Ηρακλή Τσαχτσίρη
Μια φορά και έναν καιρό στην όμορφη την Κρήτη ψηλά στον Ψηλορείτη υπήρχε
μία μπάντα που την λέγαν Κορυ-abba.
Όνειρο τους να παίξουν στο Αλμπερτ Χολ,μα προς το παρόν παίζουνε στο χωλ.
Αρχηγός ο Φρανσουά Τουρμπιγιόν,
βιολί η Βερενίκη, ντραμς η Αλίκη
και στο μπάσο η όμορφη η Βάσω.
Οι χωρικοί τους κοροϊδεύανε που δεν παίζανε φολκλόρ
Στα γλέντια δεν τους καλούσανε,
στο πανηγύρι του χωριού
μία φορά μονάχα παίξανε σαν συγκρότημα support,
μα πάνω στο δεκάλεπτο τους πετάγανε ροκφορ.
Η μπάντα είχε πέσει σε περισυλλογή,
η κατάσταση σήκωνε διαλογισμό και πάνω εκεί στη μάζωξη
αρχίσανε να παίζουνε μουσικό πουαντιγισμό.
Ο Φρανσουά τραγούδαγε άριες του Μπαχ και η Βερενίκη
τον συνόδευε με αχ και βαχ...
Τι θα απογίνει η μπάντα μας;
Κανείς δεν μας ακούει,
τέτοιο ταλέντο θα χαθεί στου Ψηλορείτη τη σχισμή.
Μα πάνω εκεί στον έντονο τον προβληματισμό,η Βάσω χτύπησε το ΝΤΟ....
(σηκώνεται και πάει προς το μικρόφωνο)
Χμ,χμ... ένα δύο
Φίλοι μου, το όνειρο δεν πρέπει να αφήσουμε,
αναποδιές στο δρόμο μας πρέπει να παραμερίσουμε.
Αίφνης να καταστρώσουμε πλάνο δραστικό
Και συμμετοχή να δηλώσουμε στο φεστιβάλ της Αβινιόν.
Της Αβινιόν...
Εεε,, ναι ναι της Αβινιόν!
Και πού πέφτει η Αβινιόν;
Ψάξανε, ανοίξανε βιβλία και χάρτες.
Πήγανε σε βιβλιοθήκες και καφενεία.
Κανείς δεν ήξερε για την Αβινιόν,
που το όνομα της θύμιζε παπιγιόν.
Και εκεί που είχανε απελπιστεί
Και το σχέδιο πήγαινε να ναυαγήσει
πριν καλά καλά αρχίσει
πετάγεται ο δον-Κορνήλιο
Μέγας ναυτικός από το Αντίριο.
Βρε σύντεκνοι την Αβινιόν εψάχνετε
γιατί δεν με ρωτάτε;
Πριν από χρόνια πήγαινα βαμβάκι και σταφίδα,
όλοι στη πόλη με γνωρίζουνε σαν κάπτεν-καταιγίδα.
Στο σεντούκι μου έχω χάρτες και πυξίδες
αστρολάβους και διαβήτες,
Τους φύλαγα χρόνους, γιατί ήθελα να επιστρέψω
και της Αντουανέτας την καρδιά να κλέψω.
Εγώ λοιπόν θα γίνω οδηγός στου ονείρου σας το ταξίδι.
Η παρέα είχε βρει τον πλοηγό της, έπρεπε να φτιάξουν λίστα με τα
απαραίτητα του ταξιδιού και μόλις ερχόταν η άνοιξη θα ξεκινούσαν
για την όμορφη πόλη της Αβινιόν.
ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Οδοντόκρεμα
Οδοντόβουρτσα
Πένες για την κιθάρα
Μαρκαδόρους
Μακαρόνια με κιμά
Βύσσινα
Πεντάγραμμο
Κριθαράκι
Καραμέλες
Στρογγυλούς λουκουμάδες με ζάχαρη
Φωτάκι για την νύκτα
Το παραμύθι της Ωραίας κοιμωμένης
Ο καιρός επαίρναγε και ο δον-Κορνήλιο είχε βάψει το παλιό Ζέπελιν
κόκκινο και ροζ, τις βίδες πράσινες, τιμόνι τιρκουάζ και κάτι ρόδες
ολόλευκες από το Πεκίνο,
με λουλουδάκια κίτρινα και μωβ από το Ναβαρίνο.
Τι λίστα με τα πράγματα φορτώσανε,
στο πορτ-μπαγάζ τα κλειδώσανε.
Βάλανε και κλειδαριά,
Δέσανε όλα τα λουριά.
Τώρα επεριμένανε τον βοριά να έρθει και τα όνειρα τους
να φυσήξει,
Την περιπέτεια να αρχινήσει.
Ο κυρ-βοριάς και αν έφτασε το πλοίο δεν ανέβασε.
Δ.Κ -Πρέπει να μειώσουμε το βάρος του φορτίου, να αφήσουμε το φωτάκι
της νύκτας.
Φ,Β,Β,Α -Και πώς θα κοιμόμαστε τα βράδια; (αποκρίθηκε η μπάντα)
Δ.Κ -Θα έχετε για συντροφιά τα αστέρια, τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο,
τον Ωρίωνα και τις Πλειάδες.
Φ,Β,Β,Α -Αα... αν είναι έτσι να το αφήσουμε λοιπόν.
Έτσι με το πρώτο φύσημα του κυρ-βοριά, το χρωματιστό Ζέπελιν άρχισε
να ανεβαίνει γλυκά γλυκά στον ουρανό και να σμίγει με τα σύννεφα.
Δ.Κ -Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, σε δώδεκα ημέρες, επτά ώρες
και πενήντα δύο λεπτά θα προσγειωθούμε στην πλατεία της Αβινιόν
λίγο πριν αρχίσει το φεστιβάλ.
(Τραγουδάει η μπάντα)
Από την Κρήτη έρχομαι
στην Αβινιόν θα καταλήξω
μπράβο και χειροκροτήματα
θέλω να αποκομίσω
και όλοι να μάθουνε στον κόσμο ετούτο
πως η καλύτερη η μπάντα
είναι η Κορυ-abba.
Το ταξίδι κύλαγε ήρεμα. Ο Δ.Κ είχε χαράξει την διαδρομή.
Κρήτη, Σαν Ρέμο, στροφή αριστερά μετά το τούνελ της Γένοβας, περνάμε το
Πορτο-Φίνο και σταματάμε για φρέσκο χυμό πορτοκάλι και γλυκό
πανετόνε με σοκολάτα. Συνεχίζουμε για Cannes, Σαν Πωλ Ντε-Βανς να πάρουμε σε ένα μικρό μπουκαλάκι όλα τα αρώματα της φύσης.
Περγαμόντο, τριαντάφυλλο, κυκλάμινο, γιασεμί.
Στη συνέχεια ακολουθούμε την παραθαλάσσια διαδρομή που οδηγεί στο λιμάνι της Μασσαλίας.
Λίγο μετά το Σαν Τροπέ στη διασταύρωση, δεξιά στην πινακίδα που μοιάζει με τάρτα.
Η Αβινιόν είναι διάσημη για το φεστιβάλ της και τις τάρτες
βατόμουρο, που φυτρώνουν μόνο στην περιοχή την περίοδο που γίνεται το φεστιβάλ.
Φεστιβάλ χωρίς τάρτα βατόμουρο δεν γίνεται.
(στιχάκι για την τάρτα)
Για μια τάρτα βατόμουρο της Αβινιόν
Γλυκιά μελωδία θα συνθέσω
Παύσεις, διέσεις και χορδές θα μπλέξω
Άχνη ζάχαρη θα πασπαλίσω
Ξεροψημένη τάρτα να φουρνίσω.
Στην διαδρομή η μπάντα έκανε πρόβες.
Η Βάσω δοκίμαζε κάτι καινούργιες συγχορδίες που τις είχε μάθει από τις Ινδίες.
Ο Φρανσουά τραγούδαγε συνέχεια το λα, η Βερενίκη χτύπαγε το βιολί με
tempo πιτσικάτο, η μόνη που ήταν ήρεμη ήταν η Αλίκη, καθότανε
στο κατάστρωμα και έτρωγε παγωτό φιστίκι.
Κάπου εκεί στο Μπέργκαμο είδανε μια λάμψη,
-Δον Κορνήλιο κάνε μια στάση! (φώναξε όλη η μπάντα)
Αλίκη: -Α,επιτέλους, να ξεμουδιάσουμε λιγάκι...
Βάσω: -Λέω να κάνω μία βόλτα προς τα εκεί που είδαμε τη λάμψη,
Φρανσουά θέλεις να έρθεις;
Φρανσουα: -Γιατί όχι.
Βερενίκη -Εγώ θα πάω με τον Δον-Κορνήλιο στην πλατεία του χωριού να πάρουμε φρούτα
Αλίκη: -Έρχομαι και εγώ.
Η παρέα φτάνει στην πλατεία και ψάχνει να βρει το μανάβικο.
Πήρανε μπανάνες, αχλάδια και ψάξανε για βατόμουρα.
Ο μανάβης τους καταλαβαίνει και τους ενημερώνει.
Μανάβης: -Ε,εεε χμ... θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι φέτος δεν υπάρχουν βατόμουρα της Αβινιόν. Ο κόμης Καπρεντόν τα μάζεψε όλα στα κελάρια του, για να φτιάχνει τάρτες μόνο γι' αυτόν.
Έτσι το φεστιβάλ ματαιώθηκε και όλοι οι κάτοικοι είναι στεναχωρημένοι που δεν θα φιλοξενήσουν μουσικούς απ' όλο τον κόσμο.
Η Αλίκη και η Βερενίκη έτρεξαν στο Ζέπελιν να μεταφέρουν τα νέα στους υπολοίπους.
Βάσω: -Κάτι πρέπει να κάνουμε δεν είναι δυνατόν.
Φρανσουά: -Αυτό που έκανε ο κόμης δεν είναι πρέπον, πρέπει να τον
τιμωρήσουμε και τη χαρά στον κόσμο της Αβινιόν να χαρίσουμε.
Βάσω: -Εμπρός ας ξεκινήσουμε μου ήρθε μια ιδέα,
Το φεστιβάλ να σώσουμε
Γέλιο και χαρά να δώσουμε
Φ -Α,ναι ναι...
Α -Πολύ καλή σκέψη
Β -Μπράβο Βάσω...
Φ,Α,Β -Ζήτω...!
Ο δον-Κορνήλιο σήκωσε γρήγορα-γρήγορα το Ζέπελιν και έβαλε πλώρη για την Αβινιόν.
Μετά από τρεις ώρες φτάσανε στη διασταύρωση, βρήκανε την τάρτα και στρίψανε δεξιά.
Στην πλατεία ήταν μαζεμένοι όλοι οι κάτοικοι μαζί με τον δήμαρχο που φόραγε στο λαιμό του το χρυσό κλειδί της πόλης που είχε σχήμα τάρτας.
Ο δήμαρχος με σηκωμένο το δάκτυλο προσπαθούσε να βρει μια λύση.
Υπήρχε αναταραχή και ένταση, δεν υπήρχε ούτε ένα βατόμουρο για να φτιάξουν τις τάρτες τους.
-Καλημέρα, δήμαρχε.
Είμαστε οι Κορυ-abba, μάθαμε τα νέα και θέλουμε να σας βοηθήσουμε.
Έχουμε ένα σχέδιο να σας προτείνουμε.
Στον πύργο του κόμη Καπρεντόν θα πάμε
Παρέα με έναν φλαουτίστα,
Τον μαγικό αυλό του Μότσαρτ θα παραλλάξουμε
Με όλη την ορχήστρα.
Μου το είπε ένας σαμάνος μοναχός,
Πως αν το Φα γίνει Σολ στην παρτιτούρα
Αμέσως οι άνθρωποι μαγεύονται και ονειρεύονται.
Όσο παίζει η ορχήστρα θα αλλάξουμε τα βατόμουρα με τα βύσσινα
Που έχουμε φέρει μαζί μας.
Έτσι μέχρι να το καταλάβει ο κόμης θα έχουμε φτιάξει τις τάρτες και θα αρχίσει το φεστιβάλ.
-Έξοχο το σχέδιο αγαπητοί μου!!
Έτσι και έγινε λοιπόν. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης βοήθησαν, ο φλαουτίστας έπαιζε, οι Κορυ-abba έφεραν τα βύσσινα και χέρι-χέρι τα καλάθια με τα βατόμουρα επέστρεψαν στην πόλη. Αμέσως οι φουρνάρηδες έφτιαξαν ζύμη για τις τάρτες και γλυκιά ευωδία πλημμύρισε την πόλη.
Το νέο μαθεύτηκε, μουσικοί άρχισαν να συρρέουν και τότε μόνο ο κόμης από το κάστρο του κατάλαβε τι είχε γίνει, αλλά ήταν αργά πια.
Το φεστιβάλ λοιπόν εσώθηκε
Χάρη στους Κορυ-abba.
Όλοι μαζί χορέψανε, τραγουδήσανε και η μουσική έφτανε στο κάστρο του κόμη ο οποίος εκνευρισμένος διάβαζε τις οδηγίες που του είχαν αφήσει οι Κορυ-abba.
Πως να φτιάξει βυσσινάδα.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΉΣ
ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΠΡΕΝΤΟΝ
ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥ-ΑΒΒΑ
ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΒΥΣΣΙΝΑΔΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΑΒΒΑ...
Ηρακλής Τσαχτσίρης
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
