίτερα. Απομεσήμερο και μόλις άρχιζε η πέψη στον στόμαχο του Υπουργού, γιατί στον δικό μου στόμαχο από το στρες δεν είχα βάλει μπουκιά και φοβόμουν μην ακούγονταν και οι γνωστές διαμαρτυρίες του αγενέστατου αυτού ανθρώπινου οργάνου και γινόμουνα ρεζίλι. Το ήξερα, μα αδύνατον να καταπιώ μπουκιά και πέραν ολίγου ύδατος, ουδέν άλλο.
Η συνάντησή μας ήταν σε ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία του κλεινού άστεως και αυτό προσέδιδε περαιτέρω αίγλη στη εφημερίδα μου και σε μένα την εκπρόσωπό της, ως είναι φυσικό.
Συστηθήκαμε, φιλικός ο Υπουργός, ένας τύπος ανδρός που μου αρέσει, κυρίως γιατί απέπνεε σιγουριά και αυτοπεποίθηση πέρα από την όποια αντρική του ομορφιά. Καλή με άλλα λόγια η χημεία ανάμεσά μας.
Οφείλαμε να αρχίσουμε αμέσως, γιατί όπως μου είπε μέχρι νωρίς το βράδυ είχε άλλες τρεις συνεντεύξεις στην TV και το ραδιόφωνο. Αυτό θα πει διασημότητα και προβολή. Χωρίς αυτή πού να σε ξέρει ο ψηφοφόρος για να σε στηρίξει την ερχόμενη φορά;
«Αγαπητή Δανάη ας αρχίσουμε και καλή μας επιτυχία».
Όπα, να το πρώτο λεκτικό μαργαριτάρι. Τι να του πω τώρα ολόκληρου Υπουργού Παιδείας, ότι η επιτυχία είναι καλή από μόνη της και είναι πλεονασμός να το λες; Ας έλεγε:
Καλή τύχη,
Καλή προσπάθεια,
Να πάνε όλα καλά…
Ήταν το πρώτο μείον στην αξιολόγηση συνεντευξιαζόμενου που έκανα πάντα, είτε αυτός κατείχε οφίτσια είτε όχι. Ευτυχώς που η συνέντευξη δεν ήταν απ’ ευθείας, live που λέμε Ελληνιστί και θα το διόρθωνα όταν έκανα την σχετική επιμέλεια.
Μα δεν πρόλαβα να συνέλθω από την έκπληξη όταν κι ένα μαργαριτάρι προστέθηκε στο κατά πώς φαινόταν, υπό κατασκευήν κολιέ:
«Είμαι πολύ τυχερός για το επιτευχθή αποτέλεσμα της αγοραπωλησίας που σου είπα».
Αχ πολύπαθο ουδέτερο επιθέτου τι τραβάς και από υποτίθεται γραμματιζούμενους ανθρώπους… Ο Τζάρτζανος πάντως έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει, Θεός συγχώρεστον.
Δεν τον διόρθωσα και πάλι, αλλά εντέχνως είπα: Υπουργέ μου, μπορεί το επιτευχθέν αποτέλεσμα να… κτλ. κτλ. Αλλά δεν φάνηκε να αντιλήφθηκε την διόρθωση. Τώρα ο άνθρωπος, είτε με δούλευε, είτε όντως ήταν γκάου, τι άλλη εξήγηση να έδινα στο φαινόμενο;
Άρχισα να μην αισθάνομαι καλά. Μα δεν ήταν δυνατόν. Αν όχι Λύκειο ένα Γυμνάσιο θα το είχε βγάλει για τα βασικά. Αυτά τα λάθη θα πρέπει να τα είχε ξανακάνει. Δεν βρέθηκε ποτέ δικός του άνθρωπος ή τολμηρός ψηφοφόρος του να τα επισημάνει;
Έπιασε την αμηχανία μου στον αέρα και με ρώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον:
«Σας συμβαίνει κάτι; Μπορούμε να διακόψουμε».
«Ευχαριστώ Υπουργέ μου για το ειλικρινές σας ενδιαφέρον, είμαι ναι λίγο κουρασμένη αλλά θα τα καταφέρω».
«Αστειεύεστε; Η παρόν συνέντευξη μπορεί να περιμένει έχουμε τέσσερα ολόκληρα χρόνια να τα λέμε…»
«Θερμά ευχαριστώ για την κατανόηση. Θα ήταν ψέμα αν σας έλεγα ότι την παρούσα στιγμή όλα βαίνουν καλώς. Τα σέβη μου. Γεια σας».
Η αηδία μου είχε κτυπήσει κόκκινο. Επαναλαμβάνω -αν δεν έσπαγε πλάκα μαζί μου- ο άνθρωπος ήταν πάμπλουτος μεν αλλά σκράπας και δολοφόνος της ελληνικής γλώσσας. Πώς να στηρίζονται πάνω του εκπαιδευτικοί, μαθητές και γενικώς άνθρωποι των γραμμάτων; Στο πιο ευαίσθητο Υπουργείο τοποθετημένος; Ε, δεν είχα ξανακούσει τέτοιο πράγμα.
Θα ήταν γύρω στις 10 το βράδυ όταν το κινητό μου άρχισε τρελό χορό. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πραγματική ανάπαυλα και δεν ήμουνα διατεθειμένη να αθετήσω την υπόσχεσή μου αυτή. Εγώ. Γιατί το κινητό είχε άλλα σχέδια.
Το σήκωσα. Τι το ’θελα;
Ήταν ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
«Πρέπει κορίτσι μου να σε δω αμέσως, τώρα! Την συνέντευξη είπες θα την δημοσιοποιήσεις αύριο. Δεν είναι; Ε, λοιπόν δεν θα το κάνεις αν δεν σου πω εγώ».
«Μα την έχω προγραμματίσει Υπουργέ μου…»
«Δημοσιογραφίνα, σου το απαγορεύω».
«Αν επιτρέπεται, γιατί αυτό εξοχότατε;»
«Διότι είναι γεμάτη λεκτικά λάθη και θα με κάνεις ρεζίλι. Γι’ αυτό. Συνεννοηθήκαμε;»
«Μα εγώ γιατί είμαι εδώ; Για να διορθώνω τα κακώς κείμενα».
«Θέλεις δηλαδή να μου πεις ότι τα αντελήφθης κι εσύ;»
«Εγώ πρώτη απ’ όλους Υπουργέ μου».
«Και γιατί δεν επενέβης;»
«Πού ακούστηκε μια απλή δημοσιογράφος να διορθώνει τον καθ’ ύλην αρμόδιο, πρόεδρο του Υπουργείου Παιδείας; Θα ήταν το λιγότερο αγενές και αφύσικο».
«Ενώ το να ρεζιλευτώ θα είναι φυσικότατη συνέπεια των απαράδεκτων, το ομολογώ, λαθών μου!»
«Μα αν άφηνα να συμβεί κάτι τέτοιο θα είχε επιπτώσεις και στην δική μου καριέρα, αφού σαν επιμελήτρια του κειμένου θα τα είχα κάνει ρόιδο που λένε. Αν δεν είμαι αδιάκριτη, ποιος σας ενημέρωσε για τα, αρκετά είναι η αλήθεια, λάθη σας;»
«Ο γιος μου, μαθητής του Αρσακείου στην Β' Λυκείου, ζήτησε να ακούσει το CD της κουβέντας μας και τραβούσε τα λίγα κοντοκουρεμένα μαλλιά του, κατά πως προστάζει η εφηβική μόδα, για τα λάθη μου που δεν μπορούσε να το πιστέψει πώς τα έκανα!»
«Μπράβο το αγόρι το καλό. Βλέπετε άλλη η οικειότητα η δική σας και άλλη η δική μου».
«Δημοσιογράφε, σε ευχαριστώ. Αν ήθελες μπορούσες να γίνεις διάσημη καταστρέφοντάς με.
»Επί τη ευκαιρία να σε ρωτήσω: Τι μισθό παίρνεις από την εργασία σου; Σου προσφέρω τα τριπλάσια και θα 'χεις την τιμή να είσαι ιδιαιτέρα μου γραμματέας».
«Υπουργέ μου με δωροδοκείτε; Ησυχάστε δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σας εκθέσω».
«Καλό κορίτσι. Έναν κάποιο τρόπο συνεργασίας θα τον βρούμε. Χρειάζομαι επειγόντως έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης για δάσκαλο και νομίζω τον βρήκα. Μη, μη, πεις όχι, στο απαγορεύω».
«Σας λέω λοιπόν ναι, και τούτο, όχι επειδή το απαιτείτε, αλλά επειδή τελικά μου είστε συμπαθής και θέλω να βοηθήσω.
»Πότε αρχίζουμε ιδιαίτερα μαθήματα;»
👣
Copyright © Λένα Μαυρουδή-Μούλιου All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Τεσσαρακοστό επεισόδιο της σειράς «Δανάη, η ρεπόρτερ». Ξεκινήστε από το πρώτο μέρος εδώ! Συνεχίστε με το επόμενο εδώ
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Carolyn Eardley
Επιμέλεια κειμένων: Τζένη Κουκίδου