Γιώργος Δόλγυρας: Ξεκίνησα γράφοντας ένα διήγημα σε ένα εργαστήριο δημιουργικής γραφής να εκδοθεί σε μία ομαδική συλλογή και σκέφτηκα να προχωρήσω συνοδεύοντας το με άλλα διηγήματα ώστε για να δημιουργήσω την πρώτη προσωπική μου συλλογή διηγημάτων.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Δ.: Σπίτι μου. Μόνος μου. Ξημερώματα, όταν όλη η πλάση ησυχάζει και μόνο αναστατωμένες ψυχές ή όσοι εργάζονται νύχτα, ξαγρυπνούν. Συχνά παρήγγειλα και φαγητό απ’ έξω. Οπότε εμπνεύστηκα και το διήγημα μου που αφορά έναν διανομέα πίτσας και την ζωή όπως την φαντάστηκα με τίτλο: «Το μηχανάκι». Από το μηχανάκι που πηγαίνω-έρχονται και το πώς δουλεύουν τόσες ώρες στους δρόμους σαν μηχανές.
Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;
Γ.Δ.: 4 μήνες, χωρίς να γράφω καθημερινά. Άλλες μέρες κολλούσα και μπλόκαρα με αποτέλεσμα να μη γράφω καθόλου και άλλες έγραφα ακόμα και 10 σελίδες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Δ.: «Τίμια προσπάθεια». Θεωρώ πως κανένας αναγνώστης δε θα απογοητευτεί και κάποιοι, αρκετοί ευελπιστώ, θα ενθουσιαστούν.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Δ.: Οι ήρωες μου είναι απλοί άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε τέρατα (λυκάνθρωπους, νεκραναστημένους, βρυκόλακες) αλλά παρ’ όλα αυτά έχουν όλες τις ευαισθησίες των ανθρώπων. Κλαίνε, γελάνε, ερωτεύονται, πονάνε.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Δ.: Ότι εμβάθυνα σε χαρακτήρες και νοήματα περισσότερο απ’ όσο και ο ίδιος θα περίμενα. Το υποσυνείδητο είναι η ανεξερεύνητη περιοχή του εγκεφάλου που χωρίς να την ελέγχουμε λειτουργεί εξαιρετικά πολλές φορές στο συνειδητό κομμάτι και βοηθάει ιδιαίτερα στην δημιουργικότητα.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Δ.: Το βαμπίρ στο τελευταίο μου διήγημα το οποίο δραπετεύει από την ψυχιατρική κλινική που βρίσκεται σε εγκλεισμό και γεύεται την ελευθερία. Την ελευθερία μου ονειρεύομαι και εγώ αν και δεν ελπίζω να την κατακτήσω ποτέ.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Δ.: Θα διαβάσει σίγουρα κάτι πρωτότυπο καθώς ξεφεύγει σίγουρα από τα συνηθισμένα που θα διαβάσει κάποιος καθώς η λογοτεχνία του φανταστικού δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην χώρα μας. Πέρα από τον Χάρι Πότερ και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών όπου πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουν δει τις ταινίες χωρίς να έχουν διαβάσει τα βιβλία.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Δ.: Το αύριο. To μέλλον. Το οποίο γίνεται όλο πιο σκοτεινό και αβέβαιο. Δυστυχώς δε μπορώ πλέον να είμαι αισιόδοξος. Όχι πως ήμουν και ποτέ. Φύση και θέση πεσιμιστής.
Φοβάστε...
Γ.Δ.: Φοβάμαι να πεθάνω πριν υπάρξω όπως θα ήθελα.
Αγαπάτε...
Γ.Δ.: Αγαπώ την ηρεμία.
Ελπίζετε...
Γ.Δ.: Προσπαθώ να ελπίζω όσο μπορώ αλλά πλέον δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο.
Θέλετε...
Γ.Δ.: Παρ’ όλο που είναι ανθρώπινο να θες ως άνθρωπος, έμαθα να είμαι ολιγαρκής και να απολαμβάνω ακόμα και ένα ποτήρι ζεστό καφέ (ντεκαφεϊνέ συνήθως γιατί έχω πρόβλημα με το στομάχι μου).
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Δ.: Γενικώς τα βιβλία δεν έχουν ηλικιακό κοινό και απευθύνονται σε όλους τους αναγνώστες. Το βιβλίο μου θεωρητικά έχει οριστεί πως απευθύνεται σε εφηβικό (13-17) και νεανικό κοινό (20-45). Αλλά πιστεύω πως κάθε άνθρωπος ο οποίος έχει ελεύθερο πνεύμα θα το λατρέψει.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Δ.: Γράφω βιωματικά. Οπότε θα βρείτε αληθινά συναισθήματα μες στο βιβλίο μου τα οποία ευελπιστώ να βιώσει ο κάθε αναγνώστης.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Δ.: Από τις ιστοσελίδες καθώς και στα ίδια τα βιβλιοπωλεία των: Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ιανός, Books Plus, Ευρυπίδης στο Χαλάνδρι, Ευριπίδης στην Κηφισιά και στον Πατάκη. Καθώς και από την αλυσίδα πολυκαταστημάτων Public. Επίσης απευθείας από τον εκδοτικό οίκο Πηγή.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Δ.: Στο FB και στο Instagram: «skoteina_feggaria». Καθώς και στο προσωπικό μου προφίλ στο FB: Georgios Dolgyras. Διαμένω Θεσσαλονίκη μόνιμα τα τελευταία 10 χρόνια.
Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;
Γ.Δ.: Ξεκάθαρα το μαύρο.
Ποια μουσική;
Γ.Δ.: Ελληνικό Ροκ (Γυμνά Καλώδια, Magic De Spell και Διάφανα Κρίνα).
Ποιο άρωμα;
Γ.Δ.: Δε χρειάζονται αρώματα στη ζωή. Oι καλές ψυχές είναι ευωδιαστές και χωρίς άρωμα και οι κακόψυχοι όσο άρωμα και να χρησιμοποιήσουν θα ζέχνουν πάντα.
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Δ.: Λύτρωση.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Δ.: Ταινία. Κάθε διήγημα μπορεί να γίνει μία ταινία μικρού μήκους πιστεύω.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Δ.: Ηθοποιός. Το προσπάθησα αλλά μου ήταν δύσκολο να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου στην σκηνή ενώ ευκολότερο στο γράψιμο. Έτσι αποφάσισα να αρχίσω να γράφω.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Δ.: Πάνω από μία φορά έχω διαβάσει μόνο τα Χάρι Πότερ της Τζούλια Ρόουλινγκ. Συγκεκριμένα από τρεις φορές το κάθε βιβλίο.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Δ.: Tζεντ Pούμπενφελντ/Η ερμηνευτική του φόνου. Βιβλίο που σου μαθαίνει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Δ.: Μερικές φορές. Μερικά πράγματα. Ξεπηδούν μόνα τους ανέλπιστα, από το πουθενά, χωρίς να τα περιμένεις. Οπότε οι ήρωες μου φαίνεται να ξεφεύγουν από τον έλεγχό μου αποκτώντας την δική τους οντότητα και ύπαρξη.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Δ.: Συνδυασμός των δύο τις περισσότερες φορές. Κάποιες φορές βέβαια μπορεί να υπάρχει τόσο έντονη φαντασία που να μη χρειάζεται το βίωμα και άλλες τόσο ισχυρά βιώματα που απλώς τα καταγράφεις και δε χρειάζονται φανταστικά στοιχεία με το αποτέλεσμα εξαιρετικό.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Δ.: Στο πρώτο βιβλίο σίγουρα οι εντυπώσεις που θα αφήσει. Στα επόμενα οι πωλήσεις. Δεν υπάρχει άλλο κριτήριο. Η ποιότητα που πολλοί επικαλούνται ερμηνεύεται κατά το δοκούν και πολλές φορές είναι μία δικαιολογία για τον εαυτό μας ώστε να προχωράμε με αυταπάτες. Το καλό και ποιοτικό βιβλίο θα πουλήσει σίγουρα, μπορεί να μη γίνει «best seller» αλλά θα πουλήσει ικανοποιητικά.
Τι την αποτυχία;
Γ.Δ.: Nα μη μπορούν να πουν για το βιβλίο σου καλά λόγια ούτε οι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί σου που είναι σχεδόν πάντα πρόθυμοι γι’ αυτό.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Δ.: Όχι. Τα βιβλία δε βλάπτουν την υγεία μας. Ευτυχώς.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Δ.: Ακριβώς τον ίδιο. «Σκοτεινά Φεγγάρια». Σκοτάδι υπάρχει στη ζωή μου και το φεγγάρι την φωτίζει τόσο ώστε να μη τρομάζω, να αντέχω και να συνεχίζω.
Σκοτάδι
Κατέκλεισε
Ολότελα
Τις ανθρώπινες ψυχές
Εναπομείναντες ανθρώπινες ψυχές
Ιδιαίτερα να σκεπάζουν τον ήλιο
Να μη φαίνεται ελπίδα πουθενά
Αλλά μόνο απέραντη θλιμμένη μοναξιά
Φυγή ξαφνική
Είναι η μόνη λύση
Γύρνα νωρίς
Γιατί το κακό δεν αργεί
Αύριο να σε βρει
Ρέοντας μόνο αίμα
Ιερό το δάσος να κρυφτείς
Αποφεύγοντας το θάνατο
Ο Γιώργος Δόλγυρας απαντά το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τη συλλογή διηγημάτων του και, ακολούθως, σχηματίζει με φράσεις τον τίτλο του αποδεχόμενος την πρό(σ)κληση της στήλης Ακρότιτλο. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Στην περίληψη λέει:
Σκοτάδι στις ψυχές των ανθρώπων, στην απάνθρωπη άβυσσο του χάους, λαχταρώντας ζωή. Ένα κορίτσι συνάπτει συµφωνία µε µία µάγισσα για να γίνει λυκάνθρωπος, προκειµένου να αλλάξει το κορµί της και τη ζωή της µέσα από τον έρωτα. Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο εµφανίζεται µία µάγισσα και διεκδικεί τον κόσµο των ανθρώπων, µέχρι που ένας ιερέας στέκεται να την αντιµετωπίσει. Ένας ντελιβεράς έχει χάσει την πίστη του στους ανθρώπους και τη ζωή αφότου πέθανε η µητέρα του· τελικά, πεθαίνει σε τροχαίο δυστύχηµα και γυρίζει στον κόσµο των ζωντανών, µε το αφεντικό του να τον βασανίζει ακόµα και νεκρό. Ένα βαµπίρ ψυχαναλύεται στον καναπέ ενός ψυχιατρείου για τα εγκλήµατα που έχει διαπράξει, νοσταλγώντας ακόµη την ελευθερία.
Τέσσερις µοναδικές ιστορίες οι οποίες προσεγγίζουν τα ενδόµυχα της ψυχής, σαγηνεύοντας τις αισθήσεις και εξερευνώντας όλες τις πτυχές του ανθρώπου, συνειδητές και ασυνείδητες. Είµαστε πότε δαίµονες και πότε άγγελοι. Πότε θύτες και πότε θύµατα. Αυτή είναι η ανθρώπινη ζωή στο δράµα της καθηµερινότητάς της. Μία παράσταση σε τεντωµένο σχοινί, που κάποιοι αποκαλούν «ζωή».
Με την παρούσα έκδοση διηγηµάτων, ο συγγραφέας προσδοκά να ταξιδέψετε µαζί του και να εξερευνήσετε πτυχές του εαυτού σας που δεν γνωρίζετε -και ούτε φαντάζεστε- πως υπάρχουν.
Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10/05/89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι σπουδαστής στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας κ’ θεάτρου σε διάφορα εργαστήρια της πόλης (Παράθλαση, Aβέρτο κ.α. ) καθώς και στις Δραματικές Σχολές Ιάσμος- Βασίλης Διαμαντόπουλος, Βουτσινά και Ροντίδη. Παρακολούθησε μαθήματα σεμιναρίου στον πρώην Πολυχώρο Μεταίχμιο. Διδάχθηκε δημιουργική γραφή σε εργαστήρια της Θεσσαλονίκης (Script & Art και στον Ιανό). Εργάστηκε εθελοντικά σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές (Αντιγόνη στο Radio City και Versus /μικρού μήκους ταινία με θέμα τον καρκίνο). Το διήγημα του «Θηλιά στο λαιμό» έλαβε τον 1ο έπαινο φανταστικού διηγήματος νέων στον 1το Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πεζογραφίας του Λογοτεχνικού Περιοδικού Κεφαλονιάς «ΚΕΦΑΛΟΣ», το 2019. Συμπεριλήφθη στην πρώτη προσωπική του συλλογή διηγημάτων «Σκοτεινά Φεγγάρια», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πηγή» το 2020.
