Louise Glück
Ἐτούτη εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ δεῖς ξανὰ
τὰ κόκκινα μοῦρα τῶν φράξων τοῦ βουνοῦ
καὶ στὸ σκοτεινὸ οὐρανὸ
τῶν πουλιῶν τὶς νυχτερινὲς μεταναστεύσεις.
Μὲ θλίβει ἡ σκέψη
πὼς οἱ νεκροὶ δὲν θὰ τὰ δοῦν-
τὰ πράγματα αὐτὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξαρτώμαστε,
ἐξαφανίζονται.
Τί θὰ κάνει ἄραγε γιὰ παρηγοριὰ ἡ ψυχὴ;
Λέω στὸν ἑαυτό μου πὼς ἴσως δὲν χρειάζεται
τοῦτες τὶς ἀπολαύσεις πιά·
ἴσως καὶ μόνο τὸ νὰ μὴν ὑπάρχει εἶναι ἁπλά ἀρκετό,
σκληρὸ τόσο ὅσο καὶ νὰ τὸ φανταστῶ.
🍃
Louise Glück
From «Averno» by Louise Glück, published by Farrar, Straus & Giroux.
Τὸ ποίημα ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ poets.org
Μετάφραση: Νατάσα Ζαχαροπούλου
Ἡ Louise Elisabeth Glück (προφέρεται ɡlɪk) γεννήθηκε 22 Ἀπριλίου 1943. Εἶναι Ἀμερικανίδα ποιήτρια καὶ δοκιμιογράφος. Κέρδισε τὸ Νόμπελ Λογοτεχνίας τοῦ 2020. Ἡ Σουηδικὴ Ἀκαδημία τὴν ἐπέλεξε γιὰ «την απαραγνώριστη ποιητική φωνή της, που με τη λιτή της ομορφιά καθιστά την ατομική εμπειρία, οικουμενική». Ἡ Πρόεδρος τῆς Άκαδημίας, Ἄντερς Ὄλσον, δήλωσε πὼς «ἡ τέχνη της δὲν ἀπόκτησε ἀποκλειστικὰ αὐτοβιογραφικὸ χαρακτήρα, ἀλλὰ ἀντίθετα, τὴν ἔφερε ἀντιμέτωπη μὲ τὶς ψευδαισθήσεις τοῦ ἑαυτοῦ καὶ τὸν ἀγώνα γιὰ μιὰ γλωσσικὴ αὐστηρότητα, συγκρίσιμη μὲ τῆς Ἔμιλυ Ντίκινσον». Η L.G. ἔχει, ἐπίσης, βραβευτεῖ μέ: Πούλιτζερ, τὸ Ἐθνικὸ Μετάλλιο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν, τὸ Βραβεῖο Ἐθνικοῦ Βιβλίου, τὸ Βραβεῖο National Book Critics Circle καὶ τὸ Βραβεῖο Bollingen. Ἀπὸ τὸ 2003 ἕως καὶ τὸ 2004 ἡ Glück ὑπῆρξε ἡ Δαφνοστεφὴς Ποιήτρια τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν. Ἡ Glück γεννήθηκε στὴ Νέα Ὑόρκη καὶ μεγάλωσε στὸ Λόνγκ Ἄϊλαντ. Στὰ ἐφηβικά της χρόνια ὐπέφερε ἀπό νευρικὴ ἀνορεξία νιώθοντας, κατὰ δήλωσή της, «ὡς «ἀντικαταστάτρια» μιᾶς κόρης ποὺ ἡ οἰκογένειά της εἶχε χάσει προτοῦ ἐκείνη γεννηθεῖ», κι ἔτσι προτίμησε τὴν ψυχνάλυση ἀπὸ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν σπουδῶν της, ἐμβαθύνοντας ὅμως στὴν ποίηση μές ἀπὸ μαθήματα στὸ Κολλέγιο Sarah Lawrence καὶ στὸ Πανεπιστήμιο Columbia. Ἡ ἴδια ἔχει διδάξει ποίηση σὲ διάφορα ἀκαδημαϊκὰ ἱδρύματα. Ἡ δουλειὰ της εἶναι γνωστὴ γιὰ τὴ συναισθηματική της ἔνταση καὶ γιὰ τὸ ὅτι συχνὰ βασίζεται σὲ ἀρχαίους θρύλους, παραβολές, καὶ τὴ Μυθολογία (κυρίως τὴν Ἑλληνική) ἢ τὶς εἰκόνες τῆς φύσης προκειμένου ν’ ἀναλογιστεῖ τὶς προσωπικὲς ἐμπειρίες καὶ νὰ διαλογιστεῖ ὡς πρὸς τὴ σύγχρονη ζωή. Τὰ ποιήματά της θεματικὰ φωτίζουν πτυχὲς τοῦ τραύματος, τῆς ἐπιθυμίας καὶ τῆς φύσης. Μεταξὺ ἄλλων ἔχει ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τους: Léonie Adams, Stanley Kunitz, Robert Lowell, Rainer Maria Rilke, και Emily Dickinson. Ἡ πρώτη της ποιητικὴ συλλογή Firstborn (Πρωτότοκος) ἐκδόθηκε τὸ 1968. Ἀκολούθησε τὸ The House on Marshland, τὸ 1975, τὸ Descending Figure τὸ 1980, τὸ The Triumph of Achilles (Ὁ Θρίαμβος τοῦ Ἀχιλλέα) τὸ 1985, μὲ τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ γίνεται γνωστή. Ἀκολούθησαν: 1990 Ararat, 1992 The Wild Iris (Ἡ ἄγρια Ἴρις), 1997 Meadowlands, 1999 Vita Nova, 2001 The Seven Ages, 2006 Averno, 2009 A Village Life, 2012 Poems: 1962–2012, 2014 Faithful and Virtuous Night.
