Παναγιώτας Θεοδωρίδου
Κάποτε ήταν μια βιβλιοθήκη διαφορετική από τις άλλες. Τι διαφορετικό είχε; Είχε στα ράφια της μουσική. Τι εννοώ; Κάθε φορά που άπλωνε το χεράκι του ένα μικρό παιδάκι το ράφι άλλαζε μορφή. Μεταμορφωνόταν στους ήρωες του παραμυθιού που επέλεγε ο μικρός αναγνώστης και συγχρόνως ένας αφηγητής, του διάβαζε την ιστορία ακούγοντας χαλαρωτική μουσική. Αυτό ήταν που την έκανε ξακουστή και μοναδική στο κόσμο.
Όλα τα παιδιά ταξίδευαν χιλιόμετρα για την επισκεφτούν και να ζήσουν αυτή την ξεχωριστή εμπειρία. Μάλλον ήθελε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της, για την αγάπη που έδειχναν οι μικροί αναγνώστες στην λογοτεχνία. Έτσι, λοιπόν, καθόντουσαν στην μοκέτα και απολάμβαναν τις ιστορίες και δεν καταλάμβαναν πότε έτρεχε η ώρα.
Όμως, αντικρίζοντας οι υπόλοιπες βιβλιοθήκες την ξακουστή βιβλιοθήκη ζήλεψαν και αποφάσισαν να κάνουν ένα συμβούλιο, ώστε να αποφασίσουν τι θα πράξουν για να καταστρέψουν την ξακουστή βιβλιοθήκη. Έπειτα από πολλές συνεννοήσεις για το πότε θα ερχόταν η στιγμή να κάνουν το μυστικό συμβούλιο ήρθε η στιγμή της αντίστροφης μέτρησης για την καταστροφή της.
Ακούστηκαν πολλές γνώμες, αλλά επικράτησε της γερόντισσας βιβλιοθήκης, η οποία ήταν η πιο παλιά και σοφή βιβλιοθήκη σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν άντεχε να μην την επισκέπτονται οι μικροί λογοτέχνες, διότι δεν τους έδινε την αίσθηση του θεάτρου. Έτσι, η σοφή και γερόντισσα βιβλιοθήκη χτύπησε το μπαστούνι της στο πάτωμα και είπε:
- Λοιπόν, ακούστε με καλά και προσεχτικά. Είμαι η σοφή βιβλιοθήκη και γνωρίζω καλύτερα από εσάς. Θα απαγάγουμε την ξακουστή βιβλιοθήκη και θα την πείσουμε πως οι μικροί αναγνώστες την επισκέπτονται, όχι από την αγάπη τους για τη λογοτεχνία, αλλά επειδή τους πιέζουν οι γονείς τους.
Τότε τον λόγο τον πήρε ο Ρακής, ο βιβλιοθηκάριος και είπε:
- Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, σοφή βιβλιοθήκη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε και εμείς.
Τελικά, συμφώνησαν όλοι πως θα έπρεπε να πράξουν σύμφωνα με το σχέδιο της σοφής βιβλιοθήκης.
Το επόμενο βράδυ έβαλαν το σχέδιο τους σε εφαρμογή. Επισκέφτηκαν την ξακουστή βιβλιοθήκη και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.
- Γεια σου, ξακουστή βιβλιοθήκη.
- Γεια σου και σε σένα σοφή βιβλιοθήκη. Ποιος είναι ο λόγος της επισκέψεως σου και των υπολοίπων βιβλιοθηκών;
- Ήρθαμε για να σε πληροφορήσουμε για ποιο λόγο σε επισκέπτονται οι μικροί αναγνώστες από όλα τα μέρη του πλανήτη.
- Μα γνωρίζω τον λόγο της επισκέψεως τους και βέβαια από την αγάπη τους για τη λογοτεχνία.
- Λυπάμαι που θα σου μεταφέρω τον άσχημο νέο, αλλά δεν τους φέρνει κοντά σου η αγάπη τους για τη λογοτεχνία αλλά επειδή τους πιέζουν οι γονείς τους.
- Μα είναι αδύνατο αυτό. Στενοχωρημένη η ξακουστή βιβλιοθήκη αποφάσισε πως δεν θέλει να την επισκεφτούν άλλο κανένας μικρός ή και μεγάλος αναγνώστης.
Η σοφή βιβλιοθήκη είχε μια ιδέα. Για να μην καταλάβει η ξακουστή βιβλιοθήκη το ψέμα τους, της πρότεινε να κρυφτή στην απομακρυσμένη βιβλιοθήκη που άνθρωπος δεν πατούσε. Το σκέφτηκε από εδώ το ξανασκέφτηκε από εκεί και τελικά ακολούθησε την ιδέα της σοφής βιβλιοθήκης. Έτσι ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι.
Έμεινε εκεί για τρεις μέρες περίπου. Δεν άντεξε άλλο. Έπειτα από τρεις μέρες το έσκασε, αλλά η γερόντισσα βιβλιοθήκη την κατάλαβε και την έκρυψε στο δωμάτιο της που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από το δωμάτιο των παιδικών βιβλίων.
Την επόμενη μέρα οι μικροί αναγνώστες επισκέφτηκα την βιβλιοθήκη αλλά είδα ένα σφραγισμένο χτίριο. Δε μπορούσαν να κατανοούσουν τι είχε μεσολαβήσει. Γύρισαν στα σπίτια απογοητευμένα που ταξίδεψαν άδικα τόσο μακριά. Σκεφτόντουσαν τι είχε μεσολαβήσει και η ξακουστή βιβλιοθήκη είχε εξαφανιστεί.
Μέσα σε λίγο καιρό οι υπόλοιπες βιβλιοθήκες είχε γεμίσει παιδικές και εφηβικές φωνές και οι βιβλιοθηκάριοι και οι φύλακες χαιρόντουσαν που δεν θα έμεναν χωρίς δουλειά. Οι βιβλιοθήκες ήταν ευτυχισμένοι αλλά υπήρχε μια βιβλιοθήκη, η οποία έκλαιγε όλη την ημέρα. Αλλά αυτό δεν θα διαρκούσε για πολύ ακόμη.
Μια μέρα, η οποία θα αποδείκνυε ότι ήταν μια άτυχη μέρα για τις υπόλοιπες, διότι στην σοφή βιβλιοθήκη, την είχε επισκεφτεί η ξακουστή βιβλιοθήκη.
Καθώς μια παρέα 7χρονων παιδιών άκουσα μια φωνή να κλαίει και να επαναλαμβάνει την λέξη γιατί. Τα παιδιά πλησίασαν προς το δωμάτιο της βιβλιοθήκης αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Όμως μια φωνή επαναλάμβανε γιατί τα παιδιά έπαψαν να αγαπούν τον κόσμο της λογοτεχνίας. Γιατί με επισκεπτόντουσαν ενώ δεν επιθυμούσαν και όλα αυτά συνέβαιναν διότι τους πίεζαν οι γονείς τους.
Ακούγοντας αυτά τα παιδιά αποφάσισαν να κρυφτούν στην σοφή βιβλιοθήκη και να περιμένουν να φύγουν όλη για να βρουν έναν τρόπο να ανοίξουν την πόρτα. Βέβαια είχε καταλάβει πως πίσω από την πόρτα βρισκόταν η ξακουστή βιβλιοθήκη, αλλά ήθελαν να μάθουν το λόγο που κρύφτηκε εκεί.
Έτσι και έγινε. Παραμείναν κρυμμένοι μέχρι το βραδύ. Είχε φτάσει η ώρα και το μόνο που είχαν να αντιμετωπίσουν ήταν το φύλακα, ώστε να μην τους καταλάβει. Το σχέδιο ήταν να κάνουν περίεργους θορύβους και με τα μικρά τους χεριά διάφορες κινήσεις που θα φαινόντουσαν στο τοίχο σαν να υπήρχαν διάφορα και τρομακτικά πλάσματα, ώστε να παρακινήσουν το φύλακα μακριά από την κλειδωμένη πόρτα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν και απομάκρυναν το φύλακα από εκείνο το σημείο. Απομακρύνοντας από εκεί μιλούσε στο τηλέφωνο και ενημέρωνε κάποιον προς ο στόχος τους έχει επιταθεί με απόλυτη επιτυχία και κανένας δεν θα καταλάμβανε τίποτα και ποτέ.
Τα παιδιά αναρωτιόντουσαν τι εννοούσε ο φύλακας, αλλά πρώτα είχε σειρά να ξεκλειδώσουν την πόρτα. Για καλή τους τύχη, ο φύλακας είχε αφήσει τα κλειδιά κρεμασμένα ψηλά στον τοίχο. Ο Αιμίλιος σκαρφάλωσε πάνω στο τραπέζι και πήρε τα κλειδιά. Πάντα με προσοχή να μην γυρίσει ο φύλακας και τους δει.
Ανοίγοντας και όταν αντίκριζαν την ξακουστή βιβλιοθήκη έτρεξαν προς την μεριά της κάνοντας την μια μεγάλη αγκαλιά. Μετά την αγκαλιά ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
-Ξακουστή βιβλιοθήκη γιατί εξαφανίστηκες;
-Έμαθαν πως ο λόγος που με επισκεπτόσασταν δεν ήταν επειδή αγαπάτε τα ταξίδια της λογοτεχνίας, αλλά διότι σας καταπιέζουν οι γονείς σας για αυτήν.
Έτσι λοιπόν αποφάσισαν και εγώ να φύγω για να μην σας καταπιέζουν.
Τότε με μία δυνατή φωνή είπαν:
-Δεν είναι αλήθεια αυτό που έμαθες. Εμείς αγαπάμε τα ταξίδια με την λογοτεχνία και μας παίρνει αρκετό καιρό να πείσουμε τους γονείς μας να μας φέρουν εδώ.
Η βιβλιοθήκη ακούγοντας τα λόγια των παιδιών κατάλαβε πως αυτά που μετάφεραν αυτά τα νέα ήταν μια καλή στυμμένη συμμορία των βιβλιοθηκών επειδή την ζήλευαν.
Τα παιδιά μαζί με την ξακουστή βιβλιοθήκη πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Αποχωρώντας από την σοφή βιβλιοθήκη επέστρεφε ο φύλακας και η βιβλιοθήκη για να τον μπερδέψει αποφάσισε να δείξει όλα τα βιβλία από τα ράφια που βρισκόταν δύο δωμάτια πιο μακριά από εκεί που βρισκόντουσαν για να μπορέσουν να ξεφύγουν. Έτσι και έγινε.
Την επόμενη μέρα τα παιδιά επισκέφτηκαν για την σοφή βιβλιοθήκη και αποφάσισαν να της πουν πως η αλήθεια είχε αποκαλυφθεί η συμμορία των βιβλιοθηκών και των βιβλιοθηκάριων και κανένα παιδί δεν θα διάβαζε βιβλία σε καμία βιβλιοθήκη παρά μόνο στην ξακουστή βιβλιοθήκη.
Όμως βλέποντας αυτή την απόφαση των παιδιών η ξακουστή βιβλιοθήκη αποφάσισε να συγχωρήσει τις βιβλιοθήκες και τους βιβλιοθηκάριους και να ενωθούν όλες μαζί και να γίνουν μια μεγάλη οικογένεια, ώστε η αντιζηλία να χαθεί. Οι βιβλιοθήκες και οι βιβλιοθηκάριοι ζήτησαν συγγνώμη από την ξακουστή και εκείνη την δέχτηκε.
Πράγματι έτσι και έγινε. Ύστερα από την απαγωγή της ξακουστής βιβλιοθήκης και η εμφάνιση της ξανά τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Έτσι μικροί και μεγάλοι αναγνώστες είχαν την ευκαιρία να επισκέπτονται σε ένα μέρος όλες τις βιβλιοθήκες και να βιώνουν μοναδικές και πρωτόγονες εμπειρίες, μέχρι και σήμερα.
Παναγιώτα Θεοδωρίδου
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
