Όπως του είπα και την ώρα που μιλούσαμε, η προσωπικότητά του μου βγάζει κάτι ευγενικό και γλυκό. Καθημερινά "μπαίνει στο σπίτι" μας ως Κλεομένης στις «Άγριες Μέλισσες». Μαζί μιλήσαμε για την επιτυχημένη πορεία του στο θέατρο και την τηλεόραση, για το ρόλο του στις Άγριες Μέλισσες και για άλλα πολλά.
Τι λέει ο Θανάσης για το Θανάση;
Θανάσης Κουρλαμπάς: Θα σου έλεγα ότι είναι ο συνοδοιπόρος μου στη ζωή, ο σύντροφός μου, ο συνεργάτης μου και ο μεγάλος εχθρός μου, όπως φαντάζομαι ότι είναι ο εαυτός κάθε ανθρώπου.
Θανάση σπούδασες Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο και στη συνέχεια πήγες στην δραματική σχολή του Νίκου Βασταρδή. Πώς βρέθηκες λοιπόν στο χώρο της υποκριτικής;
Θ.Κ.: Γεννήθηκα στην Καλαμάτα. Από μικρός ήμουν πολύ εκφραστικός με τις παρέες και τους φίλους μου· γενικά είμαι πολύ εκδηλωτικός και κοινωνικός άνθρωπος. Αυτό σιγά σιγά πήρε τη μορφή αγάπης απέναντι στο θέατρο. Ώσπου ένας καθηγητής μου, ο Θεόδωρος Βραχάτης, έκανε μια παράσταση στο Λύκειο όπου έπαιξα πρώτη φορά και είδα τί πάει να πει θέατρο. Μετά πέρασα στο τμήμα Κοινωνιολογίας στο Πάντειο πανεπιστήμιο, μπήκα στη θεατρική ομάδα του Παντείου και σιγά σιγά, γνωρίζοντας το Νίκο το Βασταρδή, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη σχολή του, στο Θεμέλιο, το οποίο δυστυχώς τώρα έχει κλείσει. Εκεί είχα σπουδαίους δασκάλους, όπως το Θεόδωρο Έξαρχο, τη Ζωζώ Ζάρπα, την Εύα Δημοπούλου, τον Βύρωνα Πάλλη και άλλους πολλούς. Έκανα παράλληλα και τις δύο σχολές. Το πρωί στο Πάντειο και το βράδυ στη δραματική. Τελείωσα και τις δύο!
Φέτος θεατρικά ήσουν για δεύτερη χρονιά στο «Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς» και στους «Δώδεκα ενόρκους» στο θέατρο Αλκμήνη. Δυστυχώς η έλευση του κορωνοϊού σας "κατέβασε" απότομα.
Θ.Κ.: «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» ευελπιστούμε ότι θα πάει του χρόνου και τρίτη χρονιά. Πήγε πάρα πολύ καλά. Άρεσε πολύ στον κόσμο και είναι και για εμάς αγαπημένη δουλειά. Στους «Δώδεκα ενόρκους» ήμουν για πέμπτη χρονιά.
Ξέρουμε ότι αυτό που συμβαίνει λόγω του κορωνοϊού είναι παροδικό. Αν μπορέσεις να το αναλύσεις και να κρατήσεις το καλό της προσωπικής σου κατάστασης, έχεις ενάμιση μήνα αναγκαστικής πνευματικής και σωματικής ξεκούρασης. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα αρνητικά. Άγχος και αγωνία για το μετά, για το πώς θα πάει, τι θα γίνει με τη δουλειά. Σίγουρα, άνθρωποι που δραστηριοποιούμαστε πολύ και είμαστε συνέχεια στο τρέξιμο μας είναι δύσκολη η απότομη παύση. Ωστόσο, βρήκα χρόνο να δω τους δικούς μου ανθρώπους, να ξεκουραστώ, να δω τα παιδιά μου... οπότε προσπάθησα να κάνω πράξη το ρητό "ουδέν κακόν αμιγές καλού".
Θανάση, φυσικά σε απολαμβάνουμε και στην τηλεόραση, στις «Άγριες Μέλισσες», στο ρόλο του Κλεομένη. Είναι μία σειρά που έχουμε αγαπήσει όλοι. Θέλω να μου πεις, πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε αυτή τη σειρά;
Θ.Κ.: Είμαστε πολύ τυχεροί που συμμετέχουμε σε μία τόσο αγαπημένη από τον κόσμο δουλειά. Κανείς δεν περίμενε το μέγεθος της επιτυχίας. Βέβαια, από την αρχή φαινόταν ότι είναι μία προσεγμένη δουλειά. Οι συντελεστές, οι σκηνοθέτες, η Μελίνα Τσαμπάνη που γράφει το σενάριο, όλοι οι συνάδελφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, ήταν η καλύτερη δυνατή παρέα που μπορούσαμε να φτιάξουμε ώστε να δημιουργηθεί και το αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι είναι καθημερινό σίριαλ είχε τον κίνδυνο να μην έχει την πολυτέλεια να δουλέψει όπως θέλει. Όμως αποδείχτηκε εξαιρετική δουλειά και είμαστε ευτυχισμένοι που είμαστε κομμάτι της.
Χάρηκα πάρα πολύ το ρόλο μου. Παρόλο που είναι ένας πολύ ιδιαίτερος ρόλος, επικίνδυνος και στην κόψη του ξυραφιού, τον ευχαριστήθηκα. Φάνηκε να τον χαίρεται και ο κόσμος και αυτό είναι προσωπικό κέρδος και μεγάλη χαρά, γιατί είναι σημαντικό έναν αντιπαθητικό ρόλο να τον κάνεις με έναν τρόπο να κερδίζει τους θεατές και να σου λένε καλά λόγια όταν σε συναντούν.
Τι θα δούμε παρακάτω από τον Κλεομένη;
Θ.Κ.: Πρώτα απ' όλα, τώρα, είμαστε και εμείς σε αναμονή να δούμε τι θα γίνει και πως θα συνεχίσει η κατάσταση, από ποιο σημείο θα το ξεκινήσουμε πάλι... Έχει, υπάρξει μία αναστάτωση. Δεν ξέρω πότε θα κλείσει τηλεοπτικά η σεζόν.
Ο Κλεομένης θα κάνει μία σχέση με το Δημητράκη που του "έριξαν" από δίπλα ο Κωνσταντής με το Μελέτη. Ειλικρινά μέσα από αυτή τη σχέση έκανα πολύ ωραία γυρίσματα γιατί μου δόθηκε σεναριακά η ευκαιρία από τη Μελίνα, την οποία ευχαριστώ πολύ, αλλά και σκηνοθετικά να δείξω κι άλλες πτυχές του Κλεομένη που ο κόσμος δεν τις ξέρει. Ο κόσμος έχει μείνει στον Κλεομένη που συμπεριφέρθηκε άσχημα στο Μελέτη ουρώντας τον, που έχει κάνει φόνο στην Αγγλία, που βίασε την Πηνελόπη, που είναι τόσο υποκριτής και τόσο συμφεροντολόγος. Κι όμως, στη συνέχεια, θα δούμε έναν Κλεομένη που θα δείξει κι αυτός τις δικές του ρωγμές.
Τώρα που έχουμε επαναλήψεις, τα βλέπεις τα επεισόδια;
Θ.Κ.: Κάποιες φορές τα βλέπω, κάποιες άλλες όχι. Γιατί καθόμαστε με τα παιδιά μου και ίσως δούμε κάποια ταινία. Τα Σαββατοκύριακα τα βλέπαμε συνολικά, γιατί ήμουν στο θέατρο τις ώρες που προβαλλόταν η σειρά.
Από τις δουλειές που έχεις κάνει στην τηλεόραση υπάρχει κάποια που να την ξεχωρίζεις;
Θ.Κ.: Δεν μπορώ να σου πω ότι υπάρχει κάποια που ξεχωρίζω. Σίγουρα με έκανε ευρέως γνωστό ο ρόλος μου στο «Μαρία η άσχημη». Ωστόσο, χάρηκα πολύ και το «Η οικογένεια βλάπτει».
Δεν μπορώ βέβαια να ξεχάσω και την πρώτη μου δουλειά το «Κανείς δεν λέει σ' αγαπώ» που είναι ίσως από τις πιο αγαπημένες μου και την οφείλω στον Αλέξανδρο Ρήγα. Έχω κάνει guest στον «Αστυνόμο Μπέκα»... Ό,τι έχω κάνει το έχω χαρεί. Εννοείται, έχω χαρεί πολύ και τον Κλεομένη.
Θανάση, είδαμε το Mega να κλείνει και πρόσφατα να επιστρέφει πάλι, τόσο με το ψυχαγωγικό κομμάτι του όσο και στην ενημέρωση. Πώς αισθάνεσαι με όλο αυτό;
Θ.Κ.: Συμπτωματικά, οι περισσότερες δουλειές μου ήταν στο Mega. Στενοχωρήθηκα πολύ όταν έκλεισε. Οποιοδήποτε κανάλι κλείνει είναι πλήγμα στο τηλεοπτικό πολιτισμό της χώρας. Χαίρομαι που βρέθηκε ο τρόπος να ξαναβγεί στον αέρα. Εύχομαι και ελπίζω να ξαναγίνει το Mega που ξέραμε και ενημερωτικά αλλά και κυρίως μέσω της μυθοπλασίας. Εύχομαι η "μηχανή" του Mega στη μυθοπλασία να πάρει πάλι μπρος. Γιατί ανέκαθεν το Mega ήξερε να κάνει ωραία σίριαλ.
Από εκεί και πέρα, η ελληνική τηλεόραση αλλάζει συνεχώς το τοπίο της. Νομίζω ότι έχει πάρει τα σημεία των καιρών, έχει λάβει τα σημάδια που έπρεπε. Εύχομαι και ελπίζω ότι μας περιμένουν καλύτεροι τηλεοπτικοί καιροί.
Θανάση, οι τηλεθεατές έχουμε μία συνήθεια. Χωρίζουμε τις σειρές σε αυτές που βλέπονται μόνο μία φορά και σε αυτές που θα βλέπαμε ξανά και ξανά. Οι παλαιότερες σειρές είναι πιο διαχρονικές.
Θ.Κ.: Αρχίζουν και γίνονται σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες.
Τις «Άγριες Μέλισσες» μπορείς νομίζω να τις δεις πολλές φορές. Μέχρι να έρθουν οι «Άγριες Μέλισσες» είχαμε καιρό να το πάθουμε αυτό οι τηλεθεατές.
Θ.Κ.: Τελευταία φορά που δημιουργήθηκε τέτοιες τηλεοπτικός έρωτας του κοινού για μία σειρά ήταν με το «Παρά πέντε» και «Το νησί». Αν ξέραμε τη συνταγή και πως γίνεται, θα ήμασταν όλοι μόνο πετυχημένοι. Πιστεύω ότι αυτή η σειρά αγαπήθηκε πολύ γιατί θύμισε παλιούς, καλούς καιρούς της μυθοπλασίας. Προσεγμένες ερμηνείες, πράγμα που έλειπε στον κόσμο.
Γενικά, η ελληνική μυθοπλασία, οι ελληνικές σειρές έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους τηλεοπτικό πολιτισμό. Όπως ακριβώς είχαμε τον κινηματογραφικό πολιτισμό με τις ταινίες του '50 και του '60 που δεν θα σταματήσουμε ποτέ να τις βλέπουμε. Έτσι, σιγά σιγά, από το '90 και μετά που δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση, δημιουργήθηκε μία παρακαταθήκη τηλεοπτικού πολιτισμού.
Θέατρο ή τηλεόραση;
Θ.Κ.: Εκτός από τον κινηματογράφο που έχω την ατυχία να μην έχω κάνει πολύ, τα υπόλοιπα τα έχω υπηρετήσει αρκετά. Έχω κάνει και αρκετή μεταγλώττιση. Από το 94 είμαι ανελλιπώς στο θέατρο.
Έχω κερδίσει ως ηθοποιός πάρα πολλά πράγματα. Από την μεταγλώττιση έχω κερδίσει στο ρυθμό του λόγου, στην ευκολία του να μπεις σύντομα σε έναν χαρακτήρα. Να βρεις περισσότερες αποχρώσεις στα εκφραστικά σου μέσα. Ωστόσο, το θέατρο είναι η αρχή και το τέλος για έναν ηθοποιό. Έχεις μία άμεση σχέση με το κοινό. Πρέπει να εκπληρώσεις το σύντομο ταξίδι της ύπαρξης του ρόλου σου μέσα σε μία ώρα ζωντανά, χωρίς διακοπές. Και μόνο αυτό σαν άμεση σχέση με το κοινό είναι μεγαλείο. Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη.
Κάτι αστείο που έχει συμβεί επί σκηνής;
Θ.Κ.: Παίζοντας με την Άννα Αδριανού σε μία κωμωδία, στην Ιφιγένεια εν Κεφαλληνία, όπου υποδύθηκα τον Αχιλλέα. Κάποια στιγμή εκείνη έπεσε κάτω. Προσπαθούσα να τη βοηθήσω, γιατί είχε μπλεχτεί με κάτι χιτώνια και κάτι μανδύες, και παράλληλα έπρεπε να πω έναν μονόλογο. Θυμάμαι ότι ήταν εξαιρετικά εφιαλτικό να προσπαθώ να κρατήσω τα γέλια μου από το συμβάν.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Θ.Κ.: Ό,τι ορισμό και να δώσεις στο χιούμορ θα αφήσεις πολλά πράγματα απέξω. Αλλά ας προσπαθήσουμε!
Χιούμορ νομίζω ότι είναι εκείνη η εσωτερική διαδικασία την οποία άλλος είναι περισσότερο κι άλλος είναι λιγότερο ικανός να εκτελέσει. Αυτή η εσωτερική διαδικασία, είναι κυρίως διαδικασία αυτοσαρκασμού. Το χιούμορ πρέπει να περάσει πρώτα απ' τη δική σου υπενθύμιση. Ότι δεν είσαι τίποτα ιδιαίτερο. Δεν πρέπει δηλαδή ποτέ να δεις τον εαυτό σου ως κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που είναι.
Το χιούμορ γυρνάει την οπτική ματιά που έχουμε, συνηθισμένη ή μη, για ένα γεγονός, για την ζωή, κάνει μία μικρή μεταστροφή σαν μπάλα και τη βλέπεις από άλλο πρίσμα, με άλλο χρώμα. Όταν αλλάξει το χρώμα στα πράγματα το βλέπεις αλλιώς.
Το χιούμορ δεν προκαλεί πάντα το γέλιο. Το χιούμορ είναι μία γενικότερη έννοια που μπορεί να προκαλέσει τον προβληματισμό και κυρίως την υπενθύμιση ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά από ό,τι φαίνονται.
Κωμωδία ή δράμα;
Θ.Κ.: Και τα δύο με πελώριο σεβασμό, πελώρια αγάπη και εκτίμηση. Απλώς, η κωμωδία θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο δύσκολο για έναν ηθοποιό, ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να υπηρετήσει. Η καθαρή, αγνή, έντιμη κωμωδία που θα προκαλέσει το γέλιο μέσα από την κατάσταση και όχι μέσα από την κοροϊδία. Όσο πιο σοβαρά παίξεις την κωμωδία, τόσο πιο αστεία θα είναι.
Αγαπημένη σου ταινία;
Θ.Κ.: «Η Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ.
Τρία πράγματα στα οποία ο Θανάσης λέει ναι και τρία πράγματα στα οποία ο Θανάσης λέει όχι;
Θ.Κ.: Ο Θανάσης λέει όχι στην ασυνέπεια, όχι στην αλαζονεία και όχι στην αγένεια. Θα πει ναι στην καλή παρέα, σε όλες τις μορφές της τέχνης και στην καθημερινή ύπαρξη του χιούμορ σε όλα τα πεδία της ζωής μας.
Θανάσης Κουρλαμπάς: Θα σου έλεγα ότι είναι ο συνοδοιπόρος μου στη ζωή, ο σύντροφός μου, ο συνεργάτης μου και ο μεγάλος εχθρός μου, όπως φαντάζομαι ότι είναι ο εαυτός κάθε ανθρώπου.
Θανάση σπούδασες Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο και στη συνέχεια πήγες στην δραματική σχολή του Νίκου Βασταρδή. Πώς βρέθηκες λοιπόν στο χώρο της υποκριτικής;
Θ.Κ.: Γεννήθηκα στην Καλαμάτα. Από μικρός ήμουν πολύ εκφραστικός με τις παρέες και τους φίλους μου· γενικά είμαι πολύ εκδηλωτικός και κοινωνικός άνθρωπος. Αυτό σιγά σιγά πήρε τη μορφή αγάπης απέναντι στο θέατρο. Ώσπου ένας καθηγητής μου, ο Θεόδωρος Βραχάτης, έκανε μια παράσταση στο Λύκειο όπου έπαιξα πρώτη φορά και είδα τί πάει να πει θέατρο. Μετά πέρασα στο τμήμα Κοινωνιολογίας στο Πάντειο πανεπιστήμιο, μπήκα στη θεατρική ομάδα του Παντείου και σιγά σιγά, γνωρίζοντας το Νίκο το Βασταρδή, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη σχολή του, στο Θεμέλιο, το οποίο δυστυχώς τώρα έχει κλείσει. Εκεί είχα σπουδαίους δασκάλους, όπως το Θεόδωρο Έξαρχο, τη Ζωζώ Ζάρπα, την Εύα Δημοπούλου, τον Βύρωνα Πάλλη και άλλους πολλούς. Έκανα παράλληλα και τις δύο σχολές. Το πρωί στο Πάντειο και το βράδυ στη δραματική. Τελείωσα και τις δύο!
Θ.Κ.: «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» ευελπιστούμε ότι θα πάει του χρόνου και τρίτη χρονιά. Πήγε πάρα πολύ καλά. Άρεσε πολύ στον κόσμο και είναι και για εμάς αγαπημένη δουλειά. Στους «Δώδεκα ενόρκους» ήμουν για πέμπτη χρονιά.
Ξέρουμε ότι αυτό που συμβαίνει λόγω του κορωνοϊού είναι παροδικό. Αν μπορέσεις να το αναλύσεις και να κρατήσεις το καλό της προσωπικής σου κατάστασης, έχεις ενάμιση μήνα αναγκαστικής πνευματικής και σωματικής ξεκούρασης. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα αρνητικά. Άγχος και αγωνία για το μετά, για το πώς θα πάει, τι θα γίνει με τη δουλειά. Σίγουρα, άνθρωποι που δραστηριοποιούμαστε πολύ και είμαστε συνέχεια στο τρέξιμο μας είναι δύσκολη η απότομη παύση. Ωστόσο, βρήκα χρόνο να δω τους δικούς μου ανθρώπους, να ξεκουραστώ, να δω τα παιδιά μου... οπότε προσπάθησα να κάνω πράξη το ρητό "ουδέν κακόν αμιγές καλού".
Θανάση, φυσικά σε απολαμβάνουμε και στην τηλεόραση, στις «Άγριες Μέλισσες», στο ρόλο του Κλεομένη. Είναι μία σειρά που έχουμε αγαπήσει όλοι. Θέλω να μου πεις, πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε αυτή τη σειρά;
Θ.Κ.: Είμαστε πολύ τυχεροί που συμμετέχουμε σε μία τόσο αγαπημένη από τον κόσμο δουλειά. Κανείς δεν περίμενε το μέγεθος της επιτυχίας. Βέβαια, από την αρχή φαινόταν ότι είναι μία προσεγμένη δουλειά. Οι συντελεστές, οι σκηνοθέτες, η Μελίνα Τσαμπάνη που γράφει το σενάριο, όλοι οι συνάδελφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, ήταν η καλύτερη δυνατή παρέα που μπορούσαμε να φτιάξουμε ώστε να δημιουργηθεί και το αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι είναι καθημερινό σίριαλ είχε τον κίνδυνο να μην έχει την πολυτέλεια να δουλέψει όπως θέλει. Όμως αποδείχτηκε εξαιρετική δουλειά και είμαστε ευτυχισμένοι που είμαστε κομμάτι της.
Χάρηκα πάρα πολύ το ρόλο μου. Παρόλο που είναι ένας πολύ ιδιαίτερος ρόλος, επικίνδυνος και στην κόψη του ξυραφιού, τον ευχαριστήθηκα. Φάνηκε να τον χαίρεται και ο κόσμος και αυτό είναι προσωπικό κέρδος και μεγάλη χαρά, γιατί είναι σημαντικό έναν αντιπαθητικό ρόλο να τον κάνεις με έναν τρόπο να κερδίζει τους θεατές και να σου λένε καλά λόγια όταν σε συναντούν.
Θ.Κ.: Πρώτα απ' όλα, τώρα, είμαστε και εμείς σε αναμονή να δούμε τι θα γίνει και πως θα συνεχίσει η κατάσταση, από ποιο σημείο θα το ξεκινήσουμε πάλι... Έχει, υπάρξει μία αναστάτωση. Δεν ξέρω πότε θα κλείσει τηλεοπτικά η σεζόν.
Ο Κλεομένης θα κάνει μία σχέση με το Δημητράκη που του "έριξαν" από δίπλα ο Κωνσταντής με το Μελέτη. Ειλικρινά μέσα από αυτή τη σχέση έκανα πολύ ωραία γυρίσματα γιατί μου δόθηκε σεναριακά η ευκαιρία από τη Μελίνα, την οποία ευχαριστώ πολύ, αλλά και σκηνοθετικά να δείξω κι άλλες πτυχές του Κλεομένη που ο κόσμος δεν τις ξέρει. Ο κόσμος έχει μείνει στον Κλεομένη που συμπεριφέρθηκε άσχημα στο Μελέτη ουρώντας τον, που έχει κάνει φόνο στην Αγγλία, που βίασε την Πηνελόπη, που είναι τόσο υποκριτής και τόσο συμφεροντολόγος. Κι όμως, στη συνέχεια, θα δούμε έναν Κλεομένη που θα δείξει κι αυτός τις δικές του ρωγμές.
Τώρα που έχουμε επαναλήψεις, τα βλέπεις τα επεισόδια;
Θ.Κ.: Κάποιες φορές τα βλέπω, κάποιες άλλες όχι. Γιατί καθόμαστε με τα παιδιά μου και ίσως δούμε κάποια ταινία. Τα Σαββατοκύριακα τα βλέπαμε συνολικά, γιατί ήμουν στο θέατρο τις ώρες που προβαλλόταν η σειρά.
Από τις δουλειές που έχεις κάνει στην τηλεόραση υπάρχει κάποια που να την ξεχωρίζεις;
Θ.Κ.: Δεν μπορώ να σου πω ότι υπάρχει κάποια που ξεχωρίζω. Σίγουρα με έκανε ευρέως γνωστό ο ρόλος μου στο «Μαρία η άσχημη». Ωστόσο, χάρηκα πολύ και το «Η οικογένεια βλάπτει».
Δεν μπορώ βέβαια να ξεχάσω και την πρώτη μου δουλειά το «Κανείς δεν λέει σ' αγαπώ» που είναι ίσως από τις πιο αγαπημένες μου και την οφείλω στον Αλέξανδρο Ρήγα. Έχω κάνει guest στον «Αστυνόμο Μπέκα»... Ό,τι έχω κάνει το έχω χαρεί. Εννοείται, έχω χαρεί πολύ και τον Κλεομένη.
Θανάση, είδαμε το Mega να κλείνει και πρόσφατα να επιστρέφει πάλι, τόσο με το ψυχαγωγικό κομμάτι του όσο και στην ενημέρωση. Πώς αισθάνεσαι με όλο αυτό;
Θ.Κ.: Συμπτωματικά, οι περισσότερες δουλειές μου ήταν στο Mega. Στενοχωρήθηκα πολύ όταν έκλεισε. Οποιοδήποτε κανάλι κλείνει είναι πλήγμα στο τηλεοπτικό πολιτισμό της χώρας. Χαίρομαι που βρέθηκε ο τρόπος να ξαναβγεί στον αέρα. Εύχομαι και ελπίζω να ξαναγίνει το Mega που ξέραμε και ενημερωτικά αλλά και κυρίως μέσω της μυθοπλασίας. Εύχομαι η "μηχανή" του Mega στη μυθοπλασία να πάρει πάλι μπρος. Γιατί ανέκαθεν το Mega ήξερε να κάνει ωραία σίριαλ.
Από εκεί και πέρα, η ελληνική τηλεόραση αλλάζει συνεχώς το τοπίο της. Νομίζω ότι έχει πάρει τα σημεία των καιρών, έχει λάβει τα σημάδια που έπρεπε. Εύχομαι και ελπίζω ότι μας περιμένουν καλύτεροι τηλεοπτικοί καιροί.
Θανάση, οι τηλεθεατές έχουμε μία συνήθεια. Χωρίζουμε τις σειρές σε αυτές που βλέπονται μόνο μία φορά και σε αυτές που θα βλέπαμε ξανά και ξανά. Οι παλαιότερες σειρές είναι πιο διαχρονικές.
Θ.Κ.: Αρχίζουν και γίνονται σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες.
Τις «Άγριες Μέλισσες» μπορείς νομίζω να τις δεις πολλές φορές. Μέχρι να έρθουν οι «Άγριες Μέλισσες» είχαμε καιρό να το πάθουμε αυτό οι τηλεθεατές.
Θ.Κ.: Τελευταία φορά που δημιουργήθηκε τέτοιες τηλεοπτικός έρωτας του κοινού για μία σειρά ήταν με το «Παρά πέντε» και «Το νησί». Αν ξέραμε τη συνταγή και πως γίνεται, θα ήμασταν όλοι μόνο πετυχημένοι. Πιστεύω ότι αυτή η σειρά αγαπήθηκε πολύ γιατί θύμισε παλιούς, καλούς καιρούς της μυθοπλασίας. Προσεγμένες ερμηνείες, πράγμα που έλειπε στον κόσμο.
Γενικά, η ελληνική μυθοπλασία, οι ελληνικές σειρές έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους τηλεοπτικό πολιτισμό. Όπως ακριβώς είχαμε τον κινηματογραφικό πολιτισμό με τις ταινίες του '50 και του '60 που δεν θα σταματήσουμε ποτέ να τις βλέπουμε. Έτσι, σιγά σιγά, από το '90 και μετά που δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση, δημιουργήθηκε μία παρακαταθήκη τηλεοπτικού πολιτισμού.
Θ.Κ.: Εκτός από τον κινηματογράφο που έχω την ατυχία να μην έχω κάνει πολύ, τα υπόλοιπα τα έχω υπηρετήσει αρκετά. Έχω κάνει και αρκετή μεταγλώττιση. Από το 94 είμαι ανελλιπώς στο θέατρο.
Έχω κερδίσει ως ηθοποιός πάρα πολλά πράγματα. Από την μεταγλώττιση έχω κερδίσει στο ρυθμό του λόγου, στην ευκολία του να μπεις σύντομα σε έναν χαρακτήρα. Να βρεις περισσότερες αποχρώσεις στα εκφραστικά σου μέσα. Ωστόσο, το θέατρο είναι η αρχή και το τέλος για έναν ηθοποιό. Έχεις μία άμεση σχέση με το κοινό. Πρέπει να εκπληρώσεις το σύντομο ταξίδι της ύπαρξης του ρόλου σου μέσα σε μία ώρα ζωντανά, χωρίς διακοπές. Και μόνο αυτό σαν άμεση σχέση με το κοινό είναι μεγαλείο. Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη.
Κάτι αστείο που έχει συμβεί επί σκηνής;
Θ.Κ.: Παίζοντας με την Άννα Αδριανού σε μία κωμωδία, στην Ιφιγένεια εν Κεφαλληνία, όπου υποδύθηκα τον Αχιλλέα. Κάποια στιγμή εκείνη έπεσε κάτω. Προσπαθούσα να τη βοηθήσω, γιατί είχε μπλεχτεί με κάτι χιτώνια και κάτι μανδύες, και παράλληλα έπρεπε να πω έναν μονόλογο. Θυμάμαι ότι ήταν εξαιρετικά εφιαλτικό να προσπαθώ να κρατήσω τα γέλια μου από το συμβάν.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Θ.Κ.: Ό,τι ορισμό και να δώσεις στο χιούμορ θα αφήσεις πολλά πράγματα απέξω. Αλλά ας προσπαθήσουμε!
Χιούμορ νομίζω ότι είναι εκείνη η εσωτερική διαδικασία την οποία άλλος είναι περισσότερο κι άλλος είναι λιγότερο ικανός να εκτελέσει. Αυτή η εσωτερική διαδικασία, είναι κυρίως διαδικασία αυτοσαρκασμού. Το χιούμορ πρέπει να περάσει πρώτα απ' τη δική σου υπενθύμιση. Ότι δεν είσαι τίποτα ιδιαίτερο. Δεν πρέπει δηλαδή ποτέ να δεις τον εαυτό σου ως κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που είναι.
Το χιούμορ γυρνάει την οπτική ματιά που έχουμε, συνηθισμένη ή μη, για ένα γεγονός, για την ζωή, κάνει μία μικρή μεταστροφή σαν μπάλα και τη βλέπεις από άλλο πρίσμα, με άλλο χρώμα. Όταν αλλάξει το χρώμα στα πράγματα το βλέπεις αλλιώς.
Το χιούμορ δεν προκαλεί πάντα το γέλιο. Το χιούμορ είναι μία γενικότερη έννοια που μπορεί να προκαλέσει τον προβληματισμό και κυρίως την υπενθύμιση ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά από ό,τι φαίνονται.
Κωμωδία ή δράμα;
Θ.Κ.: Και τα δύο με πελώριο σεβασμό, πελώρια αγάπη και εκτίμηση. Απλώς, η κωμωδία θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο δύσκολο για έναν ηθοποιό, ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να υπηρετήσει. Η καθαρή, αγνή, έντιμη κωμωδία που θα προκαλέσει το γέλιο μέσα από την κατάσταση και όχι μέσα από την κοροϊδία. Όσο πιο σοβαρά παίξεις την κωμωδία, τόσο πιο αστεία θα είναι.
Αγαπημένη σου ταινία;
Θ.Κ.: «Η Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ.
Τρία πράγματα στα οποία ο Θανάσης λέει ναι και τρία πράγματα στα οποία ο Θανάσης λέει όχι;
Θ.Κ.: Ο Θανάσης λέει όχι στην ασυνέπεια, όχι στην αλαζονεία και όχι στην αγένεια. Θα πει ναι στην καλή παρέα, σε όλες τις μορφές της τέχνης και στην καθημερινή ύπαρξη του χιούμορ σε όλα τα πεδία της ζωής μας.
