Πέτρου Κ. Βελούδα
Μια φορά και έναν καιρό ο βασιλιάς του δάσους και των λιονταριών ο Γκάς ο Λιοντάρης που ήταν γέρος ήδη ογδόντα ετών, τον έπιασε φόβος μήπως πεθάνει και τα λιοντάρια του δάσους έμεναν χωρίς βασιλιά. Βέβαια ο Λιοντάρης είχε έναν νέο γιο, τον Λέον, έναν καλό και φιλότιμο έφηβο, μα ο γέρο-Λιοντάρης δεν ήθελε να αφήσει την βασιλεία του στον γιο του διότι τον θεωρούσε "κουτό"! Αφού πολυσκέφτηκε βρήκε την λύση· θα έστελνε τον γιο του στον τυφλό μεγάλο μάντη αρχηγό των αιλουροειδών, τον Τιγκέρη, ο οποίος είχε ανακαλύψει ένα μαγικό φίλτρο που χάριζε την αθανασία! Θα πήγαινε ο ίδιος ο γέρος Λιοντάρης στον Τιγκέρη αλλά είχε όπως λέμε λερωμένη την φωλιά του, αφού σε έναν πόλεμο που ξέσπασε στο δάσος το βέλος του και κατά... λάθος σκότωσε τον μονάκριβο γίο του Τιγκέρη. Έδωσε αρκετά χρήματα στον Λέον για να πληρώσει όσο όσο για το φίλτρο.Ύστερα από περιπλάνηση τριών περίπου ημερών έφθασε ο Λέον στην σπηλιά του γέροντα σοφού μάντη Τιγκέρη. Ο Τιγκέρης κρατώντας το χρυσό ραβδί του από την φωνή κατάλαβε τον Λεόν και γνώριζε εκ των προτέρων -τι στο καλό, μάντης ήταν!- το σκοπό της επισκέψεώς του. Ο "κουτός", που καθόλου ηλίθιος δεν ήταν, ο Λεόν συμφώνησε με τον σοφό μάντη να αγοράσει το μπουκαλάκι με το φίλτρο της αθανασίας και να το πιεί ο Λεόν και στον γέρο πατέρα του να του δώσει να πιεί από το φίλτρο της αμνησίας και της... κουταμάρας! Δώσανε τα χέρια με τον σοφό μάντη και του ορκίστηκε ο Λεόν πως όταν θα γινόταν βασιλιάς των λιονταριών ο τυφλός μάντης θα ορίζονταν αντιβασιλέας του δάσους και κουμπάρος του μιας και θα πάντρευε τον Λεόν με την εκλεκτή της καρδιάς του, Τζίνα την λιονταρίνα... Όλα πήγαν όπως τα είχαν σχεδιάσει, ο γέρο Λιοντάρης ήπιε το πιοτό της αμνησίας και της κουταμάρας και ήταν εκτός τόπου και χρόνου!
Με αυτά και με αυτά πέρασαν περίπου είκοσί χρόνια, ο γέρος Λιοντάρης πέθανε μισοκουτός, μισότρελος σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας μακριά από το γιο του το μίσος και την κακία για τον γιο του Λεόν επειδή πάντα πίστευε ότι μόνο το χρήμα φέρνει χαρά! Χαρά για τον Λεόν είναι τώρα τελικά που στέφθηκε βασιλιάς των λιονταριών και του δάσους. Στενοχωρήθηκε κατά βάθος για το θάνατο του φιλάργυρου πατέρα του όμως τώρα είχε στο πλάι του την γυναίκα του, πέντε μικρά λιονταράκια, ως γιούς του, και ο σοφός Τίγρης χαιρόταν και αυτός ως υπαρχηγός των αιλουροειδών, θέση που κράτησε ως τον θάνατό του σε βαθύ γήρας μιας και το φίλτρο που έπινε τελικά ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΘΑΝΑΤΟ μόνο πρόσθετε επιπλέον χρόνο ζωής! Και έτσι κυλούσε ήρεμα η ζωή στο μακρινό δάσος και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς... καλύτερα!
Με αυτά και με αυτά πέρασαν περίπου είκοσί χρόνια, ο γέρος Λιοντάρης πέθανε μισοκουτός, μισότρελος σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας μακριά από το γιο του το μίσος και την κακία για τον γιο του Λεόν επειδή πάντα πίστευε ότι μόνο το χρήμα φέρνει χαρά! Χαρά για τον Λεόν είναι τώρα τελικά που στέφθηκε βασιλιάς των λιονταριών και του δάσους. Στενοχωρήθηκε κατά βάθος για το θάνατο του φιλάργυρου πατέρα του όμως τώρα είχε στο πλάι του την γυναίκα του, πέντε μικρά λιονταράκια, ως γιούς του, και ο σοφός Τίγρης χαιρόταν και αυτός ως υπαρχηγός των αιλουροειδών, θέση που κράτησε ως τον θάνατό του σε βαθύ γήρας μιας και το φίλτρο που έπινε τελικά ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΘΑΝΑΤΟ μόνο πρόσθετε επιπλέον χρόνο ζωής! Και έτσι κυλούσε ήρεμα η ζωή στο μακρινό δάσος και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς... καλύτερα!
Πέτρος Κ. Βελούδας
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
