Μαριλένας Στ. Λεβέντη
Η ιστορία μας εξελίσσεται σε ένα μακρινό χωριουδάκι, στην Ιαπωνία.
Εκεί ένας μικρός φτωχός ανθρωπάκος, ο 本田 宗一郎 (Honda), αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ανθρωπάκι για να του κρατεί συντρόφια. Πανέξυπνος σαν ήταν ο γέρο 本田 宗一郎 (Honda), έφτιαξε μια κούκλα από ξύλο μέσα σε μόλις 7 ήμερες, χαρίζοντας του το όνομα Πινόκιο.
Ο Πινόκιο όμως ήταν ακίνητος σαν ξύλο και δεν αποτελούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον δημιουργό του. Έτσι αυτός με τη σειρά του, του έδεσε κορδόνια σε όλα τα άκρα για να τον κουνάει περά δώθε, να του δώσει κίνηση. Άρχισε να γίνεται πιο ενδιαφέρον, όμως ο γεράκος είδε ότι ο Πινόκιο ήθελε μια τελευταία μικρή πινελιά για να γίνει τέλειος.
Αφαίρεσε όλα τα ξύλινα άκρα και τα αντικατέστησε με άκρα φτιαγμένα από μείγμα αλουμινίου και carbon fiber. Του έκοψε το τρισχαριτωμένο του κεφαλάκι με το αλυσοπρίονο και το αντικατέστησε με ένα σκληρό δίσκο, solid state, χωρητικότητας 64GB. Και τέλος, τον άφησε ξαπλωμένο στο κρεβάτι για να τον επισκεφτεί η Νεράιδα Τεχνολογίας και να του δώσει την ανθρωπινή ζωή.
Αυτή όμως ποτέ δεν ήρθε, έτσι ο 本田 宗一郎 (Honda) του εγκατέστησε μια μηχανή ντίζελ απόδοσης 500 ίππων, που είχε πάνω στη νταλίκα, μέσα στα σωθικά και έτσι ο Πινόκιο επιτέλους κινήθηκε.
Ο Πινόκιο κατάλαβε ότι ήταν ξεχωριστός, δεν έμοιαζε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτό οφειλόταν κυρίως στο ότι μιλούσε. Όμως δεν τον ενδιέφερε. Ήταν πολύ πιο δυνατός από κάθε άλλο παιδί της ηλικίας του και είχε κερδίσει το σεβασμό όλων των ψυγείων της γειτονιάς.
Έτσι σιγά-σιγά, ένα καινούργιο βαρετό όνομα άρχισε να εδραιώνεται στο κατεστημένο της μικρούλας Ιαπωνίας... ο Asimov ήταν γεγονός.
Για αρκετό καιρό, ο Asimov ήταν το ενδιαφέρον ολόκληρου του χωριού! Του άρεσε που όλος ο κόσμος του έδινε σημασία, όμως αυτός σιγά σταμάτησε να δίνει σημασία στον δημιουργό του, τον 本田 宗一郎 (Honda). Μάλιστα αρκετές φόρες αντιμιλούσε και μιλούσε άσχημα στον δημιουργό του, με αποτέλεσμα αυτός ένα απόγευμα να τον καλέσει στο εργαστήρι για να του καθαρίσει τον σκληρό δίσκο από ιούς. Καθισμένος και δεμένος σαν ήταν ο Asimov, ο πατέρας του φόρτωσε ένα πρόγραμμα στον σκληρό δίσκο, που έκανε τον Asimov να μην μπορεί να κινηθεί. Του άλλαξε κάτι μέσα στα συστήματα του, που τον μεταμόρφωσε σε Φούρνο μικροκυμάτων, για τιμωρία. Του είπε ότι πρέπει να σταματήσει να είναι τόσο νταής και αυθάδης και ότι ο μόνος σκοπός της ύπαρξης του είναι για να του φέρνει τις παντόφλες του και να χορεύει για διασκέδαση όταν είχαν καλεσμένους στο σπίτι. Τον απείλησε ότι αν ξαναέφερνε αντίρρηση στις διαταγές του, θα τον έκανε μια για πάντα μπριζόλιτσα.
Όταν πια ο γεράκος ηρέμησε και ο Asimov συνήλθε, κατάλαβε ότι τόσο καιρό συμπεριφερόταν λάθος και ότι έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη από κάποιους.
Ξεκίνησε με το ψυγείο. Απολογήθηκε στο ψυγείο για όσες φόρες ανοιγόκλεισε την πόρτα του εντελώς αχρείαστα, απλά και μονό για να το ζεστάνει και να του κάνει επίδειξη ότι αυτός δεν ζεσταίνεται. Στη συνεχεία περπάτησε μέχρι το μεγάλο ντεπόζιτο νερού με κερματοδέκτη και ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη, λέγοντας του ότι δεν εννοούσε όταν τις προάλλες το είπε χοντρό. Μέχρι και στα γραφεία της Cyta πήγε και απολογήθηκε για όσες φόρες παρέβηκε στο σήμα τηλεφωνίας και έβαλε να ακούγεται Ρακιτζής για ήχο κλήσης.
Ναι ήταν πλέον γεγονός. Ο Asimov είχε πλέον αλλάξει είχε μεταμορφωθεί σε ένα ολοκληρωμένο χονδροειδές που δεν του λείπε τίποτα ούτε και είχε να ζηλέψει κάτι από όλες τις οικιακές συσκευές του κόσμου.
Μια μέρα αποφάσισε να πάει στο πλησιέστερο πάρκο για να περπατήσει και να διαλογιστεί. Να συλλογιστεί ότι αφού αυτός δεν μπορούσε να πεθάνει αλλά ούτε και να πάθει κάποια αρρώστια, αυτό σημαίνει ότι θα ήταν αθάνατος. Περπατώντας και βλέποντας ψηλά όμως δεν είδε την λίμνη και έτσι, έπεσε όλος μέσα.
Πλημμύρισε νερό και κάηκε.
Συμπέρασμα: Τα robot σας φροντίστε να είναι πάντα αδιάβροχα.
Μαριλένα Στ. Λεβέντη
Συμμετοχή στον 1ο Διαγωνισμό Παραμυθιού koukidaki
Μπορείτε να σχολιάσετε αυτό το παραμύθι παρακάτω ή/και να το βαθμολογήσετε εδώ
