Την λήθΗ
την προσΚύνησα
ως ειμαΡμένη
μα Εντός μου
ποτέ μου δεν σταΜάτησα
μηνύΜατα
μελίρρΥτα
ηΔονής
και πΑθους
αΠό γη
σε ουρανΟ να στέλνω.
Την λήΘη
την προσκύνΗσα
μόνο ως δαμόΚλεια
δίχως εκείνη τΗν περίεργη τη σπάθη.
Η Κατερίνα Λιάτζουρα, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Ακρότιτλο, γράφει ένα ποιητικό κείμενο για το βιβλίο της, Η κρεμμυδαποθήκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Η ίδια απαντά:
Πώς προκύπτει η έμπνευση; Τι πυροδοτεί το έναυσμα για να ξεκινήσει η δημιουργία;
Κατερίνα Λιάτζουρα: Η έμπνευση έρχεται στον ύπνο μου με την μορφή των ονείρων. Έρχεται και στο ξύπνιο μου όμως με την μορφή των ονείρων. Πολλές φορές μπερδεύομαι και δεν ξέρω αν αυτό που ζω είναι όνειρο ή αν αυτό που ονειρεύομαι το έζησα. Η φαντασία μου πυροδοτεί το έναυσμα της δημιουργίας, μα την φαντασία μου την πυροδοτεί το έναυσμα της ζωής.
Κατερίνα Λιάτζουρα: Η έμπνευση έρχεται στον ύπνο μου με την μορφή των ονείρων. Έρχεται και στο ξύπνιο μου όμως με την μορφή των ονείρων. Πολλές φορές μπερδεύομαι και δεν ξέρω αν αυτό που ζω είναι όνειρο ή αν αυτό που ονειρεύομαι το έζησα. Η φαντασία μου πυροδοτεί το έναυσμα της δημιουργίας, μα την φαντασία μου την πυροδοτεί το έναυσμα της ζωής.
Η συγγραφή, η έκφραση μέσω της γραφής, μέσα από το λόγο είναι εσωτερική ανάγκη; Γιατί κάποιοι άνθρωποι καταφεύγουν στη συγγραφή και άλλοι στη φιλαναγνωσία;
Κ.Λ.: Νομίζω πως όποιος αγαπά την ανάγνωση, αργά ή γρήγορα θα γράψει κιόλας. Μπορεί να μην εκδώσει ποτέ αυτά που γράφει, ωστόσο το χέρι του μηχανιστικά οδηγείται από μια εσωτερική επιθυμία. Για μένα γραφή και φιλαναγνωσία πάνε μαζί. Αποτελούν ένα αδιαχώρητο σύμπλεγμα, που υποκινείται από την εσωτερική ανάγκη της αυτοπραγμάτωσης.
