Είχε συνειδητοποιήσει ότι κάθε αρχή είναι δύσκολη. Αλλά τουλάχιστον ξεκινάει από το μηδέν. Σε διαφορετική περίπτωση, θα συνέχιζε να φθείρεται και ήταν μία διαδικασία την οποία δεν ήθελε άλλο πλέον. Η «επιφάνεια» ήταν αυτή που τον τρόμαζε. Η ψεύτικη λάμψη. Και ήθελε τόσο πολύ να εντρυφήσει στον εαυτό του, όπου πίστευε ακράδαντα ότι κρυβόταν δυνάμεις όπου με τον κατάλληλο χειρισμό θα τον βοηθούσανε να αποδείξει τις νέες του επιθυμίες.
Το «έπρεπε» δεν τον τρόμαζε πλέον. Είχε δοκιμαστεί στη λογική της μονοτονίας και της επανάληψης, και αρκούσε μόνο του ως γεγονός ώστε να πεισμώσει περισσότερο. Το καλοκαίρι αυτό δεν θα έμοιαζε με κανένα απ' τα προηγούμενα.
Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύει κολάζ από έργα της Elinore Schnurr.
Βρείτε τον Νίκο Βαρδάκα στη σελίδα του στο facebook.
