Petites histories en prose
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Σοφία Χρήσταινα: H επιθυμία να εξωτερικεύσω τα εσωτερικά. Εξάλλου η συγγραφή είναι αυτό. Γράφεις για να πεις κάτι γνωστό και μάλλον ξεχασμένο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Χ.: Τα απολεσθέντα!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Σ.Χ.: Σε ένα δωμάτιο μόνος, για όσο χρειάζεται. Δεν είναι ανάγκη να πας πουθενά αλλού.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Σ.Χ.:
Ώρα αιχμής
Περπατώ με δύσπνοια. Νομίζουν κάποιοι ότι θα πάθω εγκεφαλικό.
Άλλοι, περαστικοί, σκέφτονται να καλέσουν το ασθενοφόρο.
Όχι άλλοι λιπόθυμοι, στην κυριακάτικη βόλτα στην παραλία.
-Πεινάω, τους λέω.
Έχω ανεπάρκεια της σπανιότητας.
Υπάρχει βλέπεις, μεγάλη έλλειψη Μοναδικότητας.
Πονάω από την τεράστια φτώχεια ενσυναίσθησης και την μεγάλη ποσότητα ανάγκης χαμόγελων συμπάθειας.
Μου λείπουν οι άνθρωποι που δεν έχουν ένα δεύτερο πρόσωπο στην τσέπη τους.
Εκείνοι που τα λόγια τους παντρεύονται τις πράξεις τους.
Μου λείπουν οι άνθρωποι που αγαπούν τους άλλους ανθρώπους, στα αλήθεια.
Έχω ένα βαρύ κενό μόνιμης πείνας.
- Μας τρόμαξες βρε κορίτσι. Νομίσαμε ότι είχες κάτι σοβαρό.
Έμεινα μόνη στο παγκάκι σωτηρίας μου.
Η βόλτα στον πεζόδρομο συνεχίζεται κανονικά. Μην ανησυχείτε.
Η Σοφία Χρήσταινα σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για την συλλογή της, Τα απολεσθέντα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αποστακτήριο.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
«Τα απολεσθέντα» είναι ένα βιβλίο με 57 μικρά κείμενα, ειλικρινή και μεστά από συναισθήματα, τα οποία πηγάζουν από διάφορες εκφάνσεις της ζωής, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Η απώλεια, ο θάνατος, ο έρωτας, οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, η θλίψη, η κακία και αδιαφορία του κόσμου, η ανάγκη των Τεχνών, η μοναχικότητα ως επιλογή, η σωτήρια σιωπή, τα ναι και τα όχι, τα πρέπει… Καθημερινοί στοχασμοί που αναζητούν διέξοδο και ελευθερία. Που επιδιώκουν να φύγουν από μέσα μας, συμφιλιώνοντάς μας με την αλήθεια και την αγάπη. Διότι, πράγματι, όλα τα συναισθήματα που βιώνουμε είναι η ίδια η Ζωή…
«Τα απολεσθέντα» είναι όλα εκείνα τα συναισθήματα που χάσαμε, επειδή τα θεωρήσαμε επικίνδυνα, ασθενικά και ανασφαλή. Συναισθήματα που σε ωθούν να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να διώξεις τον πόνο του θανάτου, ούτε του έρωτα. Δεν μπορείς να εξαφανίσεις την συμπόνια που υπάρχει εντός μας, ούτε την ανάγκη για ήλιο. Γιατί απλά όσο και να τα διώξεις, πάλι θα σε ξαναβρούν. Μέσα από αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του, να βιώσει τις αφηγήσεις της κάθε μέρας, να “μουτρώσει” με τη ζωή που γίνεται τραυματική μερικές φορές ή να την αγαπήσει απεριόριστα… Διότι στο βάθος του μυαλού του γνωρίζει ότι κάπου εκεί, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, υπάρχει ένα γκρι με πολλές κόκκινες πινελιές ευψυχίας.
Η Σοφία Χρήσταινα γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτη της Στρατιωτικής Σχολής Νοσηλευτικής [Σχης ε.α] και εκλεγμένη Γενική Γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, από το 2016 ως το 2020. Το 2017 τιμήθηκε από το Γυναικείο φιλανθρωπικό σωματείο Νέα Ελπίδα Θεσσαλονίκης, στις Μητέρες της χρονιάς 2017, για τη συγγραφή του βιβλίου «Εγχειρίδιο πολέμου κατά του καρκίνου». Το 2020 το βιβλίο της «Το φυλλάδιο του έρωτα» συμπεριλήφθηκε στα ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2019, του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος. Αγαπά την ποίηση και την φιλοσοφία, ενώ οι ανθρώπινες σχέσεις και η επαφή του ατόμου με το “εγώ” του είναι οι πηγές έμπνευσής της.
Έργα της:
«Ο έρωτας των λέξεων», ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Οσελότος (2011)
«Συλλεκτικόν», ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Οσελότος (2012)
«Εγχειρίδιο πολέμου κατά του καρκίνου», πεζογραφία, Εκδόσεις Εχέδωρος (2016)
«Το φυλλάδιο του έρωτα», ποιητικό δοκίμιο, Εκδόσεις Φυλάτος, (2019)
