Πώς ξεκίνησε το δημιουργικό ταξίδι; Τι αποτέλεσε το έναυσμα που οδήγησε σε αυτή τη συλλογή;
Φοίβος Σταμπολιάδης: Η γραφή είναι χαρά και ανάγκη. Το έναυσμα ήταν ξεκάθαρα η ανατροπή των προσωπικών μου βεβαιοτήτων που αναζητούσαν λύτρωση και απαντήσεις. Αυτό έγινε δια μέσου της ποίησης αυτή την φορά και οδήγησε μετά από μια επίπονη ψυχικά διαδικασία στην ανάδυση της Αλεξιθύμου Οδύσσειας που θέλω να ελπίζω ότι αφορά και άλλους πέρα από εμένα.
Γιατί επιλέξατε την ποίηση ως τρόπο έκφρασης;
Φ.Σ.: Η ποίηση είναι μια κατεξοχήν ερωτική σχέση με την γλώσσα. Διακατέχεται από μια διαρκή προσπάθεια να ανακαλύψεις την ουσία των λέξεων, να την οικειοποιηθείς και να συμπορευτείτε μαζί στο ανατρεπτικό ταξίδι της γραφής.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με μία λέξη;
Φ.Σ.: Μια ωδή στην ζωή και στην ανάγκη να αρπάξουμε όπως ο Οδυσσέας το σκοινί και το τιμόνι και επιδέξια εν μέσω της θαλασσοταραχής να στρέψουμε την πλώρη στην προσωπική αλήθεια αναζητώντας τον λόγο της ύπαρξης μας.
Πώς χαρακτηρίζετε εσάς ως δημιουργό; Συγγραφέα, ποιητή, καλλιτέχνη;
Φ.Σ.: Ως ένας άνθρωπος που αναζητά την προσωπική του Ιθάκη.
Έχετε χρησιμοποιήσει τις εικόνες, τις συνθήκες και τα γεγονότα του Ομήρου ή έχετε δημιουργήσει δικές σας εμπνεόμενος από τους στίχους του;
Φ.Σ.: Με το Ομηρικό έπος είχα να καταπιαστώ από τα μαθητικά μου χρόνια. Ακολούθησα λοιπόν τα βασικά ιστορικά στοιχεία του έργου του Ομήρου, όπως αυτά έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου, με σκοπό να εστιάσω στον ψυχολογικό αντίκτυπο όλων αυτών πάνω στον ήρωα, το «βίωμά» του. Δεν με ενδιέφερε να ξαναγράψω την ιστορία με δικά μου λόγια ή να αντιγράφω το ύφος, την γραφή και την οπτική του ανυπέρβλητου ποιητή. Η «ελλιπής» γνώση των γεγονότων, επέτρεψε στην φαντασία μου να αναμειχθεί με την προσωπική μου εμπειρία και το συναίσθημα, σε ένα ταξίδι τόσο σημαντικό για εμένα όσο η εικοσαετής περιπέτεια του Οδυσσέα.
Ακρογιαλιά, ανοιχτή αγκαλιά, της γυναικώς το σώμα…
Λάγνα ματιά… αναχαίτιση της πολυπόθητης πορείας ικανή…
Ελπίδα ζωής, η υπόσχεση επιστροφής από την μοιραία περιπέτεια…
Ξεγέλασμα του αφανισμού, η ελπίδα επανένωσης με το λατρευτό βλαστάρι…
Ικεσία και ευχή της μάνας, να καλυφθεί διπλά η αβίωτη ζωή της…
Θεός-πατέρας του παιδιού, δυο φορές παιδί του γέροντα Λαέρτη…
Ύστερη επιθυμία της γυναίκας η μορφή, πολέμου αφορμή και αιτία…
Μοίρα και μνήμη ο αγαπημένος τόπος…
Ώρα μηδέν η άλωση, τυφλός ο φθόνος, σαν έρωτας ορμά λυσσομανώντας…
Σταμάτησε ο χρόνος, κλεψύδρα αδειανή, γέμισε ο τόπος σάρκες άψυχες, βορά των σκύλων…
Ο τόκος που έλαχε βαρύς, το χρέος αξεπλήρωτο, παρά μονάχα με αίμα…
Δίμορφα θηρία στον δρόμο της επιστροφής, εφήμερα εμπόδια με πλώρη την Ιθάκη…
Ύπνος παιδιού της πατρίδας η αγκαλιά, λαχτάρα γυρισμού στη μάνα…
Συνάντηση αβέβαιη σαν πίσω θα γυρίσεις…
Σαν ήλιος φωτεινός, ο έρωτας του άντρα, δύση δεν έχει οριστική…
Επιστροφής αναμονή, πείσμα μαζί και αγάπη, μοιραία εγκατάλειψη προσωρινή ανάγκη...
Ιερός τόπος το κορμί, τα χρόνια δεν μετράει, λαχτάρα ψυχής, σπίθα ζωής…
Αθάνατος και αθρήνητος γιατί και πεθαμένος, από τη λαχτάρα της ζωής, τον πόθο του φευγιού και τη μέθη του γυναικείου κορμιού, ζωντανεμένος…
Ο Φοίβος Σταμπολιάδης μιλάει για την ποιητική του συλλογή, Αλεξιθύμως Οδύσσεια, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος, αποδεχόμενος και την πρό(σ)κληση της στήλης Ακρότιτλο, μεταξύ άλλων, όπου δημιουργεί ένα νέο ποιητικό έργο για το πόνημά του. Παρακάτω θα διαβάσετε ακόμη περισσότερα για το βιβλίο.
Σαφέστατα, με τη συλλογή μου αυτή δεν φιλοδοξώ να αναδιατυπώσω το Ομηρικό Έπος. Ως καλλιτέχνης εμπνέομαι από την τελειότητα αυτού του μεγαλειώδους έργου και προσπαθώ με ποιητικό λόγο να φωτίσω με τον προσωπικό δικό μου τρόπο μια άλλη πτυχή του, που αγγίζει ιδιαίτερα την ψυχή μου.Ακολουθώντας τα βασικά ιστορικά στοιχεία του έργου του Ομήρου, όπως αυτά έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου, εστίασα στον ψυχολογικό αντίκτυπο όλων αυτών πάνω στον ήρωα, το «βίωμά» του. Η ζωή στην Ιθάκη, ο Έρωτας, η σχέση Πατέρα-Γιου, η σχέση της Μάνας με το παιδί, η αναχώρηση, η Τροία και η άλωσή της, η Παλιννόστηση και το πολυετές και περιπετειώδες Ταξίδι της, η πολιορκία της πιστής Συζύγου του Άντρα.Στη δική μου οπτική, το εικοσαετές ταξίδι του στον κόσμο κατέληξε να γίνει η εικοσαετής αναζήτηση του περιεχομένου της Ψυχής του. Αντιμέτωπος με δυνατά συναισθήματα, αποφασίζει να τα αποδεχτεί, να τα εκδηλώσει και τέλος να τα διαχειριστεί με κάποιον τρόπο.Λουσμένος από το φως του καλοκαιρινού φεγγαριού της Κρήτης, του αγαπημένου μου νησιού, και βαθιά επηρεασμένος από την Κρητική μαντινάδα, άφησα την ιστορική πορεία του ήρωα να ερωτοτροπήσει με τα έντονα συναισθήματα που βιώνονται από τον Άντρα και αγγίζουν τον τόπο της ψυχής του, τους σημαντικούς Άλλους της ζωής του, τον φόβο του προσωπικού του θανάτου, την αέναη ανάγκη του να ακολουθεί μια πορεία, που τον κάνει να «φεύγει» για να γνωρίσει τον μακρινό συναισθηματικό Κόσμο, αλλά πάντα στο τέλος να επιστρέφει «σπίτι του», στο γνώριμο, στο οικείο συναίσθημα. Και ίσως να είναι αυτό, το συναισθηματικό του ταξίδι, εν τέλει, το σημαντικότερο ταξίδι της ζωής του.Φοίβος Σταμπολιάδης
Ο Φοίβος Σταμπολιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Μέσα Επικοινωνίας στο Πάντειο. Έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Lancaster. Ασχολείται τα τελευταία είκοσι χρόνια με τη φωτογραφία. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Έργα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Φωτογράφος και στο ηλεκτρονικό περιοδικό φωτογραφίας ifocus.gr. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά λογοτεχνίας monoclread.gr, hartismag.gr, fractalart.gr και tovivlio.net. Αγαπά τα μακρινά ταξίδια με τη μοτοσικλέτα, μελετά Λογοτεχνία, Ψυχολογία, Βυζαντινή Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης. Ασχολείται με το σχέδιο και τη χαρακτική.
