Ευαγγελίας Σιαρβαλή
Είναι 12 το μεσημέρι και η Άφρο ξεκινά το μαγείρεμα, μπριζολάκια με ντομάτες τηγανίτες, και σαλάτα λάχανο.
Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.
Το σηκώνει:
- Ναι;
- Έλα Άφρο, ο Τζιμ είμαι, σε λίγο φτάνω στην γειτονιά σου.
- Μαγειρεύω τώρα, αν θες έλα για φαγητό.
- Όχι, καλύτερα να βρεθούμε το απόγευμα στην λίμνη, θα έρθει και η Βαρβάρα.
- Εντάξει στις 7. Άντε σε αφήνω, τα λέμε στη λίμνη. Καλό μεσημέρι, λέει η Άφρο.
Κλείνει το τηλέφωνο και συνεχίζει το μαγείρεμα, η ώρα έχει περάσει, βάζει τα μπριζολάκια στο φούρνο και ετοιμάζει σαλάτα.
Ντριν-ντριν! Το κουδούνι της εξώπορτας.
Πάει να ανοίξει.
- Βαρβάρα πώς από δω; Έλα πέρασε.
- Άφρο ήρθε ο Τζιμ.
- Το ξέρω, μου τηλεφώνησε το απόγευμα, θα πάμε στη λίμνη, μου είπε ότι θα έρθεις και εσύ.
- Να έρθω, αλλά αυτός γιατί ήρθε ξαφνικά; Άφησε την δουλειά του και ήρθε άρον-άρον; Κάτι συμβαίνει.
- Καλέ τι να συμβαίνει;
- Δεν ξέρω, αλλά κάτι άκουσα ότι συνέβη.
- Πότε; Πού;
- Στην λίμνη.
- Τι έγινε;
- Κάποιος, κάτι είδε, άκουσε... δεν θυμάμαι καλά αλλά κάτι έγινε πριν ένα μήνα περίπου.
- Ποιος στο είπε; ρωτάει η Άφρο.
- Η ξαδέρφη μου η Λίνα κάτι είδε στο ίντερνετ, και η μαμά μου είπε ότι κάποιοι είπαν ότι κάτι συμβαίνει στη λίμνη.
- Φοβάμαι να έρθω. Αυτός τι θέλει τώρα εδώ;
- Λες να έχει σχέση;
- Γιατί θέλει να πάμε στη λίμνη και όχι κάπου αλλού;
- Ηρέμησε Βαρβάρα, θα του τηλεφωνήσω τώρα και θα του πω να βρεθούμε αλλού.
Σηκώνει το ακουστικό και παίρνει τηλέφωνο, δεν το σηκώνει, έλα μη φοβάσαι, πάμε...
- Τι σχέση μπορεί να έχει ο Τζιμ;
- Άφρο και όμως μπορεί να έχει, τον είχα δει παλιά να τριγυρνάει μόνος του στη λίμνη, αφού ξέρεις ότι η γιαγιά μου μένει κοντά στη λίμνη και έτσι έτυχε να είμαι εκεί και τον είδα. Πριν ένα μήνα; Περίπου. Δεν είμαι σίγουρη αλλά σου λέω τον είδα!
- Εντάξει βρε βάρβαρα ηρέμησε, θα βάλω μπριζολάκια να φάμε, έχω και τηγανιτές ντομάτες.
- Μμμ! Τηγανιτές ντομάτες! Μου αρέσουν, ωραία βάλε, άντε γιατί πεινάω!
Και έτσι οι δυο φίλες τρώνε για μεσημεριανό ξεχνώντας προς το παρόν την λίμνη.
- Φεύγω πάω σπίτι να δω τι κάνει η μάνα μου, τα λέμε το απόγευμα, θα έρθω να σε πάρω, λέει η Βαρβάρα.
- Θα περιμένω.
Κι έτσι η Άφρο ανοίγει τον υπολογιστή για να ενημερωθεί και να τελειώσει μια εργασία, αφού βέβαια έχει πλύνει τα πιάτα.
Η ώρα περνάει σε λίγο η Βάρβαρα λέει: μαμά φεύγω, θα πάω στην Άφρο, άντε γεια.
Προβληματισμένη και βιαστική φθάνει. Η Άφρο είναι στο μπαλκόνι.
- Άντε πάμε! φωνάζει η βάρβαρα.
- Έρχομαι! Είμαι έτοιμη.
Και ξεκινάνε.
Το ραντεβού τους με τον Τζιμ είναι στο σχολείο της περιοχής, αυτός θα ‘ρθει με το αυτοκίνητο για να πάνε στην λίμνη η οποία είναι πολύ κοντά με τα πόδια, απόσταση 10 λεπτών. Η λίμνη αποτελεί περιβαλλοντικό αξιοθέατο για την περιοχή, βρίσκεται ανάμεσα σε πολλά δέντρα και μεγάλη πανίδα, η λίμνη είναι φυσική ενώ το δάσος και τα υπόλοιπά είναι από δενδροφυτεύσεις χρόνων.
- Είναι ήδη εδώ και μας περιμένει, λέει η Βαρβάρα.
Ο Τζιμ έχει έρθει εδώ και πέντε λεπτά και περιμένει τις φίλες του κάπως ανήσυχος.
- Γεια σου Τζιμ.
- Καλησπέρα.
Μπαίνουν στο αυτοκίνητο και φεύγουν.
- Τι κάνεις Τζιμ; Πώς και μας θυμήθηκες;
- Είχα καρό να έρθω να δω τα αδέρφια μου.
- Για αυτό ήρθες; λέει η Άφρο.
- Και για αυτό.
- Δηλαδή; ρωτάει η Βαρβάρα.
- Τι δηλαδή; Ήθελα να έρθω βόλτα!
Και μιλώντας φτάνουν στην λίμνη. Κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο.
- Ωραία είναι εδώ, πολύ ωραία! λέει η Άφρο.
- Ναι έχει ησυχία και πιο καθαρό αέρα, λέει ο Τζιμ.
Προχωράνε μπροστά στη λίμνη.
- Πώς σας φαίνεται η λίμνη; ρωτάει ο Τζιμ.
- Όπως πάντα ωραία, απαντά η Άφρο.
- Πάμε να καθίσουμε εδώ στο κιόσκι, λέει η Βαρβάρα.
Κάθονται στο κιόσκι, είναι φτιαγμένο από ξύλο και για σκέπαστρο έχει φύλλα από δέντρα· φτιαγμένο με νέο τρόπο.
- Θέλω να σας μιλήσω, λέει ο Τζιμ.
- Αυτό το καταλάβαμε, αλλά τι θες να μας πεις; ρωτάει η Άφρο.
- Κάτι συμβαίνει, λέει.
- Τι; ρωτάνε με αγωνιά και οι δυο.
- Εδώ! λέει ο Τζίμ.
- Πού εδώ;
- Εδώ στην λίμνη.
- Δηλαδή τι συμβαίνει στη λίμνη;
- Κάτι μυστήριο συμβαίνει, κάποιες φορές αλλάζει χρώμα.
- Αλλάζει χρώμα; Πώς; Τι χρώμα; Πότε; Ποιος το λέει αυτό; ρωτάει η Βαρβάρα.
- Το είπε ο Ζορζ και ο αδερφός μου ο Δήμος μια μέρα που έφερε το σκύλο του βόλτα!
- Αλήθεια; Πότε;
- Ναι σας λέω πριν δυο εβδομάδες. Ο αδερφός μου φοβήθηκε και πήρε αμέσως το σκύλο του και έφυγαν. Με πήρε τηλέφωνο από το σπίτι αναστατωμένος, μου είπε πως ενώ περπατούσε στην άκρη της λίμνης με το σκύλο του το νερό της λίμνης άρχισε εντελώς ξαφνικά να αλλάζει χρώμα.
- Τι χρώμα πήρε; ρωτάει η Βαρβάρα.
- Από γαλαζοπράσινο που είναι έγινε ροζ και ο σκύλος ήταν ανήσυχος. Τρόμαξε και έφυγε και μετά από αυτό ακόμη και στο σπίτι φοβόταν πάρα πολύ. Εκείνο το απόγευμα κλείδωσε πόρτες, παράθυρα, παντζούρια... ήταν μονός του, η μητέρα μας έλειπε είχε πάει με την αδερφή μας σε μια θεία μας και μείνανε εκεί.
Ευαγγελία Σιαρβαλή
Τα μεγάλα σε έκταση κείμενα δεν μπορούν να αναγνωστούν διαδικτυακά. Παραπάνω βλέπετε ένα απόσπασμα.
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
