Μαρίας Πετροπούλου
Θα σας πω ένα μυστικό. Προσοχή όμως να μην ακούσει κανένας άλλος (!) γιατί μετά δε θα είναι μυστικό.
Που λέτε λοιπόν, συμβαίνει κάτι παράξενο. Δεν ξέρω αν το έχετε πάθει και εσείς, μα εγώ το έπαθα και θα ήθελα να μάθω αν είμαι ο μόνος εδώ μέσα που… Όχι, όχι δε θα σας πω ακόμα… θα διαβάσετε και θα καταλάβετε τι εννοώ. Πρώτα όμως θα σας μιλήσω για ένα σπίτι.
Το σπίτι της γιαγιάς δεν είναι μεγάλο. Δεν είναι καν μεσαίο. Είναι ένα μικρό, άσπρο σπιτάκι στην άκρη του χωριού, χτισμένο με πέτρες. Έτσι λέει η μαμά σε μένα και την Άννα πως είναι τα παλιά σπίτια. Ίσως να είναι παλιό αλλά αρέσει σε μένα και την αδερφή μου. Μπορεί να μην έχει χρώματα πολλά και γυαλιστερά υφάσματα, μπορεί να μην είναι γεμάτο με γλυκά και παιχνίδια, όμως έχει κάτι διαφορετικό από τα άλλα σπίτια. Έχει κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Σ’ αυτό το σπίτι ζει η γιαγιά μου. Και εκτός από το παράξενο αυτό σπίτι της γιαγιάς, που μοιάζει να το έχουν κατασκευάσει οι εξωγήινοι πριν 200 χρόνια, παράξενη είναι και η ίδια η γιαγιά. Δε μοιάζει με τις υπόλοιπες. Ώρες-ώρες φέρεται σαν μωρό παιδί. Απορώ γιατί ο μπαμπάς και η μαμά νευριάζουν με αυτό. Εγώ πάντως το βρίσκω διασκεδαστικό.
Πρώτα απ’ όλα, η γιαγιά είναι πολύ αστεία. Κάθε φορά που μας πιάνει ζούρλα με την Άννα πάμε μπροστά στη γιαγιά και τη ρωτάμε «Γιαγιά, γιαγιά εμένα πώς με λένε;» και αυτή απαντάει πρώτα δείχνοντας εμένα και μετά την Άννα «Εσύ είσαι η Σταχτοπούτα και εσύ πρέπει να είσαι η Χιονάτη». Τότε ξεκαρδιζόμαστε και πέφτουμε κάτω απ’ τα γέλια. Μετά έρχεται η μαμά και μας λέει ότι δεν είναι σωστό αυτό, αλλά εμείς το έχουμε σαν παιχνίδι. Κάθε φορά η γιαγιά μάς «βαφτίζει» αλλιώς. Ακόμα και στη μαμά αλλάζει καμιά φορά το όνομα. Πού να βλέπατε τα μούτρα της όταν η γιαγιά την αποκάλεσε «κακιά μάγισσα»!
Η γιαγιά είναι και πολύ πλακατζού. Πολλές φορές φεύγει από το σπίτι χωρίς να την καταλάβουμε. Μάλλον νομίζει ότι παίζουμε κρυφτό. Τότε ο μπαμπάς και η μαμά τρελαίνονται από την αγωνία και την ψάχνουν. Όταν επιτέλους την βρίσκουν, τη ρωτάνε πού ήταν και εκείνη απαντάει δυνατά «Στο στόμα του λύκου!» και γελάει τσιριχτά μέχρι να πονέσουν τα αφτιά μας.
Μα το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι είναι διαφορετική από τις άλλες γιαγιάδες. Όλοι μου οι φίλοι μού λένε πως η γιαγιά τους τους λέει παραμύθια το βράδυ πριν κοιμηθούν. Παραμύθια με τον λύκο, τα γουρουνάκια, τα κατσικάκια, με πριγκίπισσες και πριγκιπόπουλα και άλλα πολλά που τα ξέρει όλος ο κόσμος. Η δική μου γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια. Θέλει να της λέμε εγώ και η Άννα παραμύθια το βράδυ πριν κοιμηθεί.
Χαχα! Πού ακούστηκε τα παιδιά να λένε παραμύθια στις γιαγιάδες; Τελικά οι μεγάλοι έχουν πολλή πλάκα. Έρχεται κοντά μου και μου λέει «Θα μου πεις ένα παραμύθι για να κοιμηθώ;». Ε, όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να αντισταθώ. Τότε κάθομαι στο μαλακό της κρεβάτι, η γιαγιά ξαπλώνει και ακουμπάει το κεφάλι της στα γόνατά μου. «Εσύ θα είσαι το μαξιλάρι μου», μου λέει. «Μα γιαγιά, τα γόνατά μου είναι σκληρά, δε θα πονέσει το κεφάλι σου;» «Όχι, καρδούλα μου. Τα γόνατα σου είναι μαλακά όπως τα ζαχαρωτά που έτρωγαν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ». Χαϊδεύω τα γκριζωπά μαλλιά της και περιμένω την Άννα να καθίσει δίπλα μου. Το ρόλο του παραμυθά τον έχω αναλάβει εγώ, γιατί η Άννα μπερδεύει ακόμα τη σειρά των γεγονότων στις ιστορίες.
Και ξεκινάω: «Μύθι, μύθι, παραμύθι, η γιαγιά μου εκοιμήθη! Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γιαγιά που ήθελε να ακούει παραμύθια πριν κοιμηθεί. Κάθε βράδυ ήθελε να ακούσει άλλο παραμύθι μα ποτέ δεν προλάβαινε να το ακούσει ολόκληρο γιατί την έπαιρνε ο ύπνος». Και τότε ακούγεται το ροχαλητό της γιαγιάς. Χαψοοούυυυυ, Χαψοούυυυυ! Προσπαθούμε να κρατήσουμε τα γέλια μας με την Άννα για να μην την ξυπνήσουμε.
Κάθε φορά που της λέμε παραμύθια ξέρω μέσα μου ότι η γιαγιά ταξιδεύει κάπου μέσα σε όλα εκείνα τα παραμύθια που ακούει, σε όλα εκείνα τα παραμύθια που ξέρει και σε όλα εκείνα τα παραμύθια που ξέρει όλος ο κόσμος.
Και πού ξέρετε… ίσως η γιαγιά μου είναι κι αυτή ήρωας από κάποιο παραμύθι.
Α ναι… θυμήθηκα τι ξεχωριστό έχει αυτό το σπίτι: έχει τη γιαγιά! Έχετε και εσείς ξεχωριστές γιαγιάδες;
Μαρία Πετροπούλου
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
