Φωτεινής Ζαχαριουδάκη
Το κουδούνι χτύπησε όπως πάντα στις 8 και τέταρτο. Στην τάξη της κυρίας Φυτούκλα, πρώτος μπήκε ο Μπομπ ο Σνομπ. Πίσω του ακολουθούσε ο Λούλης ο εξυπνούλης με τη Μπέλα την ωραία που είχαν πιάσει και την κουβέντα! Ο Χάχας Χαχανούλης τους έσπρωξε για να μπει πρώτος, ενώ τελευταίος μπήκε ο Κούλης ο βρωμούλης.
-Αχ! Σήμερα Μπομπ Σνομπ δεν μπορώ να γελάσω. Η κυρία Φυτούκλα θα με εξετάσει στην αριθμητική. Δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε οι αριθμοί, είπε με παράπονο ο Χάχας.
-Δεν ασχολούμαι μαζί τους απάντησε ο Μπομπ ο σνομπ.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε η κυρία Φυτούκλα στην τάξη.
-Ησυχία! φώναξε και ίσιωσε τα τεράστια πράσινα γυαλιά της στη μικρή μύτη της.
-Παρών, είπε με τρεμάμενη φωνή ο Χαχανούλης.
-Σήμερα θα σε εξετάσω στην προπαίδεια του 2. Πόσο μας κάνει 3 φορές το 2;
Ο Χαχανούλης ξεροκατάπιε. Ευχόταν από μέσα του να συμβεί κάτι τρομερό ώστε να γλυτώσει την απάντηση.
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την σκέψη του όταν ακούστηκε ένας τρομερός θόρυβος.
Τρομαγμένοι γύρισαν να δουν τι είχε συμβεί .
Μια ομάδα εξωγήινων είχε εισβάλλει στην τάξη.
Την γλίτωσα σκέφτηκε ο Χαχανούλης που ήταν και ατρόμητος.
«Τι γυρεύετε απρόσκλητοι στην τάξη μου;» ρώτησε με την τσιριχτή φωνή της η κυρία Φυτούκλα, που είχε καθήκον να προστατεύσει τα παιδιά από τους εισβολείς.
«Είμαστε οι αριθμοί από την χώρα των μαθηματικών. Παρακολουθούμε πολύ καιρό τώρα την τάξη σας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά δεν έχουν κατανοήσει την αξία μας. Γι' αυτό σας προσκαλούμε στη χώρα μας να σας μάθουμε τα μυστικά μας».
Ένας αριθμός που έμοιαζε με το επτά έδειξε το παράθυρο. Ένα-ένα τα παιδιά πήδηξαν επάνω σε μια τσουλήθρα που έμοιαζε πολύ με οχτάρι.
«Απίθανο!» ξεφώνησε ο Μπομπ που ήταν και Σνομπ.
Η άκρη της τσουλήθρας κατέληξε σε μια πλατεία που έμοιαζε με τεράστιο υπαίθριο θέατρο. Αριθμοί και κλάσματα καθόταν ήσυχα στα καθίσματα περιμένοντας να αρχίσει η παράσταση. Ένα ίσον έδειξε τα καθίσματα των παιδιών. Η κυρία Φυτούκλα μέτρησε τα παιδιά και τα έβαλε σε μια σειρά. Με βηματισμό κατευθύνθηκαν στις θέσεις τους ενώ το συν παραπονιόταν ότι του έκοψαν τη θέα. Πρώτος βγήκε στη σκηνή ο αριθμός ένα ενώ πίσω του ακολουθούσαν οι υπόλοιποι αριθμοί.
«Είμαι το ένα, το μοναδικό,
ένας ο ήλιος, ένα το φεγγάρι
είμαι στ΄αλήθεια εξαιρετικό!»
τραγούδησε με μελωδική φωνή.
«Είμαι το δύο, ζυγός αριθμός» και «εγώ το τρία, περιττός».
«Τέσσερα, σημαντικό
Δύο και δύο ή τρία συν ένα
Όποιο δρόμο και να ακολουθήσεις
Θα φτάσεις σε εμένα!»
Το πέντε ανέβηκε γρήγορα στη σκηνή όμως το εξάρι το έσπρωξε δυνατά, παρόλο που κουνιόταν δύσκολα μα συμπαθητικά! Πριν προλάβει όμως να μιλήσει πετάχτηκε το επτά από το πουθενά, τραγουδώντας πως δεν θα φλυαρίσει, αλλά μην γνωρίζοντας και από που να αρχίσει!
Τα παιδιά είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια βλέποντας τις αστείες φατσούλες των αριθμών.
«ΟΟΟΟ!» ακούστηκε βροντερό.
Είμαι το οκτώ!»
«Αν όμως βάλεις άλλο ένα
Όνομα γίνεται τρανό!
Να δηλώνει ευγενή ή
Μήπως βασιλέα;
Όχι! Είμαι το εννέα!»
Τραγούδησε με βροντερή φωνή το εννιά και υποκλίθηκε στο κοινό που άκουγε μαγεμένο.
«Μωρέ τι μας λες;» Απάντησε ενοχλημένο το οκτώ που του είχε κλέψει την παράσταση. «Άκου βασιλιάς; Σαν το έξι όταν είναι μεθυσμένο μοιάζεις» είπε γελώντας δυνατά.
Το γέλιο του κόπηκε απότομα γιατί το μηδέν κυλώντας σαν ρόδα ανέβηκε επάνω του.
Οι αριθμοί συνέχισαν τον χορό τους . Η τάξη της κυρίας Φυτούκλα ήταν ενθουσιασμένη.
«Δεν ήξερα ότι οι αριθμοί είναι τόσο μα τόσο συμπαθητικοί!» Είπε ο Χάχας Χαχανούλης.
Η παράσταση τελείωσε με το χορό του πολλαπλασιασμού.
Τα παιδιά δεν ήθελαν να επιστρέψουν τόσο γρήγορα μα οι γονείς τους θα είχαν αρχίσει να ανησυχούν.
Πριν φύγουν, το μηδέν έβγαλε από μια αόρατη τσέπη ένα μικρό βιβλίο με όλους τους χορούς και τα τραγούδια της παράξενης αυτής χώρας και το έδωσε στην κυρία Φυτούκλα. Τα παιδιά αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια το μηδέν, το ένα, το δύο, το τρία, το τέσσερα, το πέντε, το έξι, το επτά, το οκτώ και το περήφανο εννέα που περισσότερο έμοιαζε με αντιβασιλέα!
Όταν έφτασαν στην τάξη ζήτησαν από την δασκάλα τους να δουν το μικρό βιβλίο.
Εκείνο έγραφε με μεγάλα γράμματα:
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
Από εκείνη την ημέρα όλα τα παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν τα τραγούδια των αριθμών και τους άρεσαν τόσο πολύ που τα τραγουδούσαν όπου και αν βρίσκονταν ακόμα και στις παιδικές χαρές.
«Είμαι το μηδέν το στρογγυλό,
Μια τρύπα στο νερό
Μα σαν πιάσω αγκαζέ έναν άλλον αδελφό
Μεταμορφώνομαι σε πολύ δυνατό αριθμό!»
Φωτεινή Ζαχαριουδάκη
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
