Μη ρωτήσετε τί τίτλος είναι αυτός. Διαβάστε για τα νέα βιβλία από τις εκδόσεις Βακχικόν και θα καταλάβετε. Τρία, φαινομενικά τουλάχιστον, ξεχωριστά βιβλία, αλλά είναι σα να συνδέονται με αόρατες νοηματικές κλωστές, ιδίως αν τα διαβάσει κανείς σε σειρά όπως συνέβη με εμένα.
Τα παρακάτω περιέχουν αποσπάσματα.
Το άβατο
Η ματωμένη γη
Αλέξανδρος Καψοκόλης
Μυθιστόρημα
Ένα πρωτόλειο μυθιστόρημα φαντασίας· θα το χαρακτήριζα και δυστοπίας. Σε μια μελλοντική εποχή η ανθρωπότητα έχει καταστραφεί όταν οι εννιά ηγέτες των ισχυρότερων κρατών προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού. Οι ελάχιστοι πια εν ζωή βρίσκονται κλεισμένοι σε ένα Άβατο προσπαθώντας να επιβιώσουν και να ανακαλύψουν όλα εκείνα τα βασανιστικά "γιατί". Πρόκειται για μισό εκατομμύριο ψυχές που επέζησαν από τον πιο φονικό πόλεμο που υπήρξε ποτέ. Κι ύστερα, μετά από όλα αυτά, μια νέα απειλή εμφανίζεται, οι Σκοτεινοί, που θέλουν να κυριαρχήσουν στον πλανήτη.
Ταξιδεύεις σε διάφορα μέρη του κόσμου μέσα από τις σελίδες του (Αμερική, Ευρώπη, Ιαπωνία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Βουδαπέστη, Μασαχουσέτη, Βιρτζίνια...) με κάθε τρόπο (επίγεια, εναέρια, υποθαλάσσια...) μόνο που ο πλανήτης που παρουσιάζεται εδώ δεν είναι αυτός που ξέρουμε, όπως τον ξέρουμε, και το μέγα ερώτημα, όπως σε όλα τα βιβλία του είδους, είναι ένα: θα τα καταφέρει άραγε η ανθρωπότητα;
Φυγή στο ανέφικτο
Χρήστος Ντικμπασάνης
Ποιητική συλλογή
Αν διακρίνετε ή φαντάζεστε έναν γαλαξία στο εξώφυλλο είναι επειδή αυτοί οι στίχοι αφορούν στο Σύμπαν. Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το Σύμπαν και ο Άνθρωπος είναι τα δύο θέματα που με απασχολούν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. [...] ...δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για το χάος, για το διάστημα, για μάχες στο διάστημα και διαστρικά ταξίδια. Πέρα από αυτήν την κοινή συνισταμένη όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο κύριος Ντικμπασάνης, μέσα από τα έργα του, εξετάζει την πιθανότητα ύπαρξης άλλων πολιτισμών, άγνωστων προς το παρόν, σε άλλους πλανήτες, όπως και την δυνατότητα των διαστρικών ταξιδιών. Με άλλα λόγια, «βλέπει» τον άνθρωπο ως μέλος μιας διαγαλαξιακής, συμπαντικής κοινότητας και αναγνωρίζει την ανάγκη του για νέα οπτική, ακόμα και σε έναν άλλο πλανήτη!
Υπό ένα πρίσμα, πρόκειται για μια συλλογή έργων που άπτονται της φανταστικής λογοτεχνίας -πολλές πληροφορίες γύρω από την οποία διαβάζουμε με ενδιαφέρον στο εισαγωγικό σημείωμα- ενώ ο ίδιος σημειώνει πως η συλλογή του ανήκει στο είδος της χερμπερτιανής διαστημικής όπερας. Τα κείμενα εστιάζουν σε πολύ γήινα συναισθήματα όπως ο έρωτας και η αγάπη αλλά μέσα από τη χαοτική διαστημική εικόνα. Μέσα από τη μεγάλη εικόνα, δηλαδή.
Εμφάνεια
Κωνσταντίνος Σύρμος
Ποιητική συλλογή
Μόλις τώρα / ο τελευταίος κάτοικος / πέρασε την πινακίδα / Αν τρέξεις ίσως τον προλάβεις
Μια συλλογή για την πηγή του ατόμου, τον πυρήνα του, μέσα στο χωροχρόνο. Έτσι θα χαρακτήριζα το βιβλίο με μια φράση. Ο Σύρμος «βλέπει» τον άνθρωπο -ειδικότερα τον εαυτό του αλλά γενικευμένα, ως δείγμα αντιπροσωπευτικό όλων- διαχρονικά, σημειώνει ό,τι τον χαρακτηρίζει χωρίς να «δεσμεύεται» σε χρονικά πλαίσια.
Συναντιόμαστε στους καθρέφτες / στις φωτογραφίες / σε παραμορφωτικούς / αντικατοπτρισμούς
Εξετάζει τον συμπαντικό του συγχρονισμό με ό,τι υπήρξε/υπάρχει/θα υπάρχει γύρω του. Με ό,τι τον απασχόλησε/απασχολεί/θα απασχολεί αιώνια. Η εμμονή στα κάτοπτρα, στους ανακλαστήρες, υπογραμμίζει τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε εκείνο που ζούμε και σε αυτό που φαίνεται ότι ζούμε/πρεσβεύουμε, με μια ανάγκη όμως να ξεφύγουμε ή να διαχειριστούμε αυτό που δείχνουμε και να αντιληφθούμε/εστιάσουμε σε εκείνο που είμαστε.
Δεν υπάρχει χρόνος, ο χρόνος είναι άπιαστος, ασήμαντος, αδιάφορος. Υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, οι στιγμές τους. Είμαι το σύμπαν / που δεν χρειάστηκε σχεδιαστή, θα πει. Διασχίζοντας τους κόσμους. Μια διαχρονικότητα που εντάσσεται μέσα από στίχους ίδιας λογικής. Να με αγάπησες, γράφει και ξέρεις ότι το λέει έτσι γιατί ο χρόνος δεν είναι το σημαίνον ή αν είναι, είναι επαναλαμβανόμενος, παλμικός. Ξανά / Μαζί / Θα συμβούμε