Γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 16 Μαρτίου του 1936 και υπήρξε μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, από όπου αποφοίτησε το 1964, καθώς και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλολογία και διδασκαλία γαλλικής γλώσσας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Δίδαξε υποκριτική στις δραματικές σχολές Λεωνίδα Τριβιζά, Βεάκη και Γ. Θεοδοσιάδη. Πέθανε στις 26 Νοεμβρίου 2020. Η φωτογραφία είναι του 1972.
Στο θέατρο εμφανίστηκε αρχικά (1964-1971) στου Καρόλου Κουν, στον θίασο του οποίου ήταν αναπόσπαστο μέλος, παίζοντας σε κλασικά έργα και σε αρχαίες τραγωδίες. Αργότερα συνεργάστηκε με την Άννα Συνοδινού, τον Δημήτρη Μυράτ, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τον Λεωνίδα Τριβιζά και άλλους σε σημαντικά έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για την ερμηνεία της στους τέσσερις μονολόγους της Μάρως Βαμβουνάκη με γενικό τίτλο «Το λεωφορείο των ξεχασμένων εραστών» (1995) και με Κορφιάτικο Βραβείο για την «Ανάκριση» (2014). Η φωτογραφία είναι από παράσταση της περιόδου 1999-2000.
Η πολιτική και συνδικαλιστική της καριέρα ήταν εξίσου σημαντική. Διετέλεσε μέλος του Προεδρείου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Γραμματέας Δημοσίων Σχέσεων και αντιπρόεδρος. Το 1974 εντάχτηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού και στη συνέχεια στο ΕΑΡ και στον Συνασπισμό. Εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ το 1981 και στη Β' Περιφέρεια Αθηνών με τον Συνασπισμό στις εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου 1989. Επίσης ήταν υποψήφια στις Ευρωεκλογές του 1984. Η φωτογραφία είναι από δημοσίευμα του περιοδικού «Ντομινό» (10/6/1981).
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μόλις 14 ταινίες, με πρώτη τον «Θίασο» (1975) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με τον οποίο συνεργάστηκε πολλές φορές, και τελευταία την «Εκτός σχεδίου» (2005). Η πορεία της τιμήθηκε με πολλά βραβεία Α' γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: για τον «Θίασο» (1975), τη «Ρόζα» (1982, εξίσου με την Όλια Λαζαρίδου) και τη «Ζωή χαρισάμενη» (1993). Επίσης δάνεισε τη φωνή της ή/και συμμετείχε σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε ελάχιστα αλλά σε ρόλους που σημάδεψαν την καριέρα της: «Λεηλασία μιας ζωής» (ΕΡΤ, 1978-1979), «Το φως του αυγερινού» (ΕΡΤ, 1980-1981), «Προς Οφρύνιο» (ΕΡΤ, 1984-1985) κ.ά., με τελευταία τα «Χωρικά ύδατα» (ΕΤ1, 1998-1999). Στη φωτογραφία, δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα» για τη συμμετοχή της σε επεισόδιο της σειράς «Παράξενα διηγήματα» (23/7/1981).
Επίσης συμμετείχε σε τουλάχιστον έξι παραστάσεις του «Θεάτρου της Δευτέρας» (1976-1981). Στη φωτογραφία, δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα» για τον μονόλογό της «Η ανθρώπινη φωνή» (5/7/1979).
Σημαντική ήταν η πορεία της και στον χώρο του χρονογραφήματος, μιας και αρθρογραφούσε σε λογοτεχνικά περιοδικά («Η λέξη») και εφημερίδες («Τα Νέα», «Ελευθεροτυπία»), από όπου και η φωτογραφία με άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 22 Μαρτίου 2014).
Φωτογραφία της βρήκα στο εξώφυλλο του βιβλίου «Η γυναίκα του Λωτ» (του Μάριου Ποντίκα, Αθήνα: Κάλβος, 1985).
Η λαμπρή αυτή πορεία αποτυπώθηκε σε τουλάχιστον τρία εξώφυλλα (η έρευνα συνεχίζεται).
Πηγές:
Τα δημοσιεύματα των περιοδικών, το βιβλίο και οι δύο πρώτες φωτογραφίες προέρχονται από τη Βιβλιοθήκη και το Τμήμα Παραστατικών Τεχνών αντίστοιχα του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ.)
Το εξώφυλλο των Εικόνων είναι από το site www.cosmopoliti.com και τα άλλα από το site www.retromaniax.gr.
Το screenshot της ταινίας και το άρθρο της Ελευθεροτυπίας είναι από το προσωπικό μου αρχείο.