Το μυθιστόρημά μου θίγει το θέμα της εσώτερης ταυτότητας σε συνάφεια με το παρόν και την βούληση να σμιλευτεί η ατομική μοίρα. Απ’ αυτό απορρέει μια αναδίφηση της συνείδησης, θεμέλιο της οποίας είναι η μνήμη. Σαν κλαδιά που αναπτύσσονται πάνω σ’ έναν γερό κορμό, ξεδιπλώνονται στην πορεία της αφήγησης, μέσα από ένα οντολογικό πρίσμα, προβληματισμοί που αφορούν στον έρωτα, τη φιλία, την πνευματικότητα και την τέχνη.
Στην υπόθεση παρουσιάζεται το ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που αναγκάζεται να δημιουργήσει απ’ την αρχή το μακρινό του παρελθόν, με συνέπεια να γίνει ένας άλλος. Έπειτα απ’ αυτό η ζωή του, που έμοιαζε σταματημένη, ξεκινά ξανά. Ο νέος εαυτός δρα διαφορετικά απ’ τον μυστηριώδη παλιό, δίχως όμως να διαρρηγνύεται η μεταξύ τους υπόγεια ενότητα. Καινούργια πρόσωπα εμφανίζονται, συμμετέχοντας αθέλητα στην ενδόμυχη διαπάλη του φαινομενικά κατακερματισμένου χαρακτήρα. Η πλοκή συχνά παρεκτρέπεται με πισωγυρίσματα και παράλληλες ιστορίες, που δένουν τελικά με την κεντρική ιστορία, σαν οργανικά κομμάτια της. Ο μύθος μετά από κάθε διολίσθηση, επιστρέφει πιο συμπυκνωμένος στη ροή του. Η τεχνική της αφήγησης δεν φτάνει στο σημείο να αποδομήσει την γραμμική αντίληψη του χρόνου, ωστόσο την υπονομεύει έμμεσα.
Ο ήρωας ριγμένος ακούσια σε μια πραγματικότητα που του φαντάζει ξένη, δυνητικά είναι ο οποιοσδήποτε. Ενεργώντας κάτω από αντιφατικές συνθήκες, αναζητά το σταθερό έδαφος που θα του επιτρέψει να διεκδικήσει την υποστασιακή του ελευθερία.
Ο αναγνώστης καλείται να συμπλεύσει μαζί του, αναγνωρίζοντας τα κοινά, σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα, παθήματα της ψυχής που σκιαγραφούνται στο έργο.
Ευχή μου είναι όποιος διαβάσει το βιβλίο να περάσει καλά και να αποκομίσει κάτι από αυτό· μια σκέψη, μια ανάγλυφη εντύπωση, μια συγκίνηση.
Ο Βαγγέλης Κατσούπης γράφει για το μυθιστόρημά του, Ο μύθος του εαυτού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Στην περίληψη διαβάζουμε:
Σε ποιο βαθμό ανταποκρίνεται στην αλήθεια η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας; Άραγε, υπάρχει μια τέτοιου είδους αλήθεια, ή η ακλόνητη βεβαιότητα των βιωμάτων αποτελεί μια αυταπάτη; Μήπως τελικά η ύπαρξη πραγματώνεται μέσα από προσωπικούς μύθους; Μ’ αυτά τα ερωτήματα έρχεται αντιμέτωπος ο Χρήστος, ένας μονήρης και αντικοινωνικός άνδρας, όταν έπειτα από ένα ατύχημα τον χτυπάει σαν κατάρα μια ιδιότυπη αμνησία. Στο μυαλό του παραμένουν άθικτες οι γνώσεις, οι δεξιότητες, οι κάθε λογής προτιμήσεις του και η πρόσφατη καθημερινότητά του, ωστόσο τα παιδικά του χρόνια, η εφηβεία και η πρώτη του νεότητα, βουλιάζουν στα σκοτεινά νερά της λήθης. Ανήμπορος να βρει πληροφορίες για τα χαμένα του χρόνια, ή να ζήσει αγνοώντας τα, με μόνη συνθήκη αυτοκαθορισμού το ανεξήγητο παρόν, αποφασίζει να δημιουργήσει ένα πλαστό παρελθόν και να το υιοθετήσει. Οι συνέπειες της πράξης του αποδεικνύονται βαθύτερες απ’ όσο νόμιζε, καθώς οι αναμνήσεις του, φευγαλέες, αποσπασματικές και ακατανόητες, καραδοκούν κυοφορώντας την ανατροπή.
Ο Βαγγέλης Κατσούπης είναι γεννημένος το 1980. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια, που καταπιάνεται συστηματικά με την τέχνη της γραφής, δημοσίευσε ορισμένα διηγήματα στον δικτυακό τόπο tovivlio.net, έλαβε μέρος σ’ έναν συλλογικό τόμο διηγημάτων και βραβεύτηκε δυο φορές σε διαγωνισμούς της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. «Ο μύθος του εαυτού» είναι το πρώτο μυθιστόρημα που δραπέτευσε από τα συρτάρια του.
