Στις 13 Ιουλίου 2020 το art coffe bar ΡΟΤΑ φιλοξένησε την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Βαγγέλη Γιάννου, «Η miss κι Εμείς» των εκδόσεων Ζενίθ. Ο Νίκος Παλλάδιος που είχε την επιμέλεια της εκδήλωσης, την μετέτρεψε σε πολιτιστική βραδιά με την δεξιοτεχνία του πιανίστα Θάνου Μπένου και την αισθαντική φωνή της Αγγελικής Αποστολοπούλου και στίχους δικούς του, που εμπνεύστηκε αποκλειστικά για την περίσταση. Η συγγραφέας κι αρθρογράφος Νίκη Παπουλάκου μίλησε για το βιβλίο ενώ η ποιήτρια και εικαστικός Σταυρούλα Δεκούλου απήγγειλε αποσπάσματα από το βιβλίο.
Πριν την έναρξη της παρουσίασης είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον συγγραφέα Βαγγέλη Γιάννο και να απαντήσει στις πέντε αγαπημένες ερωτήσεις που το koukidaki.gr θέτει εκ μέρους των αναγνωστών του στη στήλη του Μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών.
Καλησπέρα Βαγγέλη. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη διάθεση σου να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας τις σκέψεις σου για το καινούριο σου βιβλίο.
Βαγγέλης Γιάννου: Καλησπέρα Σταυρούλα. Ευχαριστώ για το ειλικρινές ενδιαφέρον σου στο πόνημά μου. Σε ξέρω λίγο, μα αισθάνομαι να σε γνωρίζω χρόνια. Αυτό είναι κατάκτηση της αύρας σου!
Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο;
Β.Γ.: Ήταν μια εσωτερική παρόρμηση να αναδείξω, να προβάλλω τις σκεπτόμενες γυναίκες. Εκείνο το τμήμα του ωραίου φύλου, που στην προσπάθειά τους να πορευτούν αυτόφωτες, με ιδανικά και αξίες, έρχονται σε σύγκρουση με την ματαιοδοξία και την ελαφρότητα γυναικών, που επένδυσαν αποκλειστικά στην εμφάνισή τους. Που καταδυναστεύουν όσες έχουν διαφορετική αντίληψη για την ζωή, ακόμα κι αν είναι κόρες τους.
Στον καμβά των στοχασμών μου αποτυπώθηκαν κοινωνικές σκηνές και καταστάσεις που η καθημερινότητα αποφεύγει να τις αγγίζει, είτε γιατί μας βολεύουν, είτε γιατί δεν αντέχουμε την θύελλα των αντιδράσεων.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψεις με μια λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Β.Γ.: ΔΙΚΑΙΩΣΗ! Οι ήρωες ταξίδεψαν μέσα από συμπληγάδες και ατένισαν την Ιθάκη τους. Αν υλοποίησαν το όραμά τους, οι αναγνώστες θα το κρίνουν.
Τι θα συμβούλευες εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Β.Γ.: Να απολαύσει την πρόδηλη χιουμοριστική διάθεση, να γελάσει αυθόρμητα με τα ματαιόδοξα καμώματα, να κλάψει ανενδοίαστα για τις συνέπειες του ψυχικού στραγγαλισμού, να πάρει δύναμη από το σθένος των ηρωίδων, που παραμέρισαν και υπερπήδησαν ριζωμένα κοινωνικά κατεστημένα, μα πάνω απ' όλα, να ανακαλύψουν τους προβληματισμούς που επιτηδευμένα παρεμβάλλονται αθόρυβα στην ιστορία. Οι αναγνώστες θα αναγνωρίσουν πρόσωπα του περιβάλλοντός τους και θα εντοπίσουν σκηνές που διαδραματίστηκαν μπροστά τους και απλά τις προσπέρασαν.
Αν το βιβλίο σου ήταν ή γίνονταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πήγαινες και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Β.Γ.: Οι ηρωίδες ταξίδεψαν ανά τον κόσμο. Διαπίστωσαν όμως, πως το δικό τους ταξίδι δεν έχει γεωγραφικό προορισμό. Ένα μακροχρόνιο εσωτερικό ταξίδι ήταν, με συνεχείς ψυχικές διεργασίες και εγκεφαλική επεξεργασία. Το γνωστό "ταξίδι στα Κύθηρα" μια ολόκληρη ζωή προσπαθούσε για την υλοποίησή του. Ο καθένας έχει τα δικά του «Κύθηρα» και αναζητά την δική του «Ιθάκη». Μια διαρκής επένδυση είναι και η βελτίωσή μας και ισόβια η αναζήτηση της ευτυχίας.
Κλείσε την μίνι συνέντευξη με μια φράση, παράγραφο του βιβλίου.
Β.Γ.: «Η ομορφιά χωρίς υπόβαθρο με παλάτι στην άμμο μοιάζει.»
«Είναι η μοίρα των γυναικών, κορίτσι μου, να πορεύονται με διαρκείς αγώνες και να απολαμβάνουν πύρρειες νίκες.»
Άνοιξα το βιβλίο που κρατούσα στα χέρια μου σκεπτόμενη αν θα προλάβαινα να το διαβάσω μέχρι την ημερομηνία που είχα στη διάθεσή μου για να επιλέξω τα κομμάτια που έπρεπε να απαγγείλω. Ξεκίνησα να διαβάζω την πρώτη σελίδα που μιλούσε για δυο φίλες και τις επιτυχίες τους στη γέφυρα της ομορφιάς και όταν σήκωσα τα μάτια μου από το βιβλίο βρισκόμουν ήδη στη σελίδα ενενήντα. Χωρίς να το καταλάβω είχα διαβάσει σχεδόν το ένα τέταρτο του βιβλίου!
«Η Μiss και Εμείς», του Βαγγέλη Γιάννου, είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Μια ιστορία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας χωρίς να κάνει κοιλιά η αφήγησή της. Οι διάλογοι, απόλυτα ανθρώπινοι και ρεαλιστικοί, μας τοποθετούν στο κέντρο της κάθε σκηνής και τα συναισθήματά μας εναλλάσσονται από τη θλίψη στη χαρά κι απ’ τον θυμό στο γέλιο. Μέσα στις τετρακόσιες σελίδες του παρακολουθούμε τρεις γενιές γυναικών. Γυναίκες παραπλανημένες, ακόρεστες, υπερφίαλες, απατημένες, αλλά και γυναίκες αγωνίστριες, οραματίστριες, πεισματάρες, δυναμικές. Γυναίκες με μεταξωτούς χαρακτήρες και βαθιές πληγές που αιμορραγούν όσο κι αν μεγαλώσουν, που όμως πιάνουν τη ζωή από τα μαλλιά και φέρνουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Μέτρα κι αντίμετρα, δράση κι αντίδραση η ζωή τους όλη, ανάλογα με το τι ζει η κάθε ηρωίδα.
Προσπαθούσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν ένας άντρας να έχει γράψει ένα τόσο γυναικείο βιβλίο. Πώς είναι δυνατόν οι χαρακτήρες των γυναικών να είναι σμιλεμένοι με τόση ακρίβεια ώστε η κάθε σκηνή που περιγράφεται να έχει τη βαρύτητα που της αρμόζει και να γεννά τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις μας με τόση ευκολία, ώστε να συνταρασσόμαστε στους καβγάδες, να συγκινούμαστε στις στιγμές της αγάπης, να βιώνουμε τον θυμό ή το γυναικείο πείσμα τόσο απόλυτα σαν να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές της κάθε σκηνής.
Ο συγγραφέας τα βάζει με την κοινωνία και τα προβλήματα ή τα θέματά της. Δεν διστάζει ν’ αγγίξει θέματα ταμπού, να τα ξεγυμνώσει και να τα αποδομήσει μπρος στα μάτια μας. Το ανέφικτο γίνεται εφικτό, το άδικο δικαιώνεται και τα λάθη συγχωρούνται και επαναπροσδιορίζονται με γνώμονα το δίκαιο και το σωστό. Η απιστία, η φτώχεια, η φιλανθρωπία, η μητρότητα, η κακοποίηση, όλα έχουν τη θέση τους ως προβληματισμοί και όλα περνούν μέσα από τη σήτα του συγγραφέα για να αφρατέψει η ουσία και να μας οδηγήσει στην κάθαρση της ιστορίας.
Οι άντρες της ιστορίας, υπαρκτοί, δυνατοί κι αδιάβλητοι, προσδιορίζονται μόνο σε συνάρτηση με τις γυναίκες τους και οι χειρισμοί τους δρουν καταλυτικά στις σχέσεις των γυναικών με τις κόρες τους και τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους. Σύζυγοι και πατέρες που στηρίζουν και δίνουν το παράδειγμα και φωτίζουν το δρόμο των παιδιών τους και άλλοι που υποχωρούν στα παρασκήνια και αφήνονται στη δική τους καλοπέραση.
«Η Miss και Εμείς», μια ιστορία για τη γυναίκα στη διπλανή πόρτα, για το κορίτσι στο πρώτο θρανίο για τον γείτονα στον αποκάτω όροφο, για τη ζωή, για τον αγώνα, για τη χαρά και τη λύπη, την αγάπη και τη συντροφικότητα, για τη φιλία.
Ένα κοινωνικοπολιτιστικό ψυχογράφημα τριών γενιών μέσα από την πένα του Βαγγέλη Γιάννου. Ας μη λείψει από καμιά βιβλιοθήκη. Καλοτάξιδο!
Ο Βαγγέλης Γιάννος γεννήθηκε στη Ροδιά Τυρνάβου, Λάρισας. Ακολούθησε Παιδαγωγικές Σπουδές στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και Λάρισας και παρακολούθησε σεμινάρια ψυχολογίας. Υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία της χώρας, Δημόσια και Ιδιωτικά καθώς και στο ελληνικό σχολείο του Χαρτούμ, στο Σουδάν. Συνταξιοδοτήθηκε από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Κηφισιάς, όπου δίδαξε επί 23 συνεχόμενα έτη. Σήμερα ζει στο Καπανδρίτι με τη σύζυγό του, με την οποία απέκτησε δυο κόρες και τα τρία εγγόνια του έγινα λατρεία και φάροι της ζωή του. Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματα «Στη Μοναξιά του Έρωτα» από τις Εκδόσεις Κονιδάρη και «Όνειρα στη Δίνη του Βοριά» από τις εκδόσεις Οξύ.
