Ευστρατία Ταλιάνη: Η απεγνωσμένη προσπάθειά μου να κατανοήσω τα πραγματικά κίνητρα των ανθρώπων σε κάθε τους πράξη σε συνδυασμό με την ισοπεδωτική ανάγκη μου για επικράτηση του δικαίου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Τ.: Καθηλωτικό.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Τ.: Το θεωρώ άκομψο να δίνω συμβουλές σε ενήλικες, εφόσον αυτό είναι το αναγνωστικό κοινό που απευθύνεται το βιβλίο. Ωστόσο εάν θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν ο αναγνώστης/η αναγνώστρια να προσπαθήσει να ψυχογραφήσει τους χαρακτήρες χωρίς ταμπού και να σκύψει με ενσυναίσθηση στις πραγματικές προθέσεις τους.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Τ.: Θα πηγαίναμε στο ομιχλώδες Λονδίνο. Μα θα κρατούσε για λίγες μέρες γιατί θα ήταν μια μικρή στάση καθώς θα έδινε τη σειρά του σε ένα άλλο ταξίδι, του αστυνόμου Μαλούζου, μεγαλύτερο, σοφότερο, πολύπαθο σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά της χώρας μας, στη Χίο, όπου διαδραματίζεται το βιβλίο που τώρα ετοιμάζω.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ε.Τ.: «Αστυνόμε, φροντίστε να ταΐζετε το άγριο ζώο που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Γιατί αν δε το κάνετε, τότε μαζί με τους άλλους θα κατασπαράξει κι εσάς.»
Σύντομο αστυνομικό
Υπερβατικό, αναφορικά με τα ηθικά στερεότυπα,
Μυθιστόρημα που
Προσεγγίζει
Οιηματίες,
Σαδιστές και
Ιδιόρρυθμες
Ολότητες
Με
Ενσυναίσθηση
Επιτρέποντας σε συναισθήματα
Χαρμολύπης
Θυμού, δικαίου να
Ριζώσουν
Ολοκληρωτικά στο
Υπερεγώ
Συγκλονίζοντας το εκείνο κατά το Φρόυντ!
Η Ευστρατία Ταλιάνη, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση του Ακρότιτλου γράφει για το μυθιστόρημα της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Η ίδια απαντά και σε μία μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών.
Στην υπόθεση διαβάζουμε:
Ο αστυνόμος Μαλούζος βρίσκεται αντιμέτωπος με εγκλήματα τα οποία έχουν σχέση με μία περίπλοκη υπόθεση που περιλαμβάνει τα βασικά κίνητρα δολοφονίας -χρήμα, έρωτας, εκδίκηση. Στην πορεία της εξιχνίασης της δολοφονίας του πλούσιου επιχειρηματία Νικόδημου Αρβανίτη αποκαλύπτεται πως η σορός δεν ανήκει στον ίδιο, αλλά στον πρώην κηπουρό του. Αυτή η σωρός χρησιμοποιείται από το οικείο περιβάλλον του επιχειρηματία, για να κληρονομηθεί ένα αμύθητο ποσό το οποίο αποκτήθηκε από μία απάτη που διαπράχθηκε σε βάρος αθώων πολιτών. Πού βρίσκεται όμως ο Νικόδημος Αρβανίτης; Μήπως με την τελευταία του κατάκτηση, τη Λαρίσα, στο εξωτερικό; Μήπως τον δολοφόνησε κάποια από τις δεκάδες γυναίκες που ο ίδιος είχε κακοποιήσει σεξουαλικά; Ή ακόμη κάποιος από τους εξαγριωμένους πρώην εργάτες της επιχείρησής του, όταν κήρυξε εικονική πτώχευση; Λίγο αργότερα θα εντοπιστεί και ένα τρίτο γυναικείο πτώμα στο ποτάμι. Τρία πτώματα αναζητούν τον ή τους δολοφόνους τους! Όλα φαίνεται να ξεκινούν από εκείνο το συμπόσιο με εχθρούς, που κάποιοι κεράστηκαν δηλητήριο, αλλά όπως γίνεται γνωστό οι δολοφονίες είχαν ξεκινήσει έξι μήνες νωρίτερα…
