Εδώ είμαστε πάλι. Στο χέρι μου κρατάω το νέο μυθιστόρημα της Ελευθερίας Μεταξά και η αίσθηση είναι κάτι μεταξύ αγωνίας για τη καινούργια περιπέτεια και γλυκειάς προσμονής για την «συνάντηση» με τους γνωστούς (πλέον) χαρακτήρες. Σιγά σιγά, σα να δομείται μια σειρά θριλερικών αστυνομικών ιστοριών από την ίδια συγγραφέα όπου, παράλληλα με την εκάστοτε υπόθεση, παρακολουθούμε και την πορεία της ζωής των προσώπων -κυρίως βέβαια της Έλσας Γληνού.
Από τις πρώτες σελίδες υπόσχεται ένα ψυχολογικό κρεσέντο. Άμεσα θίγονται ψυχολογικά θέματα και διακρίνει κανείς ότι το ψυχολογικό υπόβραθο «αναλαμβάνει» σημαίνουσα σημασία ενώ θυμόμαστε με μιας και όλες τις προηγούμενες περιπέτειες με τους ίδιους ήρωες, γεγονός που λειτουργεί πολύ υπέρ, μας συνδέει με τα άλλα βιβλία της και δημιουργεί οικειότητα με τα πρόσωπα και τις συνθήκες (που θα εξαργυρώσει σε αναγνωστική συμπόνια προς αυτά).
Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, τα μεσαιωνικά βασανιστήρια έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους θανάτους -ναι, πληθυντικός αριθμός. Στοιχείο που με γοήτευσε προσωπικά, όχι μόνο για την έξτρα γνώση που αποκόμισα μα και για την εποχιακή οπτική που πρόσθεσε σκοτεινιά.
Η συγγραφέας καταφέρνει να εξάπτει το ενδιαφέρον πολύ γρήγορα καθώς άμεσα δημιουργούνται ερωτηματικά, άρα αναζητούνται απαντήσεις και αυξάνει η αγωνία. Σε κάθε σελίδα, κάθε ώρα ιστόρησης που περνά, νέα στοιχεία προστίθενται ανανεώνοντας ολοένα το ενδιαφέρον μας. Η ανάγνωση είναι άνετη, στο γνώριμο ύφος τής Μεταξά για εκείνους που την έχουν ξαναδιαβάσει και η ροή πολύ πολύ όμορφη. Αξίζει να σημειώσω ότι το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί αυτόνομα, δηλαδή χωρίς να χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στα προηγούμενα, όμως αν έχετε ήδη διαβάσει κάποιο/-α άλλο/-α από την ίδια, η εμπειρία θα είναι μέγιστη. Στην χειρότερη περίπτωση θα σας κάνει να αναζητήσετε και τα προηγούμενα ώστε να διαβάσετε εκεί το παρελθόν των χαρακτήρων που θα γνωρίσετε.
Στον θάνατο δεν υπάρχει κουράγιο, μόνο ένα απέραντο κενό υπάρχει, μια άβυσσος που ρουφάει στο σκοτάδι τους αγαπημένους σου παίρνοντάς τους για πάντα από κοντά σου.
Η ιστορία κλείνει συγκινητικά, με φόρτιση και γλύκα κι αφού έχουν κλείσει όλοι οι «λογαριασμοί» -αυτό το τελευταίο, μάλλον, ως την επόμενη φορά... ως την επόμενη περιπέτεια της Έλσας. Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος θα διανύσουμε δεκάδες σελίδες νουάρ εσάνς, φρίκη σε όλο της το μεγαλείο και σπλάτερ εικόνες. Και ένα μεγάλο ψυχολογικό υπόβαθρο που αφορά θύματα και θύτες.
Θα συναντήσουμε και πολλά μηνύματα να «περνούν» ανάμεσα στις αράδες τής δράσης και των αποκαλύψεων. Κάποιος θα πει: «Θέλω το δωμάτιό μου να είναι όπως το μυαλό μου... Πάντα αναστατωμένο.» κι αλλού θα γράψει: «...η δικαιοσύνη σου δεν αξίζει πεντάρα» [...] «...το χρήμα όλα τα αγοράζει. Συνειδήσεις, ανθρώπινες ζωές, νόμους, τύψεις... τα πάντα!»
Θα ήταν άδικο να σας χαλάσω τις εκπλήξεις μιλώντας για την υπόθεση. Εξάλλου, το οπισθόφυλλο είναι άκρως κατατοπιστικό -και αντιπροσωπευτικό- κι από την άλλη, σίγουρα θα διαβάσετε πολλές εντυπώσεις και σχόλια άλλων για το πόνημα. Αυτά που σίγουρα θέλω και πρέπει να σας πω είναι για το ωραίο ψυχογράφημα του, για το εξαιρετικό υπόβαθρο των μεσαιωνικών βασανιστηρίων, τις συνεχείς εξελίξεις που δίνουν ρυθμό στην ιστορία, το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον όσο αυτή κορυφώνεται, τις γοητευτικές αποκαλύψεις και τη φοβερή πλοκή.
Εννοείται, είναι αναμενόμενο να ανεβάζει κανείς τον πήχη προχωρώντας και να προσφέρει καλύτερα αποτελέματα, αξίζει όμως να το αναφέρουμε κι εμείς ωστόσο όταν το συναντάμε, κι εδώ, η Ελευθερία Μεταξά έδωσε στο βιβλιόφιλο κοινό το καλύτερό της (ως σήμερα).
Το μυθιστόρημα της Ελευθερίας Μεταξά, Αθώοι ένοχοι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Μίνωας και την Ελευθερία Μεταξά για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Στην περίληψη λέει:
«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού, αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων.
Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: Κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής;
Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν είναι αργά;
Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα κι εκείνοι ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα του αστυνόμου Γιαβρόγλου:
«Ήταν όλοι τους αθώοι».
