Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Παναγιώτης Κουτρουβίδης: Οι ιστορίες που συνθέτουν αυτό το βιβλίο γράφτηκαν σχεδόν από ανάγκη, να ανιχνεύσω και να συναντηθώ ξανά με πράγματα από το παρελθόν και το παρόν, ανθρώπους και στιγμές που καθόρισαν και καθορίζουν ακόμη τη ζωή μου. Να τα/τους ανακαλύψω ξανά, να αναρωτηθώ πολλά «γιατί», χωρίς ωστόσο πάντα να απαντώ. Να μοιραστώ ιστορίες και σκέψεις της ζωής μου με τους αναγνώστες με την ελπίδα να συντονιστούν με αυτές και να τους δώσουν την δική τους υπόσταση. Να μιλήσω για το παρελθόν και το παρόν στην προοπτική του μέλλοντος όσων θα ζήσουμε. Η σημαντική μυθοπλασία συστατικό των -κατά βάση- πραγματικών ιστοριών δίνει μια άλλη διάσταση στο εγχείρημα αυτής της αναπόλησης. Οι διαχωριστικές γραμμές πολλές φορές είναι δυσδιάκριτες για όλους μας.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Π.Κ.: Αναστοχασμός
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Π.Κ.: Να αφεθεί στην περιπέτεια της διήγησης, να μην διστάσει να δώσει τις δικές του εκδοχές στις ιστορίες, και να μην εγκλωβιστεί στο «τι από αυτά μπορεί να είναι αληθινά;», να αναρωτηθεί για την δική του ζωή.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Π.Κ.: Θα ήταν ένα ταξίδι 10-15 ημερών στα πάρκα της Αφρικής, εκεί που η φύση, ο άνθρωπος και τα ζώα ζουν αρμονικά. Ένα ταξίδι σε ένα τόπο που ταυτίζεται, με τις αρχέγονες στιγμές του ανθρώπου για να αναρωτηθούμε τι νόημα δίνουμε στα πράγματα, τι κουβαλάμε σαν αποσκευές στη μνήμη μας, από ποιες οδούς οδηγούμαστε στο μέλλον. Πώς χτίζουμε τη ζωή μας; Και μετά πίσω... Στην καταπληκτική καθημερινότητα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Π.Κ.: Η απόλυτη αλήθεια είναι μια πλασματική εντύπωση που δημιουργείται στον εγκέφαλο από την έλλειψη φαντασίας για το παρελθόν και ονείρων για το μέλλον. Αναζητώ με πάθος αυτό που δεν υπάρχει!
Ο Παναγιώτης Κουτρουβίδης μιλάει για τη συλλογή διηγημάτων του, Στιγμές των πραγμάτων, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι. Ακολουθούν κείμενα σκιαγραφικής προσέγγισης για το βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε και το βιογραφικό σημείωμα του.
Σε αυτό του το βιβλίο ο Παναγιώτης Κουτρουβίδης παράγει μια τίμια και ειλικρινή, βιωματική, λογοτεχνία ζυγισμένη και λιτή στους τρόπους της και στο αποτέλεσμα.Στη ρίζα κάποιων διηγημάτων βρίσκεται η ανδρική φιλία, η οποία είτε υφίσταται εκ των προτέρων είτε καλλιεργείται με όρους ανταγωνιστικότητας και σταδιακά χτίζεται πετραδάκι-πετραδάκι μέχρι να γίνει ολόκληρος τσιμεντένιος τοίχος.Σε άλλες περιπτώσεις ισχυρό σημείο είναι ο εφηβικός έρωτας και η ιπποτική στάση του ήρωα απέναντι σε αυτόν ως γεγονός, ως πράξη και ως περιεχόμενο που θα καθορίσει το μέλλον, το παρόν και την προσωπικότητα, τη συνείδηση και τη συμπεριφορά του.Η λέξη εφηβεία φαίνεται να είναι συνολικότερα το κλειδί ανάγνωσης αυτής της συλλογής. Η εφηβεία του συγγραφέα είναι μία διαρκής εφηβεία, μία εφηβεία που διαπνέεται από συναισθήματα προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, μία εφηβεία που γίνεται στάση ζωής και καθημερινή πράξη.Με οδηγό αυτήν την εφηβεία ο αφηγητής θα ερωτευτεί, θα σπουδάσει, θα κάνει οικογένεια, παιδιά, θα αλλάξει σπίτια, θα κυνηγήσει τα όνειρα, κι όταν τα δει να στερεοποιούνται πλέον σε ουσία ζωής θα είναι ικανός να συνειδητοποιήσει και να εκτιμήσει την αξία αυτής της ουσίας. Οι χαρακτήρες αναδεικνύονται στιβαροί, η αφήγηση ρέει αβίαστα απαλλαγμένη από κάθε είδους επιτήδευση ή υποκρισία. Η αγνότητα της προσωπικότητας του συγγραφέα αντικατοπτρίζεται πλήρως σε κάθε λέξη του κειμένου. Με την ίδια τρυφερότητα που αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται επίσης και τα πράγματα είτε πρόκειται για τον Τζίμι τον Κάκτο είτε πρόκειται για έναν μεταλλικό Γομφίο, για έναν Υπνόσακο, για την Κιθάρα του (suzuki 38), για τα Μαξιλάρια που θα απορροφήσουν ένα leap of faith στο ΚΕΘΕΑ, για δυο Γατόνια παιχνιδιάρικα, για ένα Παγκάκι στο πάρκο όπου νοσταλγικά θα ξαναχτίσει τον έφηβο έρωτά του ένα ζευγάρι 70άρηδων και ούτω καθεξής.Κωνσταντίνος ΛουκόπουλοςΚαθηγητής Φυσικής, Ποιητής
Ένα βιβλίο με μικρά ή μεγαλύτερα κείμενα που ισορροπούν μεταξύ βιογραφικής μυθοπλασίας και «θεραπευτικής λογοτεχνίας». Αντικείμενα υπαρκτά, χαρακτήρες πραγματικοί και φανταστικοί, μνήμες και συναισθήματα που ζυμώνονται μαζί, σε ένα μοναδικό χαρμάνι.Πώς χτίζουμε τη ζωή μας; Τι υλικά χρησιμοποιούμε; Τι νόημα δίνουμε στα Πράγματα; Ποιοι άνθρωποι μάς επηρεάζουν και γιατί, ποια μοτίβα ζωής ακολουθούμε, τι κουβαλάμε σαν αποσκευές στη μνήμη μας από το παρελθόν μας και από ποιες οδούς οδηγούμαστε στο μέλλον, είναι μερικά από τα ερωτήματα που υφέρπουν μεταξύ των λέξεων αυτών των κειμένων.Καθώς διαβάζω τις ιστορίες αυτές μετατρέπω τις λέξεις τους σε εικόνες, οι οποίες αγγίζουν περιοχές της ψυχής μου, που σχετίζονται με τη μνήμη και τη λήθη. Ιστορίες που μιλούν για μια αθωότητα που δεν χάνεται ποτέ, για έρωτες που -ευτυχώς- εκπληρώνονται, για την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τους άλλους, όταν οι δύσκολες καταστάσεις μας χτυπούν την πόρτα μας. Μιλούν για τον τρόπο που οι άνθρωποι γίνονται σύντροφοι στη ζωή, όταν ο έρωτας μετατρέπεται σε βαθιά αγάπη, και για το πώς το ηλιοβασίλεμα έχει την ίδια ακριβώς γλύκα με την ανατολή. Οι λογοτεχνικές αυτές ιστορίες δεν είναι απλά «ψυχαγωγικές», είναι θεραπευτικές. Είναι θεραπευτικές, γιατί ξυπνούν μνήμες, συντονίζουν την ψυχή με τα συναισθήματα και τη βοηθούν να ιαθεί, μέσα από την ελπίδα που γεννά η ανάγνωσή τους.Νάνσυ Ψημενάτου,Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ο Παναγιώτης Κουτρουβίδης γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και από το 1990 εργάζεται στο ΚΕΘΕΑ, ασχολούμενος με την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση πρώην χρηστών και στελεχών του οργανισμού. Από το 2011 εργάζεται στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο ως καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει σημαντικό επιστημονικό και συγγραφικό έργο στο πεδίο της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων και της εκπαίδευσης ενηλίκων. Έχουν εκδοθεί: η νουβέλα «Ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν μετάνιωσα» (2001, Πατάκης) και η επιστημονική μελέτη «Σχολείο και χρήστες ναρκωτικών. Όταν οι απόβλητοι του εκπαιδευτικού συστήματος ξαναγυρίζουν στα θρανία» (2015, Φίλντισι), ενώ διηγήματά του κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο.