Το μυθιστόρημα μου είναι ένα βιβλίο που γραφόταν τα βράδια. Πάντα ακούγοντας μουσική. Ξεκίνησα να το γράφω επηρεασμένος από μια ταινία. Σκοπός του ήταν να εμβαθύνω στον συναισθηματικό κόσμο, σε αυτόν που είναι τόσο όμοιος στους περισσότερους από εμάς. Μέσα από τη διαδικασία ολοκλήρωσής του δημιούργησα, συγγραφικά, καταστάσεις και βιώματα που έχω φανταστεί ή και συναντήσει σε αρκετούς ανθρώπους γύρω μας.
Στην υπόθεση του βιβλίου υπάρχει παντού μια μουσική υπόκρουση, αν το προσέξει κανείς. Συνοδεύει την ιστορία του μελαγχολικού ήρωα ο οποίος, απαίδευτος στα παιχνίδια του έρωτα, γνωρίζει διάφορες πτυχές του εαυτού του που αγνοούσε. Ενός έρωτα που δεν έχει μόνο τη μορφή του φωτεινού φτερωτού θεού που συνήθως ομορφαίνει τη ζωή μας, αλλά κι εκείνου που ξυπνά και σκοτεινότερες σκέψεις κι επιθυμίες. Η εκρηκτική δύναμη που γεννάται από αυτή την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ φωτός και σκότους είναι η αιτία πρόκλησης όλων των γεγονότων που περιγράφονται. Η πλοκή του έργου έχει ανατροπές, έχει μυστήριο και διαβάζοντάς το καμία κατάληξη δε μοιάζει πιθανότερη.
Ο ήρωας, ο Ιάσονας Παυλίδης, είναι ένας ιδιαίτερος, χαρισματικός μουσικός. Δεν παύει όμως να είναι ένας άνθρωπος με συναισθήματα όπως όλοι μας. Η εμπειρία του έρωτα, το ισχυρό αυτό βίωμα, θα απελευθερώσει μέσα του έναν καταιγισμό πολλών ακόμη συναισθημάτων και σκέψεων που κάποια από αυτά θα τρομάξουν και τον ίδιο ακόμη. Ο έρωτας και η γενική επίδραση στη ζωή του και στις σχέσεις του με τους άλλους, αλλά και η μοναδική του ικανότητα να συνθέτει και να μετατρέπει σε τέχνη όσα αισθάνεται θα είναι οι δύο πόλοι που ορίζουν τη διαδρομή του σε αυτήν την ιστορία.
Ο αναγνώστης που θα πάρει στα χέρια του αυτήν την ιστορία θα έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει μέσα από τις περιπέτειες του Ιάσονα σε βαθιά νερά πλούσια σε συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό του έρωτα. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου είναι σίγουρο πως θα ανακαλύψει πως έχει πολλά κοινά με τον ήρωα και πως σε κάποιες στιγμές της ιστορίας μέσα από τη συναισθηματική ανάλυση του Ιάσονα θα βρει κάπου εκεί μέσα και τα δικά του βιώματα και σκέψεις.
Ευχή μου είναι οι αναγνώστες να ικανοποιηθούν με την ανάγνωση του βιβλίου, να προκληθεί, διαβάζοντάς το, μια μικρή αναστάτωση μέσα τους και να σκεφτούν πως λειτουργούν και συνυπάρχουν στον καθένα μας τόσο τα φωτεινά, όσο και τα σκοτεινά συναισθήματα. Η ισορροπία και ο τρόπος έκφρασής τους στους γύρω μας είναι η πρόκληση.
🎼
Ζωντανός άνθρωπος είναι εκείνος που βιώνει. Εκείνος που μπορεί να θεωρηθεί κάποιες στιγμές ίσως και τρελός για αυτά που εκφράζει. Η ευκαιρία για να νιώσουμε έτσι δε θα είναι μονάχα μία, αλλά ούτε κι ανεξάντλητος ο αριθμός τους.
Ο εσωτερικός κόσμος μας είναι σαν τον ουρανό. Φωτεινός και σκοτεινός. Μια αντίφαση στην ύπαρξή μας. Έτσι ζει κι ο ήρωας του βιβλίου, ο Ιάσονας. Όπως όλοι μας κι ας μην το παραδεχόμαστε εύκολα. Η ελπίδα του για όμορφα βιώματα μπορεί να γίνει κι εμμονή, γιατί τόσο πολύ του λείπουν. Αλίμονο σε όποιον του σταθεί εμπόδιο. Η αγανάκτηση για εκείνον είναι ικανή να γεννήσει ζοφερά συναισθήματα και να φέρει ακόμη κι εκδίκηση. Μέσα στην αιωνιότητα, έτσι και στις σελίδες αυτού του έργου, η ιστορία είναι η ίδια. Μεταβάλλεται κάπως στου καθενός μας την πορεία, αλλά ο παρονομαστής παραμένει κοινός. Η επίδραση του ψυχικού μας κόσμου στη ζωή μας είναι μια διαφοροποίησή μας που επηρεάζει περισσότερο ή λιγότερο τις πράξεις μας.
Ο Θεόδωρος Θεοδωρής γράφει για το μυθιστόρημά του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής, συμπληρώνοντας την πρό(σ)κληση δυο αγαπημένων στηλών που «τρέχουν» στο koukidaki, το myth-story και το Πλοκόλεξο (όπου έπρεπε να μιλήσει για το βιβλίο του χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις).
Αν θέλετε περισσότερα πάνω στο πόνημα, διαβάστε και τις εντυπώσεις μου!
Ο Θεόδωρος Θεοδωρής σημειώνει: Αντικαθιστώ τη λέξη αγανάκτηση με τη λέξη αποτρόπαιο
