Πρωτόλειο πόνημα από έναν νεότατο άνθρωπο και αστυνομικό, ε, δε θα μπορούσε να μη μου τραβήξει την προσοχή. Κι ενώ θεωρώ ότι το να γράψει κανείς μια αστυνομική ιστορία είναι το ίδιο εύκολο ή δύσκολο όσο και το οτιδήποτε άλλο, πιστεύω ότι το να γράψει κανείς μια αστυνομική ιστορία που να έχει ωραία ροή, φοβερή πλοκή, ανατροπές, δράση, μυστήριο... όλα αυτά τα πολυπόθητα είναι πολύ μεγάλος μπελάς.
Στην Υπόθεση Μπετόβεν, ο Άρης Τσακμακίδης δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι το 'χει με το είδος. Επίσης, το 'χει χωρίς να «ξεπατικώνει» φόρμες και στυλ άλλων -αντιθέτως, ποντάρει στις δικές του ιδέες παρόλη την απειρία του.
Το αστυνομικό θρίλερ δομήθηκε με πολλά (πάμπολλα για την ακρίβεια) μικρά κεφάλαια· σύντομες εικόνες που δίνουν ρυθμό στην ιστόρηση, συμπυκνωμένο λόγο και μια λακωνικότητα που ταιριάζει στα πρόσωπα. Επιπλέον, ο σχεδιασμός του βιβλίου από τον εκδότη προσφέρει σύγχρονη, μοντέρνα οπτική.
Αυτό το ύφος, όπου λέγονται μόνο τα απολύτως απαραίτητα, σαν σελίδες ημερολογίου, βοηθά την ιστορία να εξελιχθεί και τον αναγνώστη να προχωρά παρακάτω χωρίς καθυστερήσεις ένεκα μακροσκελών αφηγήσεων και άλλων λεπτομερειών. Η ίδια ιστορία στα χέρια ενός άλλου θα έπιανε άνετα τις χίλιες σελίδες, όμως στη δική μας περίπτωση λειτούργησε καλύτερα αυτός ο τρόπος.
Διαβάζοντας καταλαβαίνεις ότι γράφτηκε από νεαρό άτομο, φέρει τη φρεσκάδα της νιότης που «προχωρά» σε νουάρ αποχρώσεις, σε φρικτές αιματοβαμμένες σκηνές και σε κρεσέντο εξομολογήσεων πειραγμένων μυαλών· στοιχεία που «βγαίνουν» πιο εύκολα σε μεγαλύτερες ηλικίες και από έμπειρες πένες. Ίσως. Όλα σχετικά είναι, θα πει κανείς, και το δέχομαι. Όμως εκεί που δίνει ρέστα ο Τσακμακίδης είναι την όμορφη τροπή των γεγονότων, στο αναγνωστικό ενδιαφέρον που προκαλεί, στην εκπληκτική πλοκή του, στα σατανικά του ευρήματα και στην υπέροχη σύνδεση παρελθόν με παρόν. Βέβαια, έχει ατέλειες και λάθη. Αλλά αυτά διορθώνονται. Εκείνο που δεν φτιάχνεται είναι μια άγευστη ιστορία, μια βαρετή διήγηση χωρίς αναγνωστικές μπλόφες, χωρίς ενδιαφέρον ή με προβλέψιμη συνέχεια.
Κράτησα και δύο φράσεις που μου άρεσαν. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει αλλά αποδέχεται τον εαυτό του για αυτό που είναι λέει κάπου, και κάπου αλλού γράφει: Ένα κάστρο πέφτει πάντα από μέσα, ποτέ από έξω.
Αναμένω τη συγγραφική πορεία του, ελπίζοντας ότι θα ξαναγράψει φυσικά, και του συνιστώ να επιμείνει σε αυτό το είδος.
Το μυθιστόρημα του Άρη Τσακμακίδη, Υπόθεση Μπετόβεν, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα: Ο Άρης Τσακμακίδης και η Υπόθεση Μπετόβεν
Στην Υπόθεση Μπετόβεν, ο Άρης Τσακμακίδης δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι το 'χει με το είδος. Επίσης, το 'χει χωρίς να «ξεπατικώνει» φόρμες και στυλ άλλων -αντιθέτως, ποντάρει στις δικές του ιδέες παρόλη την απειρία του.
Το αστυνομικό θρίλερ δομήθηκε με πολλά (πάμπολλα για την ακρίβεια) μικρά κεφάλαια· σύντομες εικόνες που δίνουν ρυθμό στην ιστόρηση, συμπυκνωμένο λόγο και μια λακωνικότητα που ταιριάζει στα πρόσωπα. Επιπλέον, ο σχεδιασμός του βιβλίου από τον εκδότη προσφέρει σύγχρονη, μοντέρνα οπτική.
Αυτό το ύφος, όπου λέγονται μόνο τα απολύτως απαραίτητα, σαν σελίδες ημερολογίου, βοηθά την ιστορία να εξελιχθεί και τον αναγνώστη να προχωρά παρακάτω χωρίς καθυστερήσεις ένεκα μακροσκελών αφηγήσεων και άλλων λεπτομερειών. Η ίδια ιστορία στα χέρια ενός άλλου θα έπιανε άνετα τις χίλιες σελίδες, όμως στη δική μας περίπτωση λειτούργησε καλύτερα αυτός ο τρόπος.
Διαβάζοντας καταλαβαίνεις ότι γράφτηκε από νεαρό άτομο, φέρει τη φρεσκάδα της νιότης που «προχωρά» σε νουάρ αποχρώσεις, σε φρικτές αιματοβαμμένες σκηνές και σε κρεσέντο εξομολογήσεων πειραγμένων μυαλών· στοιχεία που «βγαίνουν» πιο εύκολα σε μεγαλύτερες ηλικίες και από έμπειρες πένες. Ίσως. Όλα σχετικά είναι, θα πει κανείς, και το δέχομαι. Όμως εκεί που δίνει ρέστα ο Τσακμακίδης είναι την όμορφη τροπή των γεγονότων, στο αναγνωστικό ενδιαφέρον που προκαλεί, στην εκπληκτική πλοκή του, στα σατανικά του ευρήματα και στην υπέροχη σύνδεση παρελθόν με παρόν. Βέβαια, έχει ατέλειες και λάθη. Αλλά αυτά διορθώνονται. Εκείνο που δεν φτιάχνεται είναι μια άγευστη ιστορία, μια βαρετή διήγηση χωρίς αναγνωστικές μπλόφες, χωρίς ενδιαφέρον ή με προβλέψιμη συνέχεια.
Κράτησα και δύο φράσεις που μου άρεσαν. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει αλλά αποδέχεται τον εαυτό του για αυτό που είναι λέει κάπου, και κάπου αλλού γράφει: Ένα κάστρο πέφτει πάντα από μέσα, ποτέ από έξω.
Αναμένω τη συγγραφική πορεία του, ελπίζοντας ότι θα ξαναγράψει φυσικά, και του συνιστώ να επιμείνει σε αυτό το είδος.
Το μυθιστόρημα του Άρη Τσακμακίδη, Υπόθεση Μπετόβεν, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα: Ο Άρης Τσακμακίδης και η Υπόθεση Μπετόβεν