Ήταν ένας όμορφος δράκος. Πανύψηλος, θεόρατος. Σμαραγδένιες φολίδες κάλυπταν όλο του το σώμα και στην πλάτη του είχε δυο πελώρια φτερά που όταν τα άνοιγε ήταν ικανά να κρύψουν και τον ήλιο ακόμη. Πετούσε με χάρη ψηλά στον ουρανό, διένυε εκατοντάδες χιλιόμετρα σε λίγες μόνο στιγμές και όταν πατούσε στη γη ένας μικρός σεισμός συνόδευε το κάθε βήμα του. Η ανάσα του μύριζε θειάφι και όταν βρυχόταν μια τεράστια φωτιά έβγαινε από τα στήθη του κι έκαιγε τα πάντα γύρω του. Ένας ξεχωριστός σμαραγδένιος δράκος, καταραμένος να ζει στην μοναξιά και την απομόνωση.
Μια μέρα εκεί που στεκόταν είδε μια ανθρώπινη μικροσκοπική φιγούρα να έρχεται προς το μέρος του. Του έκανε μεγάλη εντύπωση και απέμεινε ακίνητος να παρακολουθεί την μικρή παρουσία να πλησιάζει. Πριν περάσουν δυο λεπτά είδε ένα μικρό κορίτσι να στέκεται κοντά του. Ξαφνιάστηκε.
«Ποια είσαι εσύ που τολμάς να με πλησιάζεις και πού πας;» βροντοφώναξε.
«Με λένε Λήδα και με έστειλε η μαμά μου να πάω στο χωριό να φέρω αλεύρι και γάλα» είπε η μικρή και σαν να μισόκλαιγε.
«Γιατί κλαις;» ξαναρώτησε ο δράκος.
«Η μαμά μου κι εγώ είμαστε πολύ φτωχές. Δουλεύει όλη μέρα στα χωράφια για να εξοικονομήσει λίγα χρήματα για να έχουμε τα βασικά για να ζήσουμε. Κι εγώ έχασα τα χρήματα που μου έδωσε για να ψωνίσω και τώρα, πώς θα πάω πίσω με άδεια χέρια;» είπε το μικρό κορίτσι και ξέσπασε σε ένα γοερό κλάμα.
«Καλά», ξανάπε ο δράκος, «δε με φοβάσαι και μου μιλάς τόση ώρα;»
«Γιατί να σε φοβηθώ;» είπε το κορίτσι. «Τόση ώρα μου μιλάς και με ρωτάς τι έχω. Συνήθως οι άνθρωποι δεν ασχολούνται μαζί μου. Με αφήνουν μόνη σε μια γωνιά.»
«Χμμμμ» έκανε ο δράκος «κι εμένα δε μου φέρθηκαν καλύτερα. Κι εμένα με διώχνουν μακριά τους όποτε τους πλησιάζω.»
«Θες να κάνουμε παρέα μαζί;» ρώτησε ο δράκος που ούτε ο ίδιος πίστευε τι έλεγε. Αλλά αυτό το κορίτσι ήταν τόσο μικρό και απροστάτευτο που το κλάμα του διαπερνούσε το πέτρινο περίβλημα που μέσα του είχε κλείσει την καρδιά του.
Όλη αυτή την ώρα που μιλούσαν το κορίτσι κοιτούσε κάτω κι ούτε για μια φορά δε σήκωσε τα μάτια της να τον κοιτάξει. Ο δράκος είπε στο κορίτσι να πλησιάσει κι εκείνη πλησιάζοντας έπεσε πάνω στο πόδι του. Το χέρι της άγγιξε τις κρύες γυαλιστερές φολίδες. Ο δράκος νόμιζε πως θα κάνει πίσω αηδιασμένη, αλλά εκείνη τον ξάφνιασε όταν του είπε, «Είσαι μεγάλος... και το δέρμα σου είναι γλιστερό.»
«Σε ενοχλεί αυτό;» ρώτησε ο δράκος και το κορίτσι τον ξάφνιασε και πάλι όταν του είπε πως δεν την ενοχλούσε.
«Δεν έχω ξανασυναντήσει άνθρωπο τόσο μεγάλο και με τέτοιο δέρμα» είπε το κορίτσι και ο δράκος της είπε, «Μα δεν είμαι άνθρωπος, δράκος είμαι!»
«Δράκος; Και πώς δηλαδή είναι οι δράκοι;»
«Σαν εμένα» είπε ο δράκος βροντογελώντας; «Μα καλά δεν βλέπεις;» τη ρώτησε.
«Όχι» του είπε η μικρή κοπελίτσα.
«Όχι;» απόρησε ο δράκος και απέμεινε να κοιτάει σιωπηλός.
«Σε πειράζει που είμαι τυφλή;» ρώτησε το κορίτσι.
«Όχι» απάντησε ο δράκος. «Εσένα σε πειράζει που είμαι δράκος;» τη ρώτησε.
«Όχι, βέβαια» είπε και το κορίτσι.
«Κοίτα να δεις λοιπόν τι θα κάνουμε μικρή μου,» είπε ο δράκος. «Εγώ χρόνια τώρα ταξιδεύω στον κόσμο και ξέρω που κρύβονται λογής λογής θησαυροί. Θα πάρουμε λοιπόν έναν από αυτούς κι εσύ και η μαμά σου δεν θα ξαναπεινάσετε ποτέ. Κι εσύ σε αντάλλαγμα θα έρχεσαι κάθε μέρα να μου κάνεις λίγο συντροφιά.»
«Μα θα σου έκανα παρέα και χωρίς αυτό το υπέροχο δώρο σου. Η μαμά μου θα χαρεί τόσο πολύ που δεν θα χρειάζεται να τρέχει πια στα χωράφια όλη μέρα.»
«Έλα», της είπε και χαμήλωσε όσο μπορούσε πιο κοντά στο έδαφος. «Ανέβα στην πλάτη μου και πάμε να πετάξουμε ψηλά.»
Η μικρή ανέβηκε στην πλάτη του δράκου και μαζί διασχίσανε τον ουρανό και φτάσανε ανάμεσα στα σύννεφα λίγο πριν τον ήλιο.
Χρόνια μετά, πολλοί από τους ανθρώπους εκείνης της εποχής έλεγαν ότι έβλεπαν συχνά στο ηλιοβασίλεμα μια γυναίκα πάνω σε έναν δράκο να πετά στους ουρανούς και να διασχίζει τα σύννεφα.
Πολλές φορές πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου για να δεις την αληθινή ομορφιά που υπάρχει γύρω σου. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά υπάρχει και χρυσός που είναι θαμπός και περιμένει το δικό σου άγγιγμα για να λάμψει.
Πού ξέρετε; Μπορεί καμιά φορά μέσα στο σκοτάδι να ανακαλύψετε μια καρδιά που να είναι γεμάτη από αγάπη και να περιμένει να την αγγίξουν για να λάμψει και να σκορπίσει το δικό της φως.
Ένα φως μόνο για σας!
