Μαρίας Λουίζου
Ζούσε κάποτε σ’ ένα μικρό κήπο μια αιωνόβια ελιά.
Βρισκόταν εκεί, πριν ο παππούς και η γιαγιά της μικρής Μαρίας αγοράσουν το οικόπεδο για να χτίσουν το σπίτι τους. Έπειτα, το σπίτι πέρασε στην ιδιοκτησία των γονιών της και μετά στη μικρή Μαρία που, όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε. Και η ελιά ήταν πάντα εκεί στην άκρη του κήπου πίσω από τον φράχτη στην ίδια γωνία, μαζί με άλλα δέντρα και φυτά.
Κάποια στιγμή στον κήπο, δίπλα στον φράχτη, φύτεψαν μια νέα ροζ μωβ βουκαμβίλια για να τον στολίζει. Η βουκαμβίλια άνθισε και μια μέρα θέλησε να συστηθεί στην ελιά που βρισκόταν πλάι της, στα δεξιά.
- Γεια σου ελιά, εγώ είμαι η βουκαμβίλια! Είπε η ροζ μωβ βουκαμβίλια στην ελιά.
- Γεια σου και σε εσένα, απάντησε η ελιά.
- Τι κάνεις εδώ; Πώς τα περνάς;
- Όμορφα. Απάντησε η ελιά.
- Πάνω από εκατό χρόνια. Με φύτεψε ένα κοριτσάκι, η μικρή Ζωή, με τον παππού της. Όταν πέθανε ο παππούς, η μικρή Ζωή που είχε μεγαλώσει και είχε γίνει κυρία, πούλησε το κτήμα στον παππού της μικρής Μαρίας που τότε ήταν νέος και είχε όνειρα πολλά. Αυτός έκτισε το σπίτι δίπλα και φύτεψε και τα άλλα δέντρα. Τις βερικοκιές και τις λεμονιές που είναι πιο κάτω. Κάποτε μάλιστα, είχε φτιάξει και ένα κοτέτσι ακριβώς δίπλα μου, και η μικρή Μαρία ερχόταν, κάθε πρωί, να πάρει τα αυγά για να βράσουν από ένα σ’ εκείνη και στη μικρή της αδερφή. Άσε που να στα λέω… Έχουν δει εμένα τα μάτια μου!...
- Καλά και δεν κουράστηκες τόσα χρόνια στο ίδιο μέρος, στην ίδια γωνιά;
- Πώς να κουραστώ; Η ζωή είναι γλυκιά. Δε σε κουράζει ποτέ. Παρ’ όλες τις φουρτούνες της, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, έχει μια μέθη γλυκιά που δε θέλεις να σε αφήσει. Χαμογέλα! Χαμογέλα και όλα θα πάνε καλά!
- Ναι, αλλά όλο τα ίδια και τα ίδια είναι. Μια συνεχή επανάληψη.
- Νομίζεις. Δεν είναι ωραία την άνοιξη που ξεπροβάλλουν τα άνθη και γεμίζει η φύση κάθε λογής χρώματα και αρώματα; Λευκωπά τα άνθη τα δικά μου, κίτρινες οι μαργαρίτες, πράσινο το καινούργιο χορτάρι, μωβ οι πασχαλιές, κόκκινα, ροζ, κίτρινα τα τριαντάφυλλα, ροζ μωβ εσύ και πόσα άλλα φυτά, λουλούδια και δέντρα που θα βγάλουν καρπούς για να δώσουν ζωή σε όλους τους ανθρώπους, είτε με το οξυγόνο που παράγουν, είτε με την παρουσία τους και τις εικόνες που σχηματίζουν, είτε με τον καρπό τους που μεταλλάσσεται σε βιταμίνες και θρεπτικές ουσίες για το ανθρώπινο σώμα. Και μην ξεχνάμε και τα ζώα. Γιατί και αυτά γεύονται τους καρπούς της φύσης! Και έπειτα έρχεται το καλοκαίρι! Μια εποχή γεμάτη ήλιο, χρώματα και θάλασσα, γλυκό αεράκι, περιπάτους στην παραλία και φρούτα, κάθε λογής φρούτα: ροδάκινα, βερίκοκα, πεπόνια, καρπούζια, κεράσια, σταφύλια και πόσα άλλα!
- Ναι αλλά το φθινόπωρο τα φύλλα πέφτουν. Τα ανθισμένα λουλούδια παύουν να είναι ανθισμένα. Κάνει κρύο, βρέχει, φυσάει…
- Έχεις δίκιο, αλλά έχει και το φθινόπωρο τις ομορφιές του! Τα κίτρινα φύλλα ξεχύνονται στους δρόμους και δημιουργούν μαγευτικές εικόνες! Τα δέντρα ξεγυμνώνονται, για να ηρεμήσουν για λίγο ώστε να μπορέσουν την άνοιξη να ανθίσουν και πάλι. Προσπάθησε να πιάνεις τις ομορφιές της φύσης! Η φύση είναι ο δημιουργός μας. Μόνο όταν ζούμε σε αρμονία με τη φύση μπορούμε να εκτιμήσουμε τη ζωή!
- Και καλά το φθινόπωρο, σαν έρθει ο χειμώνας όλα χάνονται. Κάνει πολύ κρύο, χιονίζει, ο κόσμος κλείνεται στα σπίτια του και τα παιδιά παύουν να παίζουν στους κήπους γιατί έχουν σχολείο αλλά και για να μην κρυώσουν.
- Κατά από μια άποψη είναι έτσι, αλλά έχει και ο χειμώνας τη γλύκα του! Ο Δεκέμβριος έχει τόσες γιορτές! Πόσο χαίρομαι να βλέπω τα φωτάκια στα μπαλκόνια των σπιτιών να αναβοσβήνουν κάθε βράδυ! Γεμίζουν χαρές και χρώμα οι κρύες νύχτες και γίνομαι και εγώ παιδί μαζί τους!! Ο Ιανουάριος έρχεται με την Πρωτοχρονιά! Μια γιορτή που δε γνωρίζει χρώμα, γλώσσα, θρησκεία. Είναι κοινή για όλους απλά με μερικές μέρες διαφορά για κάποιες χώρες. Αλλάζει το έτος και ενώ στενοχωριόμαστε που παίρνουμε έναν χρόνο στην πλάτη ακόμη, ενώ δηλαδή μεγαλώνουμε και γερνάμε, ρίχνουμε πυροτεχνήματα, πίνουμε σαμπάνια και τρώμε μέχρι σκασμού για να γιορτάσουμε το νέο έτος! Γιορτάζουμε τον θάνατο και τη γέννηση μαζί!! Σε ποιον άλλον πλανήτη γίνεται αυτό; Να γλεντάς και να χαίρεσαι ταυτόχρονα για κάτι που φεύγει και πεθαίνει! Και ενώ δίνεις ευχές και παίρνεις νέες αποφάσεις, κάνεις όνειρα για το μέλλον που γίνεται μικρότερο, που σε ωριμάζει, σε συρρικνώνει, σε γερνάει και σε φέρνει πιο κοντά στην έξοδο, στο θάνατο!
- Ε καλά εσύ δεν έχεις έξοδο. Εσύ είσαι αιωνόβια! Ζεις και εκατό, και διακόσια και τρακόσια χρόνια μέχρι και δύο και τρεις χιλιάδες χρόνια ζεις. Δεν είναι έτσι;
- Έτσι είναι αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν ελιές που πεθαίνουν νωρίς γιατί δεν τους ευνοεί το κλίμα ή χτυπιούνται από την αρρώστια. Το καλό με εμάς είναι ότι δεν το βάζουμε κάτω. Ξαναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας. Βάζουμε στόχους. Έχουμε πάντα κάτι να περιμένουμε. Είναι ωραίο να έχεις σκοπούς στη ζωή. Αυτό σε βάζει σε μια μικρή και γλυκιά αναμονή αλλά και ταυτόχρονα σου δίνει τους λόγους για να δημιουργήσεις, να αγωνιστείς για να πετύχεις τους σκοπούς σου. Τον χειμώνα χαιρόμαστε με τις γιορτές, κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και ξεκουραζόμαστε περιμένοντας την άνοιξη που θα γεμίσουμε άνθη. Θα φέρουμε βέβαια και αλλεργίες σε μερικούς αλλά τι να το κάνεις, μπρος στον καρπό που θα τους δώσουμε χαλάλι η αλλεργία! Το καλοκαίρι ο κήπος γεμίζει χαρές! Τα παιδιά παίζουν και φωνές και γέλια αντηχούν παντού! Εμείς περιμένουμε υπομονετικά να ωριμάσουν οι καρποί μας, όλα θέλουν τον χρόνο τους, τίποτα δε γίνεται χωρίς κόπο. Και το φθινόπωρο, κατά τα τέλη, έρχεται η ώρα της συγκομιδής. Τη στιγμή που γεμίζουμε ευτυχία τις καρδιές των ανθρώπων γιατί μαζεύουν τους καρπούς μας και άλλοι θα τους κάνουν λάδι, άλλοι θα φτιάξουν τις ελίτσες με διάφορους τρόπους για να τις βάζουν στις σαλάτες και στα φαγητά και άλλοι μέχρι και καλλυντικά θα τις κάνουν. Σαπούνια, κρέμες προσώπου, κρέμες για τα χέρια και χίλια άλλα καλά όσα και τα χρόνια που μπορούμε να ζήσουμε.
- Και πώς μπορεί να ζει κανείς τόσα χρόνια και να είναι ευτυχισμένος;
- Ευτυχισμένος; Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν υπάρχει μυστικό ευτυχίας νομίζω. Μόνο η αγάπη, η ισορροπία και η αυτογνωσία μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις την ευτυχία στη ζωή. Όλα αυτά μαζί, αλλά και το καθένα ξεχωριστά, με βάση το γονίδιο και την ίδια μας την ύπαρξη. Γιατί για τον καθέναν από εμάς είναι κάτι ξεχωριστό αλλά πολλές φορές και τόσο ίδιο! Εκτός όμως από το γονίδιο, σπουδαίο ρόλο παίζει και το περιβάλλον που θα μεγαλώσεις. Κι αν το γονίδιο είναι καλό και γερό, δηλαδή δεν έχεις γεννηθεί με κάποια αρρώστια, αν είσαι γερός και δυνατός οργανισμός αλλά έχεις γεννηθεί σε άσχημο περιβάλλον, αν νιώσεις περιφρόνηση, βία, εγκατάλειψη, ζήσεις χωρισμούς, βίαιες σκηνές, παρενόχληση, εκφοβισμό, αν οι γονείς σου δεν είναι δίπλα σου να σου δώσουν στοργή, αγάπη να σε προφυλάξουν, τότε ίσως μεγαλώνοντας είναι δύσκολο να είσαι ευτυχισμένος. Εγώ για παράδειγμα, αν η μικρή που με φύτεψε, η μικρή Ζωή, δε μου είχε δώσει αγάπη, αν ο παππούς της δε με κλάδευε, δε με πρόσεχε, δε με φρόντιζε όταν έπρεπε, αν στη συνέχεια η μικρή Μαρία δε με είχε φροντίσει με αγάπη, αν δε με κοίταγε κάθε πρωί με χαμόγελο και ευγνωμοσύνη που υπάρχω στον κήπο της δε θα μπορούσα να ανθίσω την άνοιξη, ούτε να δώσω τους καρπούς μου το φθινόπωρο. Αγάπη. Η αγάπη για τον εαυτό μας και για τον συνάνθρωπο, η αγάπη προς τα πάντα μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Είναι προς όφελός μας να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους, να δίνουμε αγάπη απλόχερα, χωρίς αντάλλαγμα, να είμαστε γενναιόδωροι και ευγνώμονες για το ότι υπάρχουμε. Αγάπη λοιπόν και ευγνωμοσύνη.
- Αγάπη και ευγνωμοσύνη. Αναφώνησε η ροζ μωβ βουκαμβίλια. Αγάπη και ευγνωμοσύνη για μας και τον συνάνθρωπο. Αγάπη προς τα πάντα.
- Και για τη ζωή. Για το ότι υπάρχουμε.
- Και για τη ζωή. Για το ότι υπάρχουμε. Επανέλαβε η ροζ μωβ βουκαμβίλια. Κι αν έχεις γεννηθεί με κάποια αρρώστια, με ένα μικρό πρόβλημα, δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος;
- Ποιος σου είπε πως δεν μπορείς; Αν έχεις αγάπη από τους συγγενείς και φίλους, τότε το πρόβλημα που έχεις, είτε μεγάλο, είτε μικρό, παύει να είναι πρόβλημα, μαθαίνεις να ζεις με αυτό και είναι σαν να μην υπάρχει. Να η κερασιά πιο κάτω, δεν βλέπει, έτσι γεννήθηκε αλλά τι νόημα έχει! Έχει την αγάπη όλων των φυτών και δέντρων τριγύρω, έχει την αγάπη της κυρίας Μαρίας κι ούτε καν καταλαβαίνει κανείς το μικρό της πρόβλημα, γιατί βλέπει με τα μάτια της καρδιάς της, που είναι γεμάτη αγάπη και δεν έχει χώρο για μικρότητες και βάσανα. Ανθίζει και καρποφορεί καλύτερα από αυτές που βλέπουν!
- Αλήθεια; Ούτε που το είχα καταλάβει. Έχω ακούσει πάντως να λένε πως το χρήμα φέρνει την ευτυχία στη ζωή και πως οι άνθρωποι χωρίς χρήματα δεν είναι ευτυχισμένοι.
- Κοίτα το χρήμα είναι άλλο πράγμα. Δεν είναι το βασικό συστατικό της ευτυχίας. Πάμπλουτοι άνθρωποι αυτοκτονούν ή πεθαίνουν μόνοι τους χωρίς πραγματικούς φίλους, χωρίς αγάπη. Και άλλοι που είναι φτωχοί και πλουτίζουν ξαφνικά, είναι για κάποιο χρονικό διάστημα πιο χαρούμενοι, γρήγορα επανέρχονται στην ίδια ψυχική κατάσταση που είχαν πριν ν’ αποκτήσουν χρήματα. Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με το χρήμα αλλά με την ψυχική σου υγεία και ισορροπία. Σίγουρα το χρήμα διευκολύνει τη ζωή, σε κάνει να απολαύσεις την ύλη πιο εύκολα αλλά αν η ψυχή δεν είναι γεμάτη, αν δε νιώθεις αγάπη και ισορροπία μέσα σου τότε δύσκολα μπορείς να νιώσεις πραγματικά ευτυχισμένος. Πόσοι φτωχοί άνθρωποι στην τσέπη δεν είναι πλούσιοι στην καρδιά γιατί νιώθουν αγάπη;
- Αγάπη. Επανέλαβε η ροζ μωβ βουκαμβίλια. Ναι, αλλά φτάνει;
- Και βέβαια δε φτάνει. Η αγάπη δίνει ζωή αλλά από μόνη της δε φτάνει. Όταν υπάρχει μόνο αυτή μπορεί να δημιουργήσει πάθη, τρέλα ακόμη και φόνο. Χρειάζεται σύνεση και αυτογνωσία. Να αναρωτιέσαι κάθε μέρα: «Τι έκανα σήμερα; Τι καλό έκανα σήμερα; Τι άσχημο έκανα σήμερα που δεν έπρεπε να κάνω; Τι έπρεπε να κάνω και δεν έκανα;» Κάθε μέρα πρέπει να αφιερώνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε με ηρεμία τις πράξεις μας, να αναθεωρούμε αν κάναμε κάτι βλαβερό, επιζήμιο ή άσχημο. Να χαιρόμαστε για το καλό που κάναμε. Αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του, με καθημερινή άσκηση και επιμονή, αναγεννιέται συνεχώς. Έτσι θα αποκτήσουμε συνείδηση των πράξεων μας και θα καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Είναι σημαντικό στη ζωή να ξέρουμε ποιοι είμαστε, που πάμε και τι κάνουμε.
- Ποιοι είμαστε, που πάμε και τι κάνουμε. Επανέλαβε η ροζ μωβ βουκαμβίλια.
- Το να ξέρουμε ποιοι είμαστε θα μας οδηγήσει στην αυτογνωσία. Να ξέρουμε δηλαδή τα χασίματα και τις αδυναμίες μας. Το να ξέρουμε που πάμε και τι κάνουμε, θα μας βοηθήσει να γευτούμε την ευτυχία. Δηλαδή είναι καλό να έχουμε στόχους, να κάνουμε όνειρα και να παλεύουμε για αυτά.
- Να έχουμε στόχους, να κάνουμε όνειρα. Επανέλαβε η ροζ μωβ βουκαμβίλια. Καλά, και εγώ θα ήθελα να μυρίζω σα γιασεμί. Πώς μπορώ να το επιτύχω αυτό;
- Οι στόχοι θα πρέπει να είναι μέσα στα όρια του καθενός μας ξεχωριστά. Δηλαδή, όπως κι εγώ δεν μπορώ να ευδοκιμήσω στην Ανταρκτική, δεν μπορώ να έχω στόχο να πάω εκεί. Υπάρχουν πράγματα που δε γίνονται για τον έναν ή τον άλλον λόγο στη ζωή. Οι ελιές δεν ευδοκιμούμε σε υψηλές θερμοκρασίες. Αν βάλω ως στόχο να πάω μια μέρα εκεί, αυτό σημαίνει ότι μπορεί και να τα καταφέρω αλλά πως θα επιβιώσω; Αφού οι προδιαγραφές μου είναι για να ζω σε εύκρατο κλίμα, χωρίς ακραίες θερμοκρασίες. Θα πρέπει να αλλάξω το DNA μου αλλά από ότι ξέρω αυτό δεν αλλάζει. Κι αν μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, θα είμαι εγώ η ίδια ή κάτι που θα θυμίζει εμένα; Καλό θα ήταν τα όνειρά μας και οι στόχοι μας να πηγάζουν από τις δυνατότητές μας, από τα ενδιαφέροντά μας, τις δεξιότητές, τα ταλέντα μας ή έστω από τις ικανότητες μας. Όταν βάζουμε στόχους που έχουν σχέση με το τι μας αρέσει, το τι αγαπάμε, τότε μπορούμε να παλέψουμε με περισσότερο πάθος και να βρούμε την ευτυχία μέσα από αυτούς. Γιατί όταν παλεύεις για έναν στόχο είναι που νιώθεις ευτυχισμένος! Όταν αγωνίζεσαι για να δώσεις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, όταν μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα, κάνεις ένα άθλημα ή μια τέχνη. Όταν δημιουργείς κάτι από σίδερο όπως ο σιδηρουργός, κάτι από γυαλί όπως ο υαλοποιός, κάτι από ύφασμα όπως οι ράφτες, ένα σπίτι όπως οι αρχιτέκτονες και οι οικοδόμοι. Όταν φτιάχνεις κάτι, τέλος πάντων, μπορείς να νιώσεις ευτυχισμένος. Η στιγμή της δημιουργίας σου δίνει χαρά, ευχαρίστηση, ικανοποίηση, ισορροπία. Η δημιουργία είναι ζωή. Είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει με συναισθήματα, που βάζει το μυαλό σου να δουλέψει, που γεμίζει τον χρόνο σου και τον κάνει να κυλά χωρίς να το καταλαβαίνεις. Κι όταν πάλι αντί να δημιουργείς, βοηθάς, θεραπεύεις, συμπαραστέκεσαι και τότε νιώθεις χρήσιμος και μπορείς να ευτυχίσεις. Ξέρεις τι είναι να σώζεις κάποιον από τον θάνατο; Να του παρατείνεις για λίγο τη ζωή; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που κάνει τέτοιο έργο να μην νιώσει το συναίσθημα της ευτυχίας;
- Και μόνο επειδή δημιουργείς ή βοηθάς μπορείς να νιώσεις ευτυχισμένος;
- Όταν δημιουργείς κάτι όμορφο με την πραγματική έννοια του όρου: «ευ + μορφή», όταν βοηθάς για καλό σκοπό, ναι μπορεί να γευτείς την ευτυχία. Μην ξεχνάς, η ευτυχία δεν είναι κατάσταση, είναι μικρές στιγμές: στιγμές αγάπης, δημιουργίας, αλληλεγγύης όλα αυτά μέσα από αυτογνωσία και ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Γιατί όπως σου είπα και πιο πριν, αν δεν ξέρεις ποιος είσαι, δύσκολο να εκτιμήσεις τις χαρές που σου δίνει η ζωή.
- Αγάπη, δημιουργία, αλληλεγγύη, όλα αυτά μέσα από αυτογνωσία και ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Επανέλαβε η ροζ μωβ βουκαμβίλια. Κι αν τα κάνω όλα αυτά, θα είμαι ευτυχισμένη στη ζωή μου;
- Ησύχασε, όλα αυτά δε γίνονται πατώντας ένα κουμπί! Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και επιμονή στους στόχους. Χρειάζεται να δουλεύεις καθημερινά και με τον εαυτό σου αλλά και με τους στόχους σου. Να προσπαθείς να καταπραΰνεις τα πάθη σου, μιλάω για τα ζωώδη ένστικτα αν έχεις, να βελτιώσεις τις ατέλειες του χαρακτήρα σου, τον εγωισμό, τον σνομπισμό, την κακομοιριά. Αντίθετα, πρέπει να καλλιεργείς τις όμορφες πλευρές του χαρακτήρα σου, να κάνεις φιλίες, να κατανοείς τον εαυτό σου και τους άλλους, ν’ ακολουθείς τον δρόμο της αρετής και της καλοσύνης και να συγχωρείς. Αν κάποιος σε βλάψει, μην τον καταραστείς, μη του κάνεις κακό γιατί έτσι γεμίζεις τον οργανισμό σου με αρνητικές σκέψεις που λειτουργούν σα δηλητήριο και χαλούν την υγεία σου, τη διάθεση σου και μειώνουν τις ικανότητες σου. Αντίθετα, αγνόησε τον και άσε τον να ζήσει τη ζωή του μακριά σου. Συγχωρέσε τον για να είσαι πιο ήρεμος και γαλήνιος και προχώρα στη δική σου πορεία. Μόνο όταν συγχωρείς, δεν επιτρέπεις στο δηλητήριο του μίσους και της αδικίας να εισχωρήσει μέσα στις φλέβες σου. Να συγχωρείς και να επικεντρώνεσαι στη δική σου ζωή.
- Καλά, η συγχώρεση τι έχει να κάνει με την ευτυχία;
- Έχει να κάνει με τη δική σου ισορροπία, με την αυτογνωσία. Όταν συγχωρείς σημαίνει ότι καταλαβαίνεις τις αδυναμίες του άλλου και απλά ότι δεν τις συμμερίζεσαι και σιωπάς, απομακρύνεσαι ή συνεχίζεις τις σχέσεις σου πιο ξεκάθαρα.
- Και η επιμονή στους στόχους; Τι να κάνω αν οι στόχοι μου δε βγαίνουν;
- Αυτό σημαίνει πολλά. Ή ότι κάτι λάθος κάνεις, ή ότι δεν προσπαθείς αρκετά, ή ότι οι στόχοι σου δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν τη συγκεκριμένη στιγμή ή στο συγκεκριμένο τόπο ή ότι έχεις βάλει πιο υψηλούς στόχους από τις δυνατότητές και δεξιότητές σου. Γι’ αυτό και πάλι με την άσκηση της καθημερινής αυτογνωσίας, θα μπορέσεις κάποια στιγμή να καταλάβεις τα λάθη σου και να αναθεωρήσεις. Ο έξυπνος άνθρωπος αναθεωρεί και αναπροσαρμόζει τους στόχους τους σύμφωνα με τις συνθήκες και τις περιστάσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι αλλάζει συνεχώς τους στόχους του, αλλά απλά, αν κάτι δε του βγαίνει, σκέφτεται τα γιατί και ίσως αλλάξει στρατηγική. Οφείλεις να είσαι ψύχραιμος και να συγκεντρώνεσαι στον σκοπό σου, χωρίς να μεταπηδάς από δω και από κει χωρίς να ολοκληρώσεις τον πρωταρχικό σου στόχο. Η επιμονή και η προσπάθεια θα σου φέρουν χαρά όταν δεις πως ο σκοπός σου επετεύχθη. Ο άνθρωπος γίνεται αυτό που ονειρεύεται, αυτό που ζωγραφίζει νοερά στο μυαλό του, αυτό που σκέφτεται. Κοίταξε η σκέψη σου να είναι υγιής, να τρέχει στο αγνό, αγαθό και ωραίο, για να είναι και η ζωή σου υγιής. Και να μη σιγοκλαίγεσαι και κλαψουρίζεις συνεχώς για πράγματα που φέρνει η καθημερινότητα, που φέρνει η φύση και ο καιρός.
- Δηλαδή; Τι εννοείς;
- Εννοώ πως αν φυσάει και είναι καλοκαίρι και δε σου αρέσει που η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και δεν μπορείς να απολαύσεις το μπάνιο σου όπως θα ήθελες, μην παραπονιέσαι στον εαυτό σου και τους άλλους γιατί γεμίζεις ο ίδιος αρνητική ενέργεια και άσχημα συναισθήματα στους άλλους. Τι πειράζει που φυσάει; Ε μην πας για μπάνιο εκείνη τη μέρα. Οργάνωσε ένα όμορφο γεύμα με τους φίλους σου ή αν σώνει και καλά θέλεις να πας για μπάνιο πήγαινε στην πισίνα! Πάντα υπάρχουν λύσεις για όλα. Αρκεί να έχεις ψυχραιμία για να μπορείς να τις σκεφτείς. Κι όταν δε βρίσκεις λύση, αναρωτήσου: «Ποια λύση υπάρχει που δεν τη βλέπω;» Τότε σίγουρα κάτι άλλο θα δεις που δεν το έβλεπες ή συζήτησε με κάποιο άτομο που του έχεις εμπιστοσύνη. Πάντως, μη κλαψουρίζεις επειδή έχει κίνηση στους δρόμους ή βρέχει και δε σου αρέσει. Φύγε πιο νωρίς για τη δουλειά και προσπάθησε να βλέπεις τις ομορφιές της φύσης χωρίς να σε ενοχλούν. Εκείνος που κλαψουρίζει και παραπονιέται συνεχώς, περιορίζει την όρασή του και γίνεται αντιπαθητικός. Μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Σκέψου θετικά όπως λένε και η Αμερικάνοι. Ο θετικός τρόπος σκέψης, το να βλέπεις το καλό μέσα στο κακό, το να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο θα σε βοηθήσει να ζεις αρμονικά τη ζωή σου.
- Τώρα που το λες, έχεις δίκιο. Κι εγώ κλαψούριζα στο φυτώριο γιατί με είχαν πίσω-πίσω και δε θα μπορούσε να με προσέξει εύκολα κανείς για να με αγοράσει. Σιγά σιγά λοιπόν όλα τα φυτά είχαν φύγει από δίπλα μου και είχα μείνει μόνη. Και τι κατάλαβα με αυτό; Έχασα τις παρέες μου και τη συντροφιά μου. Τελικά όλες οι μπροστινές βουκαμβίλιες, από ότι έμαθα, πήγαν σε έναν κήπο σε μια περιοχή με πολύ κρύο κλίμα και τελικά δεν κατάφεραν να ευδοκιμήσουν ενώ εμένα με πρόσεξε η κυρία Μαρία και ήρθα σε αυτόν τον υπέροχο κήπο και γνώρισα εσένα και τα άλλα δέντρα και φυτά. Και η κυρία Μαρία με κοιτάζει κάθε πρωί, μη σου πω και μεσημέρι και βράδυ, και το πόσο με θαυμάζει δε λέγεται! Είναι περήφανη για μένα κι εγώ χαίρομαι που την κάνω και χαμογελάει. Αυτό δίνει ζωή σε μένα και σε κείνη.
- Αυτό ακριβώς είναι η ευτυχία! Να γεμίζει η καρδιά χαρά, αγάπη, ευγνωμοσύνη, χωρίς αντάλλαγμα.
- Και έχει μορφές η ευτυχία; Ρώτησε η ροζ μωβ βουκαμβίλια.
- Μορφές; Όχι πολλές. Ίσως την αναδρομική μορφή, όταν δηλαδή αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάποια δεδομένη στιγμή στο παρελθόν ήταν ευτυχισμένος. Όταν παραδείγματος χάριν είπες ότι ήταν ωραία στο φυτώριο με τις άλλες βουκαμβίλιες και τα άλλα φυτά που έκανες παρέα. Τότε αντιλήφθηκες πως ήσουν ευτυχισμένη στο παρελθόν. Η ευτυχία έχει στιγμές. Είναι στιγμές που δίνουν πνοή στη ζωή μας, που δίνουν χαρές και αίσθηση συντροφιάς και αγάπης. Όταν απολαμβάνεις ένα όμορφο δείπνο με τους φίλους σου. Έστω και ένα απλό φαγητό. Μακαρόνια. Όταν τρως μια απλή μακαρονάδα φτιαγμένη με αγάπη μαζί με καλή παρέα, κρασί και καλό ελαιόλαδο. Γιατί άμα δεν παινέψουμε το σπίτι μας! Λοιπόν, αυτές τις στιγμές τις καταλαβαίνεις ή τη στιγμή που τις ζεις ή αναδρομικά μέσα από αναμνήσεις, βίντεο και φωτογραφίες.
Μορφές… Σκέφτηκε η ελιά και ύστερα είπε: Τι εννοείς; Ερωτική, φιλική, επαγγελματική, προσωπική, παιδική; Η ευτυχία είναι στιγμές που τις αντιλαμβανόμαστε ανάλογα με το βαθμό αυτογνωσίας που έχουμε. Ένα είναι σίγουρο. Εφόσον είμαστε ζωντανοί, μπορούμε να γευτούμε τους καρπούς της ευτυχίας. Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε.
- Καλά με αυτά και με τ’ άλλα πέρασε η ώρα! Κοίτα έρχεται η κυρία Μαρία για να ποτίσει. Πάντα χαμογελαστή και πρόσχαρη, με τον καλό της τον λόγο για όλα τα δέντρα, τα φυτά και τα λουλούδια! Πώς ο κήπος να μην είναι ανθηρός!
Μαρία Λουίζου
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
