Αυτά είναι μόνο κάποια από τα πολλά ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται, με μυθιστορηματικό τρόπο, αυτό το βιβλίο.
Στην υπόθεση του οι άνθρωποι ζουν σε έναν παράλληλο εικονικό κόσμο, τον κόσμο του Δικτύου, όπου μπορούν να ανεβάζουν ακαριαία φωτογραφίες, ιστορίες, να κάνουν like, να σχολιάζουν και να αποδέχονται φίλους. Η διαφορά με τη σημερινή πραγματικότητα έγκειται στο γεγονός ότι δεν χρειάζεται κάποια συσκευή για να περιηγηθείς σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο καθώς όλα τα παραπάνω εξελίσσονται στον εγκέφαλο των χρηστών απλώς και μόνο με τη δύναμη της σκέψης τους. Αυτομάτως ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι το Δίκτυο είναι πλέον οργανικά συνδεδεμένο με την ίδια την ύπαρξη των χρηστών, διαδραματίζοντας καίριο ρόλο στις καθημερινές τους ασχολίες, στις συναναστροφές και στη συμπεριφορά τους τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή. Μάλιστα όσοι δεν έχουν Προφίλ ονομάζονται «αντικοινωνικοί» και θεωρούνται ανύπαρκτοι. Ζουν περιθωριοποιημένοι, χωρίς κανένας να επιθυμεί να έχει επαφές μαζί τους.
Πρόκειται φυσικά για μια δυστοπία η οποία όμως, αν το καλοσκεφτούμε, απέχει από τη σημερινή πραγματικότητα μόνο ως προς τα τεχνολογικά μέσα που διαθέτουμε και όχι ως προς τη συμπεριφορά και την ψυχολογία των χρηστών. Για τον λόγο αυτό το «Ψηφιακό Εγώ», εκτός από μια κραυγή αγωνίας για το μέλλον, χαρακτηρίζεται και από βαθύτερους κοινωνικούς και ψυχολογικούς προβληματισμούς που αφορούν στο σήμερα.
Οι βασικοί ήρωες του βιβλίου είναι μια παρέα νέων, λίγα χρόνια μετά τα φοιτητικά τους χρόνια, οι οποίοι, όπως όλος ο κόσμος δρουν και συναναστρέφονται με τον περίγυρό τους μέσω του Δικτύου. Κάποιοι από αυτούς ζουν πλήρως απορροφημένοι και εξαρτημένοι από την εικονική τους πραγματικότητα, ενώ άλλοι αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους ίδιους αλλά και για το κοινωνικό σύνολο και θα επιδιώξουν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Οι διαφορετικές τους οπτικές γωνίες θα έρθουν σε σύγκρουση, ενώ τα πράγματα θα περιπλακούν ακόμη περισσότερο όταν στον δρόμο τους θα βρεθεί μια «αντικοινωνική».
Φυσικά, πέρα από τους βασικούς πρωταγωνιστές, το «Ψηφιακό Εγώ» περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα χαρακτήρων, ο καθένας εκ των οποίων βλέπει τον κόσμο μέσω της δικής του ξεχωριστής ιδιοσυγκρασίας, πράγμα που σημαίνει ότι ένα γεγονός μπορεί να αποδοθεί εντελώς διαφορετικά από τη σκοπιά διαφορετικών προσώπων…
Ο αναγνώστης θα εντοπίσει σίγουρα σε αρκετούς από τους ήρωες τη δική του συμπεριφορά και τον δικό του τρόπο σκέψης. Τα social media έχουν σημειώσει τέτοια διάχυση στην κοινωνία ώστε η ενασχόληση με αυτά μας επηρεάζει όλους, ακόμη κι αν δε διαθέτουμε προφίλ σε κάποιο. Επομένως η ταύτιση με κάποιον από τους πολλούς ήρωες του μυθιστορήματος θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτη.
Ευχή μου είναι οι αναγνώστες να απολαύσουν το βιβλίο αλλά και να προβληματιστούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την υπέρμετρη ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τρόποι για να αλλάξουμε την κατάσταση υπάρχουν, ακόμη κι αν διαφωνούμε με τις αποφάσεις των ηρώων του βιβλίου. Ωστόσο για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: Η ενασχόληση με τα social media απαιτεί χρήστες ώριμους και συνετούς. Σε αντίθετη περίπτωση ο καθένας μας μπορεί εύκολα να μετατραπεί από «χρήστη» σε «αντικείμενο χρήσης»…
Το μυθιστόρημα του Άγι Ντούλια, Ψηφιακό εγώ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα. Παραπάνω, ο ίδιος γράφει για το βιβλίο του ενώ στο τέλος αυτής της ανάρτησης θα δείτε τον τρόπο με τον οποίο συμπληρώνει τη στήλη Ακρότιτλο, δίνοντας με τον πιο συνοπτικό τρόπο το ηχόχρωμά του. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:
«Νομίζεις ότι με ξέρεις επειδή μπορείς να δεις τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις μου… Αλλά δεν μπορείς να δεις εμένα… Νομίζεις ότι με αγαπούν επειδή μου χαρίζουν παντού «μου αρέσει», στολίζοντας τις αναρτήσεις μου με άπειρα σχόλια επιδοκιμασίας και αποδοχής…
Όμως εγώ δεν μπορώ να δω τα πρόσωπά τους, ούτε να νιώσω την παράξενη, ψηφιακή αγάπη τους… Νομίζεις ότι είμαι κοινωνικός, ότι περιτριγυρίζομαι από πραγματικούς, ζωντανούς ανθρώπους, επειδή στο Προφίλ μου υπάρχουν χιλιάδες φίλοι κι ακόλουθοι… Όμως εγώ αισθάνομαι μόνος…
Κάθε απρόσωπο «μου αρέσει», κάθε ψυχρό, ψηφιακό σχόλιο, κάθε «φίλος» που ποτέ δε γνώρισα… είναι απλώς ένα ακόμη βήμα προς μια αβυσσαλέα και αναπόφευκτη μοναξιά…»
Αθήνα, 2046… Η εικονική πραγματικότητα του Δικτύου, του παγκόσμιου και μοναδικού πλέον μέσου κοινωνικής δικτύωσης, έχει κυριαρχήσει σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης ζωής, προσωπικής και επαγγελματικής. Ένα χαπάκι μόνο αρκεί ώστε ο χρήστης να εισέλθει στον θαυμαστό αυτόν νέο κόσμο!
Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, τέσσερις φίλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτής της κατάστασης, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις ανθρώπινες σχέσεις, την επικοινωνία, τον εαυτό τους… Ακόμη και την ίδια τους την ύπαρξη…
Άραγε πόσο απέχει ένας τέτοιος κόσμος από τον δικό μας;
Ο Άγις Ντούλιας είναι μάχιμος αναπληρωτής δάσκαλος. Τα τελευταία χρόνια έχει εργαστεί τόσο σε δημόσια όσο και σε ιδιωτικά δημοτικά σχολεία σε διάφορους νομούς της χώρας. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με «Άριστα». Στο ίδιο τμήμα συνέχισε τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο, αποφοιτώντας από το πρόγραμμα Συγκριτικής Παιδαγωγικής με ειδίκευση σε ζητήματα διασφάλισης της ποιότητας στην Εκπαίδευση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Κρήτη, ενώ δεν αμελεί να επισκέπτεται τακτικά τη Σύρο, νησί με το οποίο τον συνδέουν ιδιαίτεροι δεσμοί αίματος και αγάπης. Διατηρεί ένα ιστολόγιο, το Page Trail, στο οποίο γράφει τις σκέψεις του για τα βιβλία που διαβάζει.
Ψηφιακή πραγματικότητα…
Ηλεκτρονικός κόσμος…
Φωτογραφίες, Like, σχόλια…
Ικανοποίηση μόνο μέσω της αποδοχής από τους άλλους (ετεροαποδοχή)…
Απομόνωση, Αποξένωση…
Κατάθλιψη…
Ολοκληρωτικός έλεγχος…
Ελευθερώσου!
Γνώρισε τον εαυτό σου!
Ωρίμασε!
