Το παιδικό μου παραμύθι «Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει» έχει διασκευασθεί και σε θεατρικό έργο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παζλ εμπειριών που προέκυψαν από την επαγγελματική μου πορεία ως Σχολική ψυχολόγος, εργαζόμενη σε διάφορες δομές της Ειδικής και της Γενικής Αγωγής. Ο στόχος ήταν μέσα από τη σύνθεση διαφορετικών περιπτώσεων να δημιουργηθεί μια ιστορία εκ νέου που να εξάρει την αισιοδοξία και την ελπίδα παρόλα τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει κάποιος στο δρόμο προς την εξέλιξή του.
Στην υπόθεση θίγονται διάφορα ζητήματα κοινωνικού τύπου. Μερικά από αυτά είναι: ο σχολικός εκφοβισμός σε σχέση με τα έμφυλα στερεότυπα, η ελευθερία της προσωπικής επιλογής, η σημασία της φιλίας, η αξία της εκπαίδευσης και της συνεργασίας με την οικογένεια.
Ο βασικός ήρωας είναι ο Αντρέας. Ο λόγος που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο όνομα δεν είναι τυχαίος, καθώς η ετυμολογική του ρίζα είναι η ανδρεία. Με λίγα λόγια απώτερος σκοπός ήταν μέσα από την εξιστόρηση, ο ήρωας να αντιμετωπίσει τους φόβους και τους δαίμονές του και να ενδυναμώσει ως προσωπικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, με θάρρος και ανδρεία θα μπορέσει να υποστηρίξει τον εαυτό του και να διεκδικήσει το δικαίωμα στα όνειρά του. Ωστόσο, δε θα μπορούσε να αναδειχθεί ο βασικός πρωταγωνιστής αν δεν υπήρχαν και οι συμπρωταγωνιστές του, όπως ο συμμαθητής του ο Χάρης, η φίλη του η Εύα, η δασκάλα η Πηνελόπη, η μητέρα του και τα αδέρφια του. Όλοι τους παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, καθώς μαθαίνει πώς να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που προκύπτουν, μαθαίνει να εμπιστεύεται, να δέχεται βοήθεια και υποστήριξη από άτομα που ίσως δεν το περίμενε. Ο Αντρέας λοιπόν, είναι ένα αγόρι περίπου 12 ετών, στην αρχή της εφηβείας, που μαθαίνει μέσα από τα βιώματά του να διαχειρίζεται τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους σημαντικούς άλλους ανθρώπους που τον περιβάλλουν.
Ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο και το θεατρικό κείμενο έχει τη δυνατότητα να ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες, αλλά και να μπει στη θέση των ρόλων που δυσκολεύεται να ταυτισθεί μαζί τους. Άρα καλείται να εμπλουτίσει το συναισθηματικό του ρεπερτόριο αναπτύσσοντας ενσυναίσθηση. Μπορεί να ανασυρθούν μνήμες και τραύματα από μια μερίδα ενηλίκων, όμως ο κύριος στόχος είναι η πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού και η ευαισθητοποίηση κατά των έμφυλων στερεοτύπων σε παιδιά και εφήβους. Επομένως, το αναγνωστικό κοινό μπορεί να είναι όλοι οι ενήλικες που εμπλέκονται με κάποιο τρόπο με παιδιά και εφήβους, όπως είναι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι θεραπευτές, αλλά και παιδιά και έφηβοι.
Ευχή μου είναι το βιβλίο αυτό να διαβαστεί και να προβληματίσει τόσο τους ενήλικες αναγνώστες, όσο και τους μικρότερους, ώστε να προκύψουν έστω και μικρές αλλαγές όσον αφορά στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και στην κουλτούρα περί παραδοσιακών ρόλων των φύλων. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να σταλεί ένα μήνυμα υπέρ της ατομικής ελευθερίας έναντι της κοινωνικής καταπίεσης.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και για την προσοχή σας!
Παραπάνω, η Γεωργία Κιζιρίδου μιλάει για το βιβλίο της, Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Grotesque. Εικονογράφηση: Νίκος Ραφαηλίδης. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα του θεατρικού, το οποίο παραχώρησε η ίδια στο ιστολόγιο.
Απόσπασμα:
Δασκάλα: Τελευταία ώρα για σήμερα. Σας βλέπω λίγο αναστατωμένους... Θέλετε αντί για Θρησκευτικά να συζητήσουμε κάτι όλοι μαζί για να χαλαρώσουμε πριν το Σαββατοκύριακο;
Μαθητές: (Όλοι μαζί φωνάζοντας) Ναι!!!
Δασκάλα: Λοιπόν ξέρετε τι σκέφτηκα; Πως δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου για το πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας όταν θα μεγαλώσετε. Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι επάγγελμα θα θέλατε να κάνετε σε περίπου δέκα χρόνια από τώρα; Βγάλτε μια κόλλα χαρτί και γράψτε αυτό που σας έρχεται πρώτα στο μυαλό χωρίς πολλή σκέψη. Για όσους δυσκολεύονται, μπορούν να ζωγραφίσουν!...
Κώστας: Κυρία εγώ πάντα ονειρευόμουν να γίνω γιατρός. Προχθές είδα στην τηλεόραση ότι υπάρχουν γιατροί που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και βοηθάνε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Θέλω να γίνω παιδίατρος και να βοηθήσω όσα πιο πολλά παιδιά μπορώ!
Δημήτρης: Εγώ θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής. Δε μ’ αρέσει πολύ το διάβασμα. Όμως όταν παίζω ποδόσφαιρο νιώθω ότι είμαι ο καλύτερος.
Γιώργος: Αστυνομικός! Το καλύτερο επάγγελμα! Θα κυνηγάω τους κλέφτες και θα μπορεί να κοιμάται ήσυχη η οικογένειά μου!
Αναστασία: Εμένα μ’ αρέσει να χτενίζω τις φίλες μου... και να χτενίζομαι κι εγώ φυσικά! Κομμώτρια! Θέλω να έχω το δικό μου κομμωτήριο!
Κατερίνα: Κυρία εγώ θέλω να γίνω σαν εσάς! Δασκάλα. Είστε τόσο καλή μαζί μας!
Αλίκη: Εγώ θα γίνω νοσοκόμα σαν τη μαμά μου. Μ’ αρέσει να φροντίζω ανθρώπους. Μπορεί να ταξιδέψω μαζί με τον Κώστα σε όλο τον κόσμο!
Δασκάλα: Μπράβο παιδιά! Πόσο χαίρομαι που έχετε τόσο όμορφα όνειρα! Είναι κάποιος ή κάποια που δε μίλησε και θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μας σκέψεις και όνειρα;
Ανδρέας: (Πολύ χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά) Κυρία μπορώ να πω εγώ;
Δασκάλα: (Με έκπληξη) Ανδρέα σε ακούμε!
Ανδρέας: Εγώ από πάντα ήθελα να γίνω χορευτής. Όταν ακούω μουσική, οποιαδήποτε μουσική το μόνο που σκέφτομαι είναι να χορέψω. Μπορώ εκείνη την ώρα να μεταμορφωθώ στο οτιδήποτε. Ο χορός για μένα είναι όλη μου η ζωή!
(Γέλια δυνατά)
Γιώργος: Και τι είσαι κοριτσάκι; Θες να γίνεις μπαλαρίνα; Έχεις δει πολλούς άντρες να χορεύουν και να πληρώνονται;
Δασκάλα: Ησυχία! Δε σας επιτρέπω! Σας θυμίζω ότι στην τάξη μας σεβόμαστε ο ένας τον άλλον!
(Ο Ανδρέας ανοίγει την πόρτα και φεύγει κλαίγοντας από την τάξη)
Η Κιζιρίδου Γεωργία είναι ψυχολόγος με μεταπτυχιακή εξειδίκευση στην Εξελικτική-Σχολική ψυχολογία από το Α.Π.Θ. Από το 2017 διατηρούσε πολυδύναμο διεπιστημονικό κέντρο λογοθεραπείας και ειδικής αγωγής. Το 2010 συνίδρυσε την εταιρία εκπόνησης εκπαιδευτικού και θεραπευτικού υλικού Play-learning και η ίδια δημιούργησε το παιχνίδι συναισθηματικής νοημοσύνης για παιδιά και εφήβους «Ας παίξουμε με τα συναισθήματα». Από το 2009 διδάσκει σε δομές εκπαίδευσης ενηλίκλων (Κολλέγια, ΚΕΚ, ΙΕΚ) με κύρια αντικείμενα αφενός την ειδική αγωγή (διάγνωση, αξιολόγηση και υποστήριξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) και αφετέρου την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη (διαχείριση συγκρούσεων στο χώρο εργασίας, επικοινωνιακές δεξιότητες, συναισθηματική νοημοσύνη, διαχείριση άγχους). Από το 2012 υπηρετεί ως σχολική ψυχολόγος σε δημόσιες δομές της εκπαίδευσης (ειδικά σχολεία, Κ.Ε.Σ.Υ., Ε.Δ.Ε.Α.Υ.) Το 2017-2018 υπηρέτησε στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης ως πραγματογνώμονας σε υποθέσεις ανηλίκων. Αρθρογραφεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό ψυχολογίας και τέχνης Animartists από το 2015 για θέματα που έχουν να κάνουν με τις σύγχρονες σχέσεις. Συνεργάζεται με τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς (Πρακτορείο fm, Real fm, fm 100, Ράδιο Θεσσαλονίκη, 4E, tv 100, Άτλας tv) αναφορικά με ζητήματα που άπτονται της επικαιρότητας και σχετίζονται με την ψυχική υγεία. Συμμετέχει ως εισηγήτρια σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τις εφαρμογές της σχολικής ψυχολογίας στην εκπαιδευτική πράξη. Έχει εκδώσει το πρώτο της βιβλίο για παιδιά με θέμα το Σχολικό εκφοβισμό σε σχέση με τις έμφυλες ταυτότητες με τίτλο «Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει». Παράλληλα κυκλοφορεί η διασκευή του σε παιδικό θεατρικό έργο. Συμμετέχει στην ποιητική ανθολογία «Πόλεων ποίησης» από τις εκδόσεις Χρόνος. Το Σεπτέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ηδυέπεια ο συλλογικός διεπιστημονικός οδηγός για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με τίτλο «Αόρατα όρια: Οδηγός συμβουλευτικής για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών», στον οποίο συμμετέχει καταθέτοντας την ψυχολογική οπτική.
