Ο Δημήτρης Τσιβούλας ασχολείται από πάντα με τη μουσική. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκε ως μουσικός σε διάφορους χώρους διασκέδασης της Θεσσαλονίκης υπηρετώντας τη ρεμπέτικη, παραδοσιακή μουσική όπως επίσης τη ροκ και τη σύγχρονη έντεχνη σκηνή ενώ από το 1999 είναι ιδιοκτήτης του Ωδείου και Σχολής Χορού Εν Τέχνη.
Το 2018 κυκλοφόρησε από τη Spider Music η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Για Όλα Και Κανένα". Τον Ιανουάριο του 2020 κυκλοφόρησε το ποίημα "Ένας Δόκιμος Στη Γέφυρα Εν Ώρα Κινδύνου" σε ποίηση Νίκου Καββαδία. Ένα τραγούδι το οποίο είναι ερμηνευμένο εξαιρετικά από τον Νικόλα Λάππα ενώ τον Απρίλιο του 2020 παρουσίασε το τραγούδι "Σταμάτησε Ο Χρόνος", σε στίχους και μουσική δικούς του. Ένα ζεϊμπέκικο ερμηνευμένο από την εξαίσια Ειρήνη Ασημοπούλου.
Σήμερα κυκλοφορεί το νέο του τραγούδι με τίτλο «Ένα χαμόγελο» με ερμηνεύτρια την εξαιρετικά ταλαντούχα Χριστίνα Κακαλιάντη. Διαβάστε τι λέει ο ίδιος για τη μουσική, τα σχέδιά του και την τρέχουσα κοινωνική κατάσταση.
Πώς ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι;
Δημήτρης Τσιβούλας: Καλησπέρα! Κατ' αρχήν σας ευχαριστώ για τη πρόσκληση! Πώς ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι; Είναι σα να με ρωτάτε, πως ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής μου. Διότι όλη η ζωή μου προχωράει μαζί και παράλληλα με τη μουσική. Σπουδές, καθημερινή μελέτη, εργασία, τραγούδια, στίχοι, μουσικές… Όλα. Τα πάντα είναι μουσική. Όλος ο κόσμος γίνεται κατανοητός σε μένα μέσα από αυτή. Άρα, θα έλεγα ότι το ταξίδι ξεκίνησε από πάρα πολύ μικρή ηλικία, από μια οικογένεια και συγκεκριμένα μια μητέρα που λάτρευε και λατρεύει τη μουσική και συνεχίζεται ως σήμερα, με τα… up και τα down της.
Από πού εμπνέεστε; Τι πυροδοτεί τη δημιουργικότητά σας;
Δ.Τ.: Τα τραγούδια μου είναι όλα βιωματικά. Κάθε στιγμή της ζωής, της δικής μου ή άλλου, μια κουβέντα, μια σκέψη, μια ματιά, ένα βιβλίο… Οτιδήποτε μπορεί να με αγγίξει, γίνεται τραγούδι. Γνώση, εικόνες, εμπειρίες οι οποίες καταγράφονται στο θυμικό και κάποια στιγμή, τις ανασύρει η "φωνούλα" μέσα μου. Και τότε έρχεται ένας στίχος συνήθως μαζί με μια μελωδία. Και τότε πρέπει να σταματήσω ότι κάνω και να καταγράψω αυτό που ακούω μέσα μου. Και είναι κάποιες φορές που η "φωνούλα" μιλάει σε περίεργες και άβολες στιγμές. Μέσα στον ύπνο μου, όταν εργάζομαι… Έχει τύχει να την "ακούσω" στο γκισέ τράπεζας και να χρειαστεί να παραχωρήσω τη σειρά μου σε άλλους, ενώ εγώ παρίστανα ότι μιλούσα στο κινητό μου, ενώ στη πραγματικότητα ηχογραφούσα..
Αν δεν υπήρχε η μουσική στη ζωή σας, τι θα μπορούσε να την αντικαταστήσει; Με τι θα είχατε ασχοληθεί αν δεν είχατε τη μουσική;
Δ.Τ.: Δεν θα μπορούσε να έχει γίνει αυτό. Η μουσική θα ήταν στη ζωή μου ούτως ή άλλως. Μπορώ μάλιστα να σας πω ότι όταν κάποια στιγμή, είχα κουραστεί από την αστάθεια της δουλειάς στη νύχτα, ως μουσικός, και έψαχνα κάτι πιο σταθερό, κάθε σκέψη γύρω από τη νέα μου δουλειά ήταν γύρω από το πόσο χρόνο θα μου άφηνε για να παίζω μουσική. Όμως, έχω ένα χόμπι το οποίο είναι η δεύτερη μεγαλύτερή μου αγάπη μετά τη μουσική.
Είναι η αγάπη μου για την ιστορία και τη φιλοσοφία. Κάθε μέρα προσπαθώ να διαβάσω κάτι γύρω από αυτά. Μάλιστα μπορώ να σας εκμυστηρευτώ ότι ο αγαπημένος μου είναι ο Επίκτητος. Και μου αρέσουν πάντα οι συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα. Πιστεύω ότι όταν κάποιος γνωρίζει την ιστορία, πέρα από τη γνώση των ριζών του, μπορεί και να "δει" με κάποιο τρόπο που θα οδηγηθούν τα πράγματα στο μέλλον. Είναι το γνωστό ότι η ιστορία κάνει κύκλους.
Πείτε μας δυο λόγια για τη νέα σας δουλειά.
Δ.Τ.: Με τη Χριστίνα Κακαλιάντη, πριν λίγο καιρό, εγκαινιάσαμε και δισκογραφικά τη συνεργασία μας κυκλοφορώντας το "Ένα Χαμόγελο" μέσα από την εταιρεία μου, Spider Music. Για τη δουλειά αυτή πήραμε πολύ καλά σχόλια. Έτσι αυτές τις μέρες, είμαστε στο studio, ηχογραφώντας ένα καινούργιο τραγούδι, το οποίο ελπίζουμε επίσης να σας αρέσει. Πιστεύουμε ότι σύντομα θα είναι κοντά σας. Ευελπιστούμε γύρω στο τέλος Ιανουαρίου.
Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε όσο μπορούμε να προωθούμε και να εργαζόμαστε για το "Χαμόγελο". Είναι όμως και η όλη κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η οποία φρενάρει τα πράγματα. Όμως τα όνειρα δεν μπορούν να περιμένουν και η ζωή είναι αδύνατο να σταματήσει.
Αν έπρεπε να τη/το χαρακτηρίσετε με μια λέξη ή με μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Δ.Τ.: Μέσα στη καταχνιά που ζούμε, μέσα στη μαυρίλα που έχει πλακώσει τις ζωές και τις ψυχές μας, η εργασία και δημιουργία είναι μια πολύ ισχυρή άμυνα. Αν έπρεπε λοιπόν να πω μια φράση θα ήταν η εξής: Φοράμε το χαμόγελο της θέλησης και βλέπουμε πάντα το ποτήρι της ζωής γεμάτο.
Μόνο έτσι θα μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια.
Μοιραστείτε τους στόχους, τα όνειρά σας.
Δ.Τ.: Αμέτρητοι οι στόχοι, ατέλειωτα τα όνειρα. Έχω τη τάση να ασχολούμαι με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Η σύνθεση είναι μόνο μία από τις ασχολίες μου. Αυτό τον καιρό, παρόλο που το Ωδείο, του οποίου είμαι διευθυντής, είναι σε αναστολή, "τρέχω" άλλα πράγματα. Άλλα projects.
Σε κάθε ασχολία μου έχω όνειρα και στόχους. Οι στόχοι πάντα είναι μετρημένοι και υπολογίσιμοι. Και περιέχουν πάντα πλάνα πρώτα, δεύτερα, τρίτα… Τα όνειρα όμως δεν έχουν ταβάνι. Δεν έχουν ουρανό. Διότι είμαι φανατικός υποστηρικτής της έκφρασης που λέει ότι "Αν κάτι μπορούμε να το φανταστούμε τότε μπορούμε και να το πραγματοποιήσουμε. Διαφορετικά δε θα ήμασταν σε θέση να το φανταστούμε".
Στείλτε το μήνυμά σας στον κόσμο...
Δ.Τ.: Είναι μια δύσκολη περίοδος. Δυστυχώς είμαστε η γενιά που έλαχε να περάσουμε μέσα από μια οικονομική κρίση και στη συνέχεια μέσα από την υγειονομική. Όμως είμαστε εδώ. Στη τελική ο πόλεμος αυτός που μας έλαχε είναι πολύ ευκολότερος για τον κάθε ένα από μας, σε σχέση με πολέμους και δυσκολίες που είχαν παλαιότερες γενιές, καθώς αυτό που μας ζητούν είναι απλά να κάτσουμε σπίτι μας και να τηρήσουμε τα μέτρα, μάσκες, αποστάσεις κ.τ.λ… Τυχαίνει βέβαια να υπάρχουν πολλοί γύρω μας οι οποίοι με όπλο το πληκτρολόγιο γράφουν πράγματα που δε μπορούν σε καμία περίπτωση να τα στηρίξουν με κανένα λογικό επιχείρημα. Είναι το λεγόμενο δικαίωμα γνώμης, ασχέτως αν αυτό δεν υποστηρίζεται από την ανάλογη γνώση. Τι να πω; Μόνο υπομονή, δύναμη και υπευθυνότητα. Όλα θα περάσουν. Ήδη ξεκίνησαν οι πρώτοι εμβολιασμοί. Όλα θα είναι σύντομα μια κακιά ανάμνηση, ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης… Σύντομα θα είμαστε όλοι έξω, ίσως λίγο διαφορετικοί αφού θα έχουμε πάρει τα μαθήματά μας και σίγουρα πιο ώριμοι. Και πάλι όμως, όπως πριν, θα τραγουδάμε και θα χορεύουμε σε "χορούς κυκλωτικούς".
Σας ευχαριστώ πολύ!
Links to music:
