Η Σοφία Κουμαριανού μιλάει για τη συγγραφή, για την αξία του βιβλίου στη ζωή ενός παιδιού, για τα μελλοντικά της σχέδια και άλλα πολλά. Γνωρίστε τα υπέροχα βιβλία της!
Γιατί ασχοληθήκατε με το παιδικό βιβλίο;
Σοφία Κουμαριανού: Η ζωή μου ήταν πάντα κοντά στο βιβλίο. Με την μητέρα μου Φωτεινή, καθηγήτρια, από μικρή, διάβαζα καρτούν στα γαλλικά και στα αγγλικά. Μέχρι την αρχή του γυμνασίου είχα διαβάσει ένα μεγάλο μέρος της κλασσικής παιδικής λογοτεχνίας μας. Τώρα, με το παιδικό βιβλίο ασχολήθηκα γιατί εκεί βρήκα την απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Μιλάμε για την απόλυτη ελευθερία, με απλές και όχι σύνθετες μεγαλίστικες και φτιασιδωμένες σκέψεις, που παίρνουν σάρκα και οστά, υπόσταση, μετουσιώνονται δηλαδή σε εικόνες με ζωηρά χρώματα και φανταστικές ιδιότητες, όπως για παράδειγμα η Σταλαχτίτα μου που αλλάζει χρώμα μαλλιών όταν θυμώνει!
Πώς προκύπτει η έμπνευση; Ή πώς προκύπτει το έναυσμα της δημιουργίας; Πώς ξεκινά το ταξίδι της συγγραφής;
Σ.Κ.: Η έμπνευση προέρχεται πάντα από την αθωότητα των παιδιών, η δημιουργία έρχεται σαν νομοτελειακό αποτέλεσμα της ιδέας, συνεπώς και της έμπνευσης, ταυτόχρονα με την συγγραφή. Φανταστείτε την όλη διαδικασία σαν ένα ελατήριο: η δύναμη, το χέρι που του δίνει ώθηση είναι η παρατήρηση της σύγχρονης κοινωνίας και πως όλα στο πλαίσιο της, αποτυπώνονται στο θυμικό των μικρών παιδιών, ενώ η αναπόφευκτη ταλάντωσή του -το φυσικό δηλαδή και αναμενόμενο αποτέλεσμα έπειτα από την ώθηση- είναι η κίνηση, δηλαδή η συγγραφή. Το ταξίδι της συγγραφής ξεκινά με μία εργασία που μου ανατέθηκε στο σχολείο μου, το Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος, στο οποίο χρωστάω πολλά, και ξεκινώντας από εκεί σε μέρη όπου βρέθηκα για σπουδές και εργασία (Μονπελιέ, Λονδίνο και Κρήτη) η ιδέα μου πήρε σάρκα και οστά.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας όταν γράφετε ένα παιδικό βιβλίο;
Σ.Κ.: Οι στόχοι μου γράφοντας είναι να τραβήξω το ενδιαφέρον το παιδιών ώστε να θυμούνται το διδακτικό μέρος της κάθε ιστορίας μου και να θυμίσω στους μεγάλους ποια είναι τα ουσιαστικά νοήματα της ύπαρξής μας, της ζωής μας.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας παιδικής ιστορίας -ένας που θα θέλατε ακόμα και να τον είχατε δημιουργήσει εσείς- και γιατί;
Σ.Κ.: Ο αγαπημένος μου ήρωας είναι το Τζίνι από την ταινία του Αλαντίν της Ντίσνευ. Το τζίνι είναι δέσμιο του λυχναριού, δεν χάνει ποτέ όμως το χιούμορ του και την ευκαιρία να περάσει καλά, είναι παντοδύναμο δεν χρησιμοποιεί ποτέ αλόγιστα την δύναμή του, ενώ στο τέλος έχει την τύχη να γνωρίσει την πραγματική ευλογία της αληθινής φιλίας, η οποία του χαρίζει και την ελευθερία του.
Ποια τα οφέλη για τα παιδιά που διαβάζουν ή τους διαβάζουν βιβλία;
Σ.Κ.: Ίσως ακουστεί κοινότυπο αλλά είναι η άποψη που ενστερνίζομαι: τα βιβλία είναι παράθυρα που ανοίγουν δρόμους στον κόσμο αλλά και στην ίδια μας την ψυχή. Τα παιδιά που μαθαίνουν να διαβάζουν, που αποκτούν από μικρά αυτή τη συνήθεια, έχω παρατηρήσει ότι είναι πιο ήρεμα, πιο δεκτικά. Εκτιμώ ότι ένα βιβλίο μπορεί πιο εύκολα να δώσει σε ένα παιδί την ιδέα της διαφορετικότητας, της αγάπης ή της απληστίας λόγου χάρη, απ’ ότι το ίντερνετ. Επίσης το βιβλίο εξοικειώνει το παιδί με την τέχνη μιας και σύνολο τέχνης αποτελεί και το ίδιο: τέχνη της συγγραφής, της εικονογράφησης, της φιλολογικής επιμέλειας, της αφήγησης, όλα αυτά εγώ τα λογαριάζω τέχνες.
Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα τα παιδιά διαβάζουν γενικά; Οι γονείς και λοιποί συγγενείς προτείνουν βιβλία στα παιδιά τους;
Σ.Κ.: Τα παιδιά μιμούνται τους μεγάλους. Ένας γονιός που διαβάζει, θα μάθει και το παιδί του να διαβάζει. Ναι, παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στο βιβλίο. Τέλος, στον δικό μου περίγυρο, όλοι μιλούν και προτείνουν βιβλία ο ένας στον άλλον! Νομίζω, σε γενικό πλαίσιο πως όλοι δεχόμαστε προτάσεις και εκφράζουμε την γνώμη μας λίγο πολύ σχετικά με ένα βιβλίο και σε αυτό το σημείο θα επαινέσω το δικό σας εγχείρημα που συμβάλλει σε αυτόν τον σκοπό, με τεράστια επιτυχία και σθένος για την προώθηση των τεχνών!
Ποιοι τίτλοι περιλαμβάνονται στην εργογραφία σας και ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Σ.Κ.: «Η Πριγκίπισσα Σταλαχτίτα και το μαγικό λουλούδι» και «Η Μπιζού και οι Εφτά Συμφορές» είναι τα βιβλία μου που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος. Ταυτόχρονα, αρθρογραφώ -τις περισσότερες φορές σχετικά με την επικαιρότητα και τον αγαπημένο μου ποιητή Γιάννη Ρίτσο- ενώ η αρχή, η μέση και η ολοκλήρωση του διδακτορικού μου στον τομέα της συγκριτικής λογοτεχνίας είναι αυτό που απορροφά πολύ χρόνο. Στο μέλλον, ιδέες όπως τα παιδικά τραγούδια και τα λαϊκά παραμύθια από κάθε γωνιά του κόσμου, έχουν ήδη κεντρίσει φοβερά το ενδιαφέρον μου.
Τα βιβλία της Σοφίας Κουμαριανού κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος.
🌷 Η Μπιζού και οι επτά συμφορές σε εικονογράφηση Εμμανουέλας Κακαβιά. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Mια φορά κι έναν καιρό, σε μια πόλη που λεγόταν Μπιζού, οι κάτοικοι απολάμβαναν τα υλικά αγαθά και τον πλούτο όλου του κόσμου. Οι επτά συμφορές όμως τους δίδαξαν ότι όλα στη ζωή δεν αγοράζονται και ασφαλίζονται με τον πλούτο, όπως τους είχε υποσχεθεί ο πανούργος βασιλιάς Ήλιος. Οι προηγούμενοι Άρχοντες της πόλης είχαν φυλακιστεί, και πλέον τόσο η πόλη, όσο και οι πολίτες της βρίσκονταν ένα βήμα πριν από την καταστροφή.
Μία πάντα επίκαιρη αλληγορική ιστορία, που μας διδάσκει να μην ξεχνάμε αυτά που τελικά μετρούν στη ζωή, ποια είναι η πραγματική ευτυχία, οι αξίες, και πως τα πλούτη και τα υλικά αγαθά δεν είναι πάντοτε εκείνα που μας εξασφαλίζουν μια ζωή ήρεμη, άνετη και αρμονική.
🌷 Η πριγκίπισσα Σταλαχτίτα και το μαγικό λουλούδι. Εικονογράφος: Εμμανουέλα Κακαβιά. Στην περίληψη λέει:
Mια φορά κι έναν καιρό, μέσα σ’ ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, η παράξενη πριγκίπισσα Σταλαχτίτα είχε τα πάντα: ομορφιά και λάμψη, δόξα και λουλούδια, φανταχτερά φορέματα και πολλά μαθήματα... Μια μέρα όμως, χωρίς καμία προειδοποίηση, κάτω από μια μικρή δόση αλαζονείας, έχασε ό,τι πιο σημαντικό: ένα αγαθό που δεν υπάρχει όμοιό του και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα και από τίποτα. Όπως όμως γίνεται και στη ζωή, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και τη σωτηρία της τελικά της τη χάρισε κάποιος που θα μπορούσε κάλλιστα να της γυρίσει την πλάτη.
Μια μικρή ιστορία που μας δείχνει πως αυτό που βλέπουν τα μάτια είναι διαφορετικό από αυτό που νιώθει η καρδιά και πως το να είσαι διαφορετικός από τους υπόλοιπους δεν είναι κατάρα, μα ευλογία...
Η Σοφία Κουμαριανού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Σπούδασε Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Λογοτεχνία, στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ, στη Γαλλία. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά. Παράλληλα με την εργασία της ασχολείται με το θέατρο, την ποίηση και τη λογοτεχνία.
