Μου δόθηκαν από το koukidaki οι εξής δέκα προκαθορισμένες λέξεις: τρελός, ευκαιρία, αιωνιότητα, αποτρόπαιο, εμμονή, εκδίκηση, ελπίδα, ταξίδι, ζωντανός, αντίφαση. Εγώ δημιούργησα μια αλληλουχία αποσπασμάτων του βιβλίου μου «Λίλιθ και Λασθινία» κάθε ένα από τα οποία περιέχει μία ή περισσότερες από αυτές τις λέξεις. Προφανώς η εννοιολογική σύνδεση αυτών των, διάσπαρτων στο βιβλίο, προτάσεων είναι εξαιρετικά δύσκολη. Επέλεξα όμως να μην προσθέσω καμία συνδετική φράση ή λέξη θεωρώντας ότι δεν πρέπει να αλλοιωθεί η καθαρή μεταφορά κειμένων όπως ακριβώς γράφονται στο βιβλίο. Παρόλα αυτά ευελπιστώ να διαβάσετε το πλοκόλεξο που δημιούργησα από τις παρακάτω τυχαίες φράσεις του μυθιστορήματός μου σαν ένα ενιαίο σουρεαλιστικό διήγημα! Επαφίεμαι στη φαντασία σας.
«…Με πανί την ελπίδα και κουπί τον πόθο σαλπάρισα για Αιγιάλη…
…Μόλις λίγα μέτρα παράμερα, στεκόταν ο Μάρκος! Δεν ήταν όμως ζωντανός, ολόμαυρος σαν σκιά, έμοιαζε πιότερο με βρικόλακα…
…Έκανε τα δικά του ταξίδια στη μεταφυσική που θέλοντας και μη τον έμπλεκε ο γενεσιουργός του τόπος. Εκείνος καθαρόαιμος υλιστής φιλοσοφικά άνοιγε τα φτερά των αναζητήσεών του στον άγνωστο κόσμο των μαθηματικών…
…Το νησί όμως δεν τον άφηνε ανενόχλητο στην επιστημονική του νιρβάνα. Έχοντας το ίδιο υποχθόνιες συνδέσεις με το άγνωστο τον καλούσε σε φυγές πιο ελεύθερες από την επιστημονική έρευνα και το μέσον που είχε βρει, για να συνδέει τις δυο αντιφατικές πλευρές του ήταν ο ιπτάμενος κόσμος των καπνών…
…Η αποτρόπαιη ομίχλη πήρε μέγεθος και σχήμα ανθρώπου και όρμησε κατά πάνω μου. Η ανάσα μου κόπηκε και ένα απαίσιο ουρλιαχτό γέμισε την πλάση…
…Στην περίπτωση του Μάρκου κανείς μα κανείς, ούτε ντέντεκτιβ, ούτε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, ούτε παπάς, ούτε επιστήμονας, ούτε τρελός –που λέει ο λόγος– δεν μπορεί να πει τι στο καλό συνέβη και χάθηκε από δίπλα μου λες και ανέβηκε στους ουρανούς…
…Είναι μεγάλη ευκαιρία ν’ αποστομώσουμε τον γεροπαραλημένο ηγούμενο που έφτασε στο σημείο να διαδίδει ότι τα φαινόμενα της σπηλιάς δεν οφείλονται σε μια ανωμαλία της γεωμετρίας, όπως εμείς αποδείξαμε αλλά στην ερωμένη του σατανά…
…Ετοιμαζόταν να κατεβάσει τη θερμοκρασία στο μηδέν, για ν’ αφήσει την αλλαγή του χρόνου να αιωρείται στην αιωνιότητα σαν παγωμένη φωτογραφία στο βιβλίο των ιστορικών αλλαγών του χρόνου…
…Παρά τη χαμηλότερη θερμοκρασία του εσωτερικού της σπηλιάς ίδρωνα μπαίνοντας μέσα, καθώς αναλογιζόμουν ότι όλες οι μεταφυσικές δοξασίες που κορόιδευα δεν έλεγαν να απεκδυθούν τη σάρκα και τα οστά τους. Αντίθετα άρχισαν να με κατατρέχουν έμμονες ιδέες ότι "αυτό", ό,τι και να ήταν, είχε βαλθεί να μ’ εκδικηθεί γιατί τόλμησα να διαταράξω τα μυστικά του…».
Ο Μιχάλης Γριβέας αποδεχόμενος την πρό(σ)κληση της στήλης Πλοκόλεξο δημιουργεί ένα νέο κείμενο συρραφής αποσπασμάτων του μυθιστορήματός του, Λίλιθ και Λασθινία, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστή. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Μια παραδοξότητα αναδύεται από τα έγκατα της Αμοργού.
Μυστηριώδης σπηλιά εμφανίζεται ξαφνικά κάτω από το κρεμαστό μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας.
Παράξενα φαινόμενα συμβαίνουν σ’ αυτή με αποτέλεσμα να στέκεται αδύνατη η χαρτογράφησή της.
Η Αθηναία Τοπογράφος Λασθινία καλείται να λύσει το πρόβλημα.
Ο αμφιλεγόμενος καλόγερος Σεραφείμ ζει κρυφές παραισθήσεις και οράματα μέσα στη σπηλιά.
Έρωτας και επιστήμη χορεύουν το ταγκό του «Ησαΐα».
Ο παλαιοημερολογίτης ηγούμενος Συνέσιος κατηγορεί για δαιμονισμό τον Σεραφείμ φτάνοντας στον εξορκισμό!
Ο μαθηματικός Μάρκος μαζί με τη Λασθινία κάνουν μια εκπληκτική επιστημονική ανακάλυψη.
Δαίμονες και θάνατος παραφυλάνε στην ομίχλη.
Όλοι συμφωνούν ότι η σπηλιά είναι πύλη για έναν άλλο, παράδοξο και πρωτόφαντο, κόσμο στον οποίο ισχύουν άλλοι νόμοι και καταστάσεις.
• Παράλληλο σύμπαν ή κόσμος ψυχών;
• Επιστήμη ή μεταφυσική;
Το μυστικό κρύβεται, κρατώντας μας την ανάσα, ως την τελευταία φράση του βιβλίου και ενδεχομένως πέρα από αυτή…
Ο Μιχάλης Γριβέας του Κωνσταντίνου είναι συγγραφέας, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα και κατοικεί στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Είναι παντρεμένος με τη Μανίνα Μπαζαίου και πατέρας του Κωνσταντίνου και της Χρυσάνθης. Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Περιφερειακής Ανάπτυξης (Χωροταξίας) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Εργάστηκε ως μελετητής Τοπογράφος Μηχανικός-Χωροτάκτης. Δραστηριοποιείται κοινωνικά από φοιτητής μέχρι σήμερα.
Έντεκα έργα του (δύο μυθιστορήματα, δύο νουβέλες και εφτά διηγήματα) έχουν βραβευτεί σε ισάριθμους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αποσπώντας τέσσερα Α΄ βραβεία. Έχουν παιχτεί τρεις θεατρικοί μονόλογοι με βάση διηγήματα ή αποσπάσματα βιβλίων του. Λαμβάνει μέρος ως κριτής σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα τέσσερα βιβλία του, όλα από τον εκδοτικό οίκο «ΙΩΛΚΟΣ»:
«Ο θεός της ρουλέτας», μυθιστόρημα, 2015, και Β΄ έκδοση 2018
«Η γυάλα», μυθιστόρημα, 2014
Ο Μιχάλης Γριβέας σημειώνει: Αντικαθιστώ τη λέξη "εκδίκηση" με τη λέξη "παραδοξότητα".