Μαριλένας Στ. Λεβέντη
Απρίλιος 2020. Είμαι νεαρός ακόμη, είκοσι οκτώ ετών. Στην περιοχή που μένω υπάρχει η έννοια της ήσυχης γειτονιάς, χωρίς πολλά αυτοκίνητα. Όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας μαζευόμασταν στο ασανσέρ και στα σκαλιά της πολυκατοικίας κάθε πρωί. Πηγαίναμε στην εργασία μας. Πλέον όλα έχουν αλλάξει, σαν κάποιος να πάτησε το πλήκτρο pause και όλα πάνε με ασυνήθιστους ρυθμούς.
Κάθε Σάββατο απόγευμα, γύρω στις τρεις, μαζευόμασταν για να ξεκινήσει η χαλάρωση του σαββατοκύριακου σε καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ. Προγραμματίζαμε για το πώς θα περνούσαμε τα επόμενα βράδια της Άνοιξης, προγραμματίζαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές, προγραμματίζαμε τα επόμενα σαββατοκύριακα.
Πλέον μια νέα τάξη πραγμάτων έχει κυριαρχήσει. Τα διαγγέλματα και τα διατάγματα απαιτούν περιορισμό και εγκλεισμό όλων των πολιτών στα σπίτια. Οι ειδήσεις μιλάνε για μια παγκόσμια πανδημία με πολλούς νεκρούς. Τα νοσοκομεία γέμισαν με ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα. Ο κόσμος κλείστηκε στο σπίτι.
Χθες το βράδυ προσπαθούσα να «συναντήσω» τον ύπνο κάτω από τα σκεπάσματα.
Δύσκολο. Και έγινε ακόμη δυσκολότερο, όταν συνειδητοποίησα ότι αιωρούμαστε όλοι στο κενό και στο άγνωστο. Περιορισμένος σαν είμαι στο διαμέρισμα σκοτώνω την ώρα, βλέποντας τους οδηγούς ταξιδιών, φωτογραφίες από περασμένα ταξίδια και από διάφορα μνημεία και αξιοθέατα που φάνηκα τυχερός να εξερευνήσω. Βλέπω ταινίες, διαβάζω βιβλία.
Οι μέρες περνούν ο κόσμος βρίσκεται έγκλειστος στο σπίτι και βγαίνει μόνο για τα αναγκαία του ψώνια. Προσπαθώ να απασχοληθώ σε αυτή την κατάσταση με διάφορες εργασίες του σπιτιού, καθάρισμα, συγύρισμα αποθηκευτικών χωρών. Έτσι όπως συγύριζα προχθές έπεσα σε ένα δώρο που μου χάρισε η κοπέλα μου. Ένα παζλ με τον παγκόσμιο χάρτη σε ρετρό έκδοση. Μου το χάρισε τα περασμένα Χριστούγεννα μιας και ξέρει πως είμαι λάτρης των ταξιδιών, της εξερεύνησης και της περιπέτειας…ίσως και επειδή με πιέζει να πηγαίνουμε πιο συχνά. Πόσο καιρό άραγε θα κάνω να ξανανταμώσω τα όμορφα γαλάζια μάτια της; Πόσο ακόμη καιρό θα επικοινωνούμε μέσω τηλεφώνου και βιντεοκλήσεις; Πότε θα πάμε ξανά στο πάρκο να περπατήσουμε και να μυρίσουμε τα λουλούδια που ανθίζουν;
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ τι θα κάνω την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα στη δουλειά μου και εάν θα υπάρξει δουλειά; Αλλά και το ποσό ακόμα θα είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Αναπολώ τα ταξίδια που έκανα στο παρελθόν και λησμονώ τα ταξίδια που προγραμμάτιζα για φέτος. Αλλά φέτος δεν θα έχει προγραμματισμούς… θα κυριαρχήσει ως προτεραιότητα να είμαι απόλυτα υγιής!
Μετά από λίγο ήρθε η ώρα για την ξεκούραση και στο μικρό τραπεζάκι βρισκόταν το κουτί με το παζλ με τα 500 κομμάτια. Ανοίγω την συσκευασία και ξεκινάω να συναρμολογώ τα μικρά κομματάκια που είχε μέσα στο κουτί. Η τηλεόραση έχει ξεκινήσει και οι διαφημίσεις πάνε και έρχονται και δίνουν μηνύματα ενθάρρυνσης στους τηλεθεατές να μείνουν σπίτι.
Οι ώρες περνούν και προσπαθώ να τελειώσω το παζλ βλέποντας στην τηλεόραση σειρές και ακούγοντας διαφημίσεις, δίχως να τους δίνω ιδιαίτερη σημασία. Επικεντρώνομαι στο παζλ. Πλέον ασχολούμαι με τα κομμάτια της Γαλλίας. Τι όμορφα που ήταν φέτος τα Χριστούγεννα που πήγαμε στο Πύργο του Άιφελ και καθόμασταν εκεί και τρώγαμε γλύκα. Το Παρίσι είναι πανέμορφο την συγκεκριμένη εποχή. Παντού είναι στολισμένα με λαμπιόνια και όμορφη φωταγώγηση. Η θέα από την Μονμάρτρη είναι φανταστική και μοναδική.
Μετά από λίγο τα κομμάτια του παζλ φτάνουν στο Ατλαντικό και συγκεκριμένα στην Αμερική. Όνειρο πολλών να αντικρίσουν τις μεγαλουπόλεις και τον τόσο διαφορετικό τρόπο σκέψης και κουλτούρας που έχουν εκεί οι κάτοικοι. Το Μανχάταν με τις φωτεινές επιγραφές παντού, τα θέατρα με τα μιούζικαλ και οι διαφημίσεις στην Times Square -άδεια τώρα και αυτά. Γεμίζουν μόνο με τον ήχο ασθενοφόρων και περιπολικών.
Προχωρώντας φτάνω στην Μεσόγειο και στα παράλια Ισπανίας και Ιταλίας. Θυμάμαι το καλοκαίρι που μας πέρασε όταν κάναμε τον Γύρο Ισπανίας στην Μαδρίτη, Βαρκελώνη και στις Βαλεαρίδες Νήσους. Ο μεγάλος καθεδρικός ναός στην Μαγιόρκα και τα αμέτρητα ιστιοφόρα που περίμεναν υπομονετικά στη μαρίνα μέχρι το επόμενο ταξίδι τους. Δεν ξεχνιούνται οι χοροί των Ανδαλουσιανών στην Μαλάγα, ούτε και οι τεράστιοι καρχαρίες στο ενυδρείο της Βαρκελώνης. Ποιος δεν θαύμασε το ογκώδες Κολοσσαίο, αλλά και την πανέμορφη Καπέλα Σιστίνα στην Ρώμη ή τα πανάκριβα μαγαζιά στο Μιλάνο ή την ρομαντική Βενετία;
Συνεχίζοντας συμπληρώνω το παζλ φτάνοντας στην Μέση Ανατολή και θυμάμαι το ταξίδι περιπέτειας στην Ιορδανία που έκανα με τους φίλους μου όταν τελείωσα την στρατιωτική θητεία. Τα ολιγόλεπτα μπάνια στην Νεκρά Θάλασσα (δεν αντέχεται για πολλή ώρα τόση αλμύρα) και η εξερεύνηση στον αρχαίο οικισμό της Πέτρας. Ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτεια και ένταση. Λίγο πιο κάτω τα Ιεροσόλυμα και το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους που έκανα όταν ήμουν μικρός με τους γονείς μου.
Συμπληρώνεται σιγά σιγά το παζλ και βλέπω την Ασία, την Αφρική και την Αυστραλία, περιοχές που θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω όταν τα οικονομικά μου το επιτρέψουν. Πόσο πολύ θα ήθελα να πάω στην Άπω Ανατολή για το πρώτο ταξίδι με την λήξη της υγειονομικής κρίσης.
Προσπαθώ να κλείσω τις γωνίες και φτάνω βόρεια στην περιοχή της Σκανδιναβίας.
Αναπολώ τις όμορφες στιγμές όταν είχα πάει για ανταλλαγή φοιτητών στην Στοκχόλμη, όπου έκανα βόλτες στην Παλιά Πόλη, ενώ κάθε τόσο πήγαινα με τους συμφοιτητές στις γύρω περιοχές, στην Κοπεγχάγη και στο Όσλο. Πανέμορφες πόλεις με ιδιαίτερη κουλτούρα, αρχιτεκτονική και γεωγραφικά στοιχεία.
Κομματάκι, κομματάκι το παζλ συμπληρώνεται σιγά σιγά και κλείνουν οι νότιες γωνίες.
Πόσο θα ήθελα να είχα στην συλλογή με τις φωτογραφίες μου μια φωτογραφία με τον Ιησού τον Λυτρωτή στο Ρίο ντε Τζανέιρο στην Βραζιλία. Πόσο όμορφα θα ήταν εάν κατάφερνα φέτος να προγραμματίσω το ταξίδι που πάντα ονειρευόμουν με την κοπέλα μου στην αρχαία πόλη του Μάτσου Πίτσου στο Περού και να αντικρίσω το ξακουστό δημιούργημα των Ίνκας. Κολύμπι με δελφίνια, περιδιάβαση στον Αμαζόνιο και σε πραγματική ζούγκλα.
Ταξίδια ονειρικά, μαγευτικά, συναρπαστικά και ταξίδια ζωής που σε κάνουν πλούσιο άνθρωπο, γεμάτο ψυχική υγειά. Πάντοτε με την επιστροφή αισθανόμαστε ανανεωμένοι και πιο ενεργητικοί, καθώς το μυαλό παίρνει μια αίσθηση ικανοποίησης, δημιουργώντας αναμνήσεις γεμάτες με εμπειρίες. Τα ταξίδια γεμίζουν την καρδιά και το σώμα με ευτυχία και ευεξία.
Το παζλ κλείνει, τελειώνει, ούτε εγώ ο ίδιος έχω αντιληφθεί πως πέρασε η ώρα. Ήρθαν στο μυαλό χαρούμενες περίοδοι, γεμίζοντας με αισιοδοξία για το μέλλον.
Το κουδούνι χτυπά επιτέλους, ώρα και για ένα γευστικό ταξίδι μετά το νοερό. Τα κινέζικα που παρήγγειλα όταν «ήμουν» στο Πεκίνο είναι πλέον εδώ.
Μαριλένα Στ. Λεβέντη
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
