Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αλέκα Ζωγράφου: Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ανθρώπους άλλοι να υποφέρουν από θλίψη και πόνο και άλλοι να αφήνουν την ψυχή τους να υποφέρει από δαγκωματιές του μένους, της εκδίκησης και ενός θυμού που δεν λέει να κοπάσει. Οι πρώτοι κάνουν κακό στον εαυτό τους, οι δεύτεροι, όμως, είναι θύτες και ψάχνουν τα θύματά τους και με οργή να ξεσπάσουν πάνω τους απλώνοντας τον όλεθρο. Αυτό είναι αρκετό για να μπει ένας συγγραφέας, και ως φαινόμενο και με τη δύναμη της μυθοπλασίας, να σκαρώσει ένα μυθιστόρημα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μια μόνο λέξη ποια θα ήταν αυτή;
Α.Ζ.: Αυτή είναι ίσως η μικρότερη απάντηση που έχω δώσει ποτέ, όμως, η λέξη που θα επιλέξω να χαρακτηρίσω "Το τανγκό της Ηλέκτρας" είναι μεγάλη και το βάρος της ακόμα μεγαλύτερο. ΝΕΜΕΣΗ.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Ζ.: Πρώτα από όλα να φτιάξει βαλίτσες γιατί μαζί θα ταξιδέψουμε από την Κέρκυρα ως και τη Μπολόνια. Το δεύτερο που θα του ζητούσα; Ίσως να σας φανεί κάπως παράξενο... να σταθεί στο πλευρό της Ηλέκτρας!
Αν το ταξίδι σας ήταν / γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Ζ.: Στα ίδια μέρη... Στην Κέρκυρα και στην Μπολόνια και επειδή θα ήταν κανονικό και όχι χάρτινο, νομίζω ένας μήνας θα ήταν αρκετός για να περάσουμε το μισό σεργιανίζοντας στα Καντούνια και τη Σπιανάδα, ξαποσταίνοντας στο Πενταφάναρο και από εκεί να φτάναμε ως τα Μουράγια και την Πόρτα Ρεμούντα και αφού δοκιμάζαμε τα τζαλέτια και δροσιζόμασταν με τσιτσιμπίρα και κουμ κουάτ. Τον υπόλοιπο μήνα θα περπατούσαμε τη Μπολόνια από άκρη σε άκρη. Το Centro Storico είναι ιδανικό για να μας τραβήξει πίσω στο χρόνο. Καφέ στην piazza Maggiore, φωτογραφίες στους Due Torri, προσκύνημα στο μοναστήρι San Luca και ντόλτσε βίτα στις οστερίες δοκιμάζοντας την μπολονέζικη κουζίνα. Δεν την αποκαλούν τυχαία "η χοντρή, η σοφή και η κόκκινη". Χοντρή για τις λιχουδιές της, σοφή γιατί το Univercita di Bologna που είναι το παλαιότερο πανεπιστήμιο στον κόσμο και κόκκινη λόγω του πολιτεύματός της.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μια παράγραφο από το βιβλίο σας
Α.Ζ.: "Κατοικείται" μουρμούρισε. Έμεινε κάμποση ώρα να κοιτάζει και οι θύμισες που είχε από αυτό το σπίτι, είχαν στήσει στο κεφάλι του ένα τρελό χορό. Όχι δεν συμβάδιζε καθόλου με τη μουσική που ακουγόταν από πάνω. Εκείνη ήταν ήρεμη, απαλή και ναι, δεν θα μπορούσε να κάνει λάθος. Το τραγούδι αυτό το ήξερε πολύ καλά. Ήταν του Αντριάνο Τσελεντάνο το " il tempo se ne va".
Αυτή την παράγραφο διάλεξα για εσάς και το κοινό σας για να έχω την ευκαιρία να σας ευχαριστήσω και να σας αφιερώσω το υπέροχο αυτό κομμάτι!
Η Αλέκα Ζωγράφου απαντά σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά της, Το τανγκό της Ηλέκτρας, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη πόλη. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Ο ερχομός του Σίμου Ζέπου στην Κέρκυρα είναι μόνο η αρχή. Ο νεαρός δικηγόρος είναι αποφασισμένος να θέσει σ’ εφαρμογή το σχέδιό του, ακόμη και αν το τίμημα για τον ίδιο είναι μεγάλο. Η οργή του αρνείται να ξεθυμάνει, όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια, και θα κάνει τα πάντα για να εκδικηθεί.
Πολύτιμο στήριγμά του, η Ιταλίδα Λούνα Σαρτόνι. Θύματά του, η οικογένεια του Λορέντζου Μελιτινού. Ο ήρωας, πολύ μεθοδικά θα κλέψει την καρδιά της Αντζολίνας αλλά και της κόρης της, Ηλέκτρας. Ποιο μεγάλο μυστικό κρύβεται, άραγε, πίσω από τις ενέργειές του;
Και ενώ όλα δείχνουν να καταρρέουν, ένα τανγκό θα σταθεί η λύτρωση για την Ηλέκτρα. Αν ακολουθήσει τα βήματα, ίσως καταφέρει να κλείσει μέσα της την αγάπη που της λείπει. Θα χρειαστεί, όμως, πίστη και πάθος για τη ζωή που δικαιούται, για εκείνη που της ανήκει…
Τελικά, ποιος θα νικήσει και ποιος θα νικηθεί; Τις ζωές των ηρώων, μόνο η μοίρα μπορεί να ορίσει…
Η Αλέκα Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σήμερα κατοικεί στην Αθήνα και εργάζεται στην τηλεόραση. Σπούδασε γαλλική φιλολογία, αλλά πολύ γρήγορα, η αγάπη της για τον συναρπαστικό κόσμο της δημοσιογραφίας της άλλαξε τα σχέδια και έτσι, ασκεί το επάγγελμα της δημοσιογράφου. Έχει εργαστεί στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ, υπεύθυνη σε μόνιμες στήλες για την ομορφιά, την υγεία, το βιβλίο και τις ανθρώπινες σχέσεις, ως αρχισυντάκτρια σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, καθώς και στο ραδιόφωνο στη σύνταξη και εκφώνηση ειδήσεων. Η ενασχόλησή της με την παιδική λογοτεχνία ξεκίνησε το 2009 με το πρώτο της βιβλίο «Ο Ζώζι και η ποντικοΜόνα Λίζα». Ακολούθησαν τα βιβλία «Μ, όπως Μελίτα, όπως μέλι», «Ο Μανώλης, ο κύριος μη με μαλώνεις» και «Μυστικά, νότια του χάρτη». Πρόκειται για το πρώτο παιδικό βιβλίο για το Ρέθυμνο, το οποίο με ειδική έκδοση χρησιμοποιήθηκε για το 17ο Παιδικό Κυνήγι Θησαυρού. Το μυθιστόρημα «Αγάπη όπως… αλμύρα», που κυκλοφόρησε το 2018 από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, ήταν η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Το 2019 κυκλοφόρησε το δεύτερο λογοτεχνικό της βιβλίο με τίτλο: «Άνεργη με Louis Vuitton».