Αριστομένη Λαγουβάρδου
Την Άνοιξη πηγαίνοντας το βράδυ,
στο περιβόλι όπου ευωδιές σκορπούσε,
εστάθηκα στην άκρη εις το σιάδι,
που το φως του φεγγαριού λαμποκοπούσε.
Εκεί θωρώ κόκκινο ρόδο, όπου υφάδι,
η αράχνη μετάξινο εκεντούσε.
Κελάηδημα γλυκό δίχως ψεγάδι,
ο Κότσυφας στην νεραντζιά λαλούσε.
Σ’ ένα άλλο μπουμπούκι, το ματάκι
που έβγανε, με γέλιο εχαιρέτα,
το πέτρινο του κήπου μου βρυσάκι.
Κι ήταν πουλί η ευωδιά κι επέτα!
Και το νερό κελάρυζε στ’ αυλάκι…
🌸
Copyright © Αριστομένης Λαγουβάρδος All rights reserved, 2020
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής της Καίτης Λιανού-Ιωαννίδου (Παπαρούνες, ακρυλικό σε καμβά)
