Τα συναισθήματα θέλουν να ανταποδώσουν στο μέγιστο της κλίμακας που διακατέχονται. Θέλουν να βγουν και να φωνάξουν πως είναι εδώ και συμπάσχουν με τους κατόχους τους.
Μα άδικα όλα αυτά, όταν καταλαβαίνουν πως οι άνθρωποι, μόνο και μόνο για να επιδειχθούν και για να προσπαθήσουν να νοιώσουν οι ίδιοι καλά, τα χρησιμοποιούν χωρίς να αισθάνονται την παραμικρή αύρα, χημεία, μεταξύ τους.
Νοιώθουν παραγκωνισμένα και δε θέλουν να τους χαλάσουν το χατήρι, μα πολλές φορές βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να τους γυρίσουν την πλάτη και να τους διδάξουν απλά και ξεκάθαρα, πως δεν μπορούν να τα εκμεταλλεύονται και να τα κοροϊδεύουν, όπως εκείνοι θέλουν, μαζί με τους συναισθηματισμούς τους.
Ζευγάρια που πάντα πάνε δυο-δυο, συναισθήματα και συναισθηματισμοί, θέλουν να ξεχωρίζουν και να διαχωρίζονται από δω και στο εξής.
Τρέμουν να δουν την αλήθεια τους και να αντιληφθούν, πως δε θέλουν να τους συμπαρασταθούν, παρά θέλουν να επιβεβαιωθούν και να πληγώσουν ίσως, ή και σίγουρα, και των άλλων τα δικά τους· εκείνα επιρρεπή συναισθήματα, στο φόβο, για αποκάλυψή του χαρακτήρα που τα φέρουν και τα περιφέρουν.
Κι όμως, ξέρουν πολύ καλά πως χαρακτήρες σαν και αυτούς είναι ανάξιοι να τα έχουν μαζί τους, να κυκλοφορούν στις λεωφόρους του νου και της καρδιάς τους.
Θα 'πρέπε να μένουν μόνοι τους εκείνοι οι χαρακτήρες, να παρατηρούν καλά καλά τις ψυχές των άλλων, να μην παίζουν μαζί τους, μα κυρίως, να μην μπερδεύουν ακόμα και τα ονόματα των δήθεν ψυχών, που 'χαν αποφασίσει να μοιραστούν τις ζωές τους.
Τώρα που τα γράφω και τα σκέφτομαι, κάθομαι και γελάω και τα βάζω πολλές φορές και με μας τους ίδιους, που νομίζουμε πως θα βρίσκαμε σαν τις καρδιές μας και σαν τους εαυτούς μας, ξεκάθαρους, αγνούς, μα κυρίως απαίδευτους, από γυμνάσια και δήθεν καψόνια ζωής και τρόπου συμπεριφοράς.
Μα ο καλός Θεούλης που πάντα πιστεύω και ποτέ δεν έπαψα να προσεύχομαι και να ελπίζω, θέλησε να μου ανταποδώσει, ότι η ζωή μου χρωστούσε, σε μένα, τα παιδιά μου και τους γονείς μου.
Όταν υπάρχει ανάμεσά μας άνθρωπος, ξέχωρος, θησαυρός με όλη τη σημασία της λέξης, ανεκτίμητος, αληθινός και κυρίως ξεκάθαρος στην υφή και στην υπόστασή του, τότε δε μας μένει άλλο παρά να τον εκτιμήσουμε και να τον εναποθέσουμε στο κυριότερο μέρος του σώματός μας.
Αριστερά, σταθερά, μόνιμα και συνεχώς να αποδεικνύουμε τις αλήθειες της ζωής και της ψυχής μας, του νου και της καρδιάς μας.
Άννα Ζανιδάκη
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Γιώργου Αγγελίδη (ακρυλικό)