Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Νεφέλη Σμίχελη: Με ώθησαν δύο σεμινάρια στο μεταπτυχιακό της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του πανεπιστημίου Κρήτης πριν 23 χρόνια. Το πρώτο είχε θέμα τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην ιστορία των γυναικών και την μετάβαση προς την ιστορία των έμφυλων σχέσεων. Πώς ορίζεται το φύλο χωροχρονικά, κοινωνικοοικονομικοπολιτικά και πολιτιστικά. Το δεύτερο σεμινάριο είχε τίτλο οι νοοτροπίες κατά την διάρκεια της ελληνικής επανάστασης του 1821. Στο δεύτερο έγραψα μια εργασία με τίτλο οι έμφυλες σχέσεις κατά την διάρκεια της ελληνικής επανάστασης. Η επιθυμία μου ήταν να συνεχίσω αυτή την εργασία ως τελική για τον μεταπτυχιακό τίτλο και κατόπιν να την αναπτύξω σε επίπεδο διδακτορικού. Δυστυχώς δεν ευοδώθηκε αλλά είχα ήδη εσωτερικεύσει την προβληματική του ζητήματος εσωτερικά.
Πώς ξεκίνησε η δημιουργία;
Ν.Σ.: Γύρω στο 2006 γνωρίστηκα με το Σύννεφο διαδικτυακά και επειδή διαπιστώσαμε ότι υπήρχε η δυνατότητα μιας γόνιμης συνδημιουργίας ξεκινήσαμε να συγγράφουμε μαζί ποιήματα. Αυτά αναρτήθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΛΕΞΗΜΑ· κατόπιν κατασκευάσαμε μια ιστοσελίδα blog με τον τίτλο «ευδόκιμο μέλι» και το όνομα της δημιουργού Νεφέλης Σμίχελης. Σε αυτήν την συλλογή εισήγαγα κι ό,τι κουβαλούσα από το μεταπτυχιακό. Σχετικά με το όνομα, επιλέξαμε να είναι θηλυκό ακριβώς γιατί ήθελα να γράφω ως γυναίκα. Να μπω δηλαδή στην θέση μιας γυναίκας. Το σύννεφο βοήθησε διότι όντως είναι γυναίκα. Έτσι το μικρό όνομα Νεφέλη προέρχεται από το Σύννεφο, το θηλυκό του όνομα δηλαδή το Νεφέλη ενώ το επίθετο από το δικό μου ψευδώνυμο Σμίχελης, κι έτσι γεννήθηκε η Νεφέλη. Μπορούμε να δούμε αυτό το όνομα ως ψευδώνυμο δύο συνδημιουργών που συνέγραψαν τόσο δεμένα κι αρμονικά ώστε έγιναν ένα πρόσωπο, ως ένα νέο δημιουργό που γέννησαν με την πνευματική τους συνεύρεση ένας άνδρας με μία γυναίκα αλλά και ως την θηλυκή μου διάσταση, μιας και έπρεπε να υπερβώ το φύλο μου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ν.Σ.: Με μια μόνο λέξη να το περιγράψω; Διαφυλικός.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ν.Σ.: Τι θα συμβούλευα αυτόν που θα το διαβάσει; Να μην μείνει στο ερωτικό περιεχόμενο, αλλά να αναρωτηθεί πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα του από τα φύλα. Να θέσει το ερώτημα πόσα φύλα υπάρχουν πραγματικά και να συλλάβει πως όχι μόνο η σεξουαλικότητα του αλλά η ψυχοκοινωνική σύσταση του επηρεάζεται ποικιλοτρόπως και να το δει σαν ένα δώρο της ελευθερίας έκφρασης ώστε να μπορεί να νοιώθει ολόκληρος και δημιουργικός.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ν.Σ.: Κανονικό ταξίδι στον κόσμο; Στον εσωτερικό κόσμο ενός προσώπου. Σε συνειδητό, υποσυνείδητο κι ασυνείδητο. Ένα ταξίδι αυτοαναζήτησης και αυτό προσδιορισμού.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ν.Σ.: Φράση από την συλλογή;
Ερωτικό όνειρο για έκταση προς το άπειρο με διαρκή διάλογο για την ταυτότητα
Η συλλογή της Νεφέλης Σμίχελη, Ευδόκιμο μέλι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι. Στο βιογραφικό της σημείωμα διαβάζουμε:
Η Νεφέλη Σμίχελη γεννήθηκε στο διαδίκτυο πριν σχεδόν 15 χρόνια ως αποτέλεσμα συν-δημιουργίας του Γιάννη Σμίχελη και του Σύννεφου. Από τότε περιφέρεται μέσα σε αυτό ρωτώντας, αναζητώντας και γράφοντας.
Το «Ευδόκιμο μέλι» σηματοδοτεί την επενέργεια της γεύσης του μελιού, γλυκιάς, συνάμα καρποφόρας.Η συλλογή συνθέτει μιαν ιστορία ερωτικού πάθους με παράφορη κορύφωση και αγκαθερά παρακλάδια. Στο ζενίθ προμηνύεται ο μαρασμός ή προλειαίνεται μια νέα ευδοκίμηση.Ένα ολόγυμνο αυτο-αναλυτικό "εγώ" στρέφει ολόκορμο προς το ιδανικό ερωτικό "εσύ", διατρέχοντας το δάκρυ, το φιλί, τη φωτιά, το παραλήρημα των κορμιών, έως την ερωτική παραίσθηση. Η διαλεκτική της σάρκας μεταρσιώνεται σε μυσταγωγία. Ψηλαφίζονται μύχια οι δύο υπάρξεις και συνυφαίνονται. Η πληρότητα αποπνέει μιαν αύρα ασφυξίας. Το όλον διασπάται και η καταφυγή στο μοναχικό "εγώ" ακολουθεί μοιραία. Υπαινικτικά ανιχνεύεται το σφάλμα. Η ελπίδα για το γέννημα νέας ελπίδας σώζεται.Όσο η αμφιβολία επισύρει τη φθορά, το βίωμα μεταστρέφεται σε μνήμη και μετατοπίζεται στο παρελθόν. Μια αχτίδα μέλλοντος αχνοφέγγει με κινητήριο μοχλό τον πόθο. Στο ενδιάμεσο εμφιλοχωρεί το ανελέητο κενό, δίκην ακύρωσης της τρέχουσας ζωής χάριν μιας προσδοκώμενης. Η αυταπάτη, ως παραμύθι, υπερβαίνεται από τον απτό πόνο. Ο πόνος γίνεται εφαλτήριο για την ποίηση, αινιγματική σαν έμβρυο. Η ποίηση διαπνέεται από την ποιότητα του ονείρου. Το όνειρο αποτελεί έναυσμα επανεκκίνησης.Το μοναχικό και άφυλο "εγώ" ταξιδεύει αφήνοντας τα χνάρια του. Στενάζει και χλευάζει. Επαφίεται εκ νέου στη δύναμη του "εσύ", ως φωνής ύπερθεν. Η ενδοσκόπηση συνεχίζεται. Το ανέλπιστο ξεπηδά από το άδειο τίποτα.Ένας μεγάλος έρωτας εκτείνεται νοηματικά πέραν των δύο ερωμένων προσώπων. Είναι αέναη πηγή ανατροφοδότησης. Δεν έχει ναδίρ.Νέλλα ΣυναδινούΦιλόλογος, ποιήτρια
Έλα
Υποχρεωτικά
Δίχως
Όρους,
Κοίτα
Ισότητα
Με
Ολότητα
Μάτια
Εντός
Λένε
Ιστορίες