Ό,τι κι αν σε βασανίζει, αν το βγάλεις από μέσα σου σαν εξομολόγηση, θα νιώσεις την ψυχή σου πιο ανάλαφρη. Η ανομολόγητη οδύνη είναι δηλητήριο...
Έξω από το παράθυρο επικρατούσε μια... ακινησία! Δεν κουνιόταν φύλλο! Ο εγκλεισμός καλά κρατούσε. Η μόνη παρηγοριά της Στελλίτσας ήταν οι βιντεοκλήσεις με τις φιλενάδες της. Η Ωραία Κοιμωμένη τής έταξε πως θα 'χουν και παρέα σήμερα από το Δάσος των Βιβλιοηρώων! Ένα δάσος πολύ πιο βόρεια από το δικό τους όπου ζούσαν οι ήρωες των λογοτεχνικών βιβλίων! Θα είχαν παρέα μια κοπέλα, που τη γνώρισε η Μένη πρόσφατα, καθώς τους έφερε κοντά, τι άλλο; Ένα βιβλίο! Ανυπομονούσε να τη γνωρίσει και να της μιλήσει γι' αυτό το πόνημα.
-Καλησπέρα κορίτσια! Εσύ είσαι η Μαρία φυσικά ε; Μ' έχει φάει η Μένη! Έπαιξες τον ρόλο της λέει;
-Ααααααα όλα στα είπε; Και την ιστορία του βιβλίου; Ναι, η Μαρία είμαι! Χαίρομαι πολύ Στελλίτσα που θα τα πούμε!
-Όχι δεν την άφησα να μου πει τίποτα για το βιβλίο! Περίμενα εσένα! Πώς μπλέξατε αλήθεια δυο ηρωίδες από δυο διαφορετικούς κόσμους;
-Το βιβλίο δεν έχει εμένα ως κύρια ηρωίδα… αφορά έναν ιερωμένο, έναν άντρα με πολλές αρετές που λάτρευε το τραγούδι αλλά με αυτά τα γεγονότα, που έπεσαν σαν ορμητικό ποτάμι στον δρόμο του, η ζωή τον οδήγησε στην εκκλησία και σε έναν συμβατικό γάμο για να πετύχει αυτήν την κατεύθυνση. Θα ήθελα να σου διαβάζω και κάποια αποσπάσματα...
Μερικά πράγματα δεν εξηγούνται. Μένουν μυστήρια γεμάτα γοητεία και σου φέρνουν ανατριχίλα εξ αιτίας αυτού ακριβώς του… ανεξιχνίαστου που κρατάνε μέσα τους επτασφράγιστο και παρθένο.
-Εγώ μπαίνω στη ζωή του σε μια φάση που κι οι δύο έχουμε πολύ ταραχτεί από δυσάρεστα προσωπικά γεγονότα, τα οποία όμως καθώς τα μοιραζόμαστε μας φέρνουν όλο και πιο κοντά! Αυτά τα γεγονότα από το παρελθόν μάς ενώνουν αλλά και μια μικρή ψυχή από το παρόν... ένα μικρό αγόρι που θα το λατρέψουμε. Ο παπα-Γιάννης μού έμαθε πολλά!
Της δίδαξε πώς να αψηφά τα… σιδερωμένα συναισθήματα, πώς να περπατά στη βροχή και να βρέχεται μέχρι το κόκκαλο, πώς να δίνει σημασία στις λεπτομέρειες, που αν τις στολίσεις με τα χαμόγελα και τη βαρύτητα που τους αξίζει γίνονται γιορτές και σε παρασύρουν στην τρέλα τους!
-Ακόμη όμως δε βλέπω τη σύνδεση με την Ωραία Κοιμωμένη. Μένη, μήπως τώρα θες να μου κάνεις τις αποκαλύψεις; Σε ποιο σημείο βγαίνεις, ε;;;
-Α, όχι! Δεν πρόκειται δυστυχώς όσο και να με πιέζεις... χαχαχαααααα... αυτό το αφήνω να το έχεις περιέργεια μέχρι να πάρεις το βιβλίο! Θα σου πω μόνο αυτό: Το παραμύθι μου, δηλαδή το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης θα δώσει λύση σε ένα πολύ, πολύ δύσκολο πρόβλημα! Και θα φέρει μεγάλη συγκίνηση στις σελίδες του βιβλίου.
-Βιβλίο αισθηματικό, λοιπόν;
-Βιβλίο με κοινωνικές ευαισθησίες, με μυστήριο, με πολλή αγάπη σίγουρα... με αλληλεγγύη, με φιλία αλλά και με την άλλη πλευρά της ζωής, την πιο σκοτεινή... απάτη, ζήλια, μίσος, ψέματα… Μαρία μου, σωστά δεν τα λέω στη Μοβτουφίτσα;
-Έτσι ακριβώς... ένα βιβλίο με λιτή γραφή, κυλάει αβίαστα σαν ρυάκι και σε παρασύρει να φτάσεις στη λύτρωση!
Μα μέσα σε κάθε παράδεισο υπάρχουν και τα φίδια που καραδοκούν να σου πατήσουν τη δαγκωματιά! Τα συνάντησε κι αυτός τα φίδια του κι ένιωσε τις δαγκωματιές τους.
Τα ένστικτα του ανθρώπου είναι τελικά ζωώδη από αρχής του κόσμου. Εκτοξεύονται στο κορμί και υπερτερούν της λογικής.
-Φυσικά όπως υπάρχουν όλες οι πτυχές της ζωής υπάρχουν και διαφορετικοί χαρακτήρες, ψυχογραφήματα. Το καλό και το κακό, ο καλόψυχος κι ο μικρόψυχος...
Αν εισπράξεις αγάπη, έχεις περίσσευμα να χαρίζεις απλόχερα παντού… Αν εισπράξεις αδιαφορία, τσιγκουνεύεσαι ακόμη και την καλημέρα…
Αμόλησε τον καημό του σαν βαρύ χαρταετό που τόσα χρόνια δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ' τα στήθη του και ν' απογειωθεί… μόλις είχε βρει το αεράκι του και πέταξε αφήνοντας επιτέλους λεύτερη την αναπνοή του..
-Και ποιος είναι αυτός τελικά που θα πει το ευλογημένο ψέμα; Και πραγματικά είναι ευλογημένο; Υπάρχει αυτή η… εναλλακτική;
-Χαχαχαχαααααα… εγώ! Η Μαρία θα πει αυτό το... ευλογημένο ψέμα! Από αγάπη θα το πει όμως! Από απέραντη αγάπη, και ναι, παραδέχεται στο τέλος κι ο ήρωας του βιβλίου πως υπάρχει ψέμα ευλογημένο! Να διαβάσω άλλο ένα απόσπασμα να αγαλλιάσει το μέσα μας λίγο; Για να κλείσουμε με μια όμορφη εικόνα;
Το καλοκαίρι κράταγε ακόμη στα τέλη Αυγούστου μαργιόλικο και ζεστό! Ήταν απογευματάκι. Πέρα μακριά η θάλασσα στραφτάλιζε κάτω από το κοκκινωπό φως του ήλιου, που όδευε προς τη δύση του. Του ζάλισε τα ρουθούνια η αιθέρια μυρωδιά του βασιλικού. Τα φύλλα του πάλλονταν σαν να τα κουνούσε δυνατό αεράκι…
Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ και τη συγγραφέα ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ για το ταξίδι και το ΚΟΥΚΙΔΑΚΙ μου, για τη φιλόξενη γωνιά! Αν ρωτάγαμε τη συγγραφέα ποιο τραγούδι θα ντύσει το βιβλίο, σίγουρα το «Έλα σε μένα» του Νίκου Γκάτσου και του Μάνου Χατζιδάκι με τη φωνή του Βασίλη Λέκκα, θα ήταν η επιλογή της καθώς το αναφέρει στο βιβλίο… θα το συναντήσετε στις σελίδες του, που προτείνω να διαβάσετε για να κάνετε ένα ανάλαφρο φευγιό από όλα αυτά που περνάμε…
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
