Στην «Αλλαγή φρουράς» του Βλάχου συναντάμε ένα λαμπρό δείγμα μυθοπλασίας με πάμπολλα γοητευτικά χαρακτηριστικά, μερικά εκ των οποίων θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω παρακάτω.
Στην υπόθεση, έχουμε μια παρέα φίλων που ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Βρισκόμαστε στο Παρίσι του 68, στην Πατησίων του 85 ή του 2018 και προσδοκούμε μαζί τους έναν τόπο συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, μιας νόρμας χλευασμού κάθε είδους κανονικότητας. Γνωρίζουμε τον Δημήτρη Ιακώβου που αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο ακριβώς αυτό και ονειρεύεται, ελεύθερους ανθρώπους χωρίς στεγανά, καλούπια, άλλες απαγορεύσεις και φόρμες. Όταν εκείνος βρίσκεται νεκρός στο γραφείο του από μια σφαίρα στο κεφάλι, το νήμα της εξηνταεφτάχρονης ζωής του ξετυλίγεται σελίδα τη σελίδα.
Προκαλεί το ενδιαφέρον και γεννά προσδοκίες από το κεφάλαιο μηδέν μέσω της δυνατής έναρξης-εισαγωγής στην ιστορία. Η γραφή είναι ρέουσα, χειμαρρώδης και ο λόγος, είτε πρωτοπρόσωπος είτε τριτοπρόσωπος, διαθέτει τον ρυθμό που του δίνουν οι κοφτές διατυπώσεις. Διαθέτει φοβερό πνεύμα στην πένα του και πλούτο, ενδιαφέρουσες παρομοιώσεις και ιδιαίτερους χαρακτήρες· όχι επειδή δημιούργησε υπερήρωες αλλά γιατί ανέδειξε τις αντισυμβατικές -σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα- επιλογές ζωής και μίλησε για καλλιτέχνες. Αναφέρεται στην εποχή μας, σε αυτό που γνωρίζουμε ως παρόν και στις παθογένειες της χωρίς τεχνοκρατισμούς, στείρα αφήγηση ή πρόθεση δασκαλίστικη, φιλοσοφικίστικη ή αποστασιοποιημένη. Είναι γεμάτο από λογοτεχνία, πληροφορία και γνώση ενώ πολλές φορές με έπιασα να σημειώνω φράσεις-ρήσεις ανάμεσα στα τεκταινόμενα και τις περιγραφές που αξίζουν μια θέση στην μνήμη.
Όταν ασχολείσαι με τη λογοτεχνία, κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως έχεις επισκεφτεί το πιο ενδιαφέρον μπουρδέλο του κόσμου με τις πλέον απρόβλεπτες πόρνες.
Σε αυτόν τον αμερικάνικο κόσμο, ο καλλιτέχνης είναι ένας φυγάς, όποιος στοχάζεται, τρελός· εκείνος που οραματίζεται, εγκληματίας.
Η τέχνη είναι μια προσευχή όταν πια ο κόσμος έχει γίνει ανυπόφορος.
Καθετί καινούργιο προετοιμάζεται από θεωρητικούς, πραγματοποιείται από φανατικούς και εδραιώνεται από πρακτικούς ανθρώπους.
Αυτό που σημαίνει η Αλλαγή φρουράς θα το ανακαλύψετε από μόνοι σας στις σελίδες... όπως και άλλα όμορφα που «καιροφυλακτούν» εκεί. Για παράδειγμα, την απάντηση στο ερώτημα γιατί οι γάτες ερωτεύονται τους συγγραφείς; όπου δίνει μια άκρως ενδιαφέρουσα οπτική ή αυτό που ολοκληρώνει την τοποθέτηση: Δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι για να ζήσει κανείς τη ζωή του, ξέρετε. Μόνο δύο.
Δεν είναι ευθυμογράφημα, κωμωδία ή ροζ όμως αφήνει μια ζέστη στην ψυχή, μια γλύκα στην καρδιά κι ένα χαμόγελο στα χείλη. Είναι ένα σύγγραμμα στοχασμού· μια περιπλάνηση στοχαστική και αναζήτηση (ευτυχίας, έρωτα, αγάπης, στιγμών, προσδιορισμού, κέντρου, γνώσης, ζωής...). Αφήνει την αναγνωστική ικανοποίηση των μεγάλων και σπουδαίων έργων ενώ σε προτρέπει προς περισσότερα αναγνωστικά ταξίδια γιατί καμία προσπάθεια δεν πρόκειται ποτέ να πετύχει αν οι άνθρωποι δεν θέλουν να διαβάζουν.
Διαβάστε το!
Το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Βλάχου, Αλλαγή φρουράς, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
Το blues της ανεργίας
