Η Τιτίκα η κοτούλα

Χαράς Κρέτα

Η Τιτίκα η κοτούλα σαν κοκέτα περπατάει,

με καμάρι πέρα δώθε τα τακούνια της χτυπάει.

Με κορδέλα στο κεφάλι κι άσπρες πέρλες στο λαιμό,

στο κοτέτσι τριγυρνάει με τις γόβες τις μπορντό.

Οι άλλες κότες σχολιάζουν, την κοιτούν ειρωνικά,

κάποιες άλλες τη θαυμάζουν και σε άλλες δε μιλά.

-Για κοιτάξτε την Τιτίκα βγήκε πάλι πασαρέλα

και φοράει μπιχλιμπίδια και την κόκκινη κορδέλα.

-Τι κοιτάτε και γελάτε; Δεν μου μοιάζει καμιά άλλη

κι από αύριο θα βάλω κι ένα στέμμα στο κεφάλι.

Είμαι η βασίλισσα σας, είμαι όμορφη και νέα,

κι αν εσείς δεν συμφωνείτε, δεν σας κάνω πια παρέα.

Ένας κόκορας τις είδε να φωνάζουν με οργή

κι έφυγε από κοντά τους, το μπελά του να μη βρει.

Κι έτσι οι κότες μια μέρα, την Τιτίκα ‘κάναν πέρα,

άλλο πια δεν της μιλούσαν, μόνο την περιφρονούσαν.

Η Τιτίκα η κοτούλα έμεινε πια μοναχούλα,

στο κοτέτσι τριγυρνούσε μόνη και παραμιλούσε.

-Γιατί πια δεν μου μιλάνε και λοξά μόνο κοιτάνε;

Τι τους έκανα κι αξίζω μοναχή να τριγυρίζω;

Τα αυγά της σαν κλωσούσε, τα παλιά αναπολούσε,

που οι κότες την θαυμάζαν και κρυφά τη σχολιάζαν.

Τώρα οι κότες διασκεδάζαν, έτρεχαν και τραγουδούσαν

και χωρίς καν να τους νοιάζει, την Τιτίκα αγνοούσαν.

Και για μέρες η Τιτίκα τριγυρνούσε μοναχή,

ώσπου δάκρυα απ’ τα μάτια έπεφταν πάνω στη γη.

Μα την είδε το κοκόρι και λυπήθηκε πολύ

και πλησίασε την κότα δύο λόγια να της πει.

-Γιατί κλαις μικρή Τιτίκα που έμεινες μονάχη πια;

Αφού εσύ όλες τις κότες, έχεις διώξει μακριά.

-Τι τους έκανα κι αξίζω τέτοια συμπεριφορά;

Πες μου μόνο την αλήθεια, αυτό μόνο μ’ αφορά.

-Η αλήθεια είναι Τιτίκα ότι ήσουνα σκληρή

και τις άλλες τις κοτούλες τις αδίκησες πολύ.

Η ευγένεια μικρή μου είναι μια αρετή

κι όσοι έχουν για να δώσουν είναι τυχεροί πολύ.

Μάθε όλοι είναι ίσοι και να είσαι ταπεινή,

την αγάπη να μοιράζεις, αν τη θες πίσω να ΄ρθει.

Και θα δεις όλα θα αλλάξουν και θα έρθει η στιγμή,

που τα πράγματα θα φτιάξουν και δεν θα ’σαι μοναχή.

Κι έτσι η μικρή Τιτίκα, αποφάσισε να αλλάξει

και στις άλλες τις κοτούλες έδειχνε πως έχει φτιάξει.

Τους μιλούσε ευγενικά και με τρόπους κάθε μέρα

κι έτσι εκείνες το δεχθήκαν να την κάνουνε παρέα.

Τώρα πια αγαπημένες διασκεδάζανε μαζί

και οι κόκορες θαυμάζαν τη μεγάλη αλλαγή.

Όλες οι κότες με τακούνια και κορδέλες στο κεφάλι,

τριγυρνούσαν στο κοτέτσι με φινέτσα και καμάρι.

Χαρά Κρέτα

Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki