Θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες απ’ αυτές.
Μένω σε σπίτι δανεικό
με ξεφτισμένους σοβάδες,
σταματημένα ρολόγια που νεκρώνουν τη Ζωή,
έτοιμο να εκραγεί ερείπιο,
απάγκιο της Μόνης μου Πατρίδας.
Θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες απ’ αυτές.
Κοιμάμαι συντροφιά με ερινύες
και ξυπνώ με την πικράδα των φαρμάκων αγωνίας.
Υπνοβατώ, μετρώντας ρέστα από ανεξόφλητες ελπίδες,
με ανύπαρκτους φίλους, απούσες ευκαιρίες.
Θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες.
Ακούω ανυπόφορες ειδήσεις
για εκείνους που πνίγηκαν
αναζητώντας τη Μόνη τους Πατρίδα
κι άλλους ν’ αποκαθηλώνουν ακόμη το Χριστό.
Θα ‘ρθουν; Nαι, θα ‘ρθουν!
Αναπνέω εις μάτην
καλώντας το Χρόνο να ενωθεί με τη Στιγμή,
κοινωνός του μαρτυρίου μου
και όλων όσων ναυάγησαν στα όνειρα.
Θα ‘ρθουν, ας το ελπίσουμε.
Για να πάψουν οι ερινύες
σε σπίτια δανεικά,
με απρόσκλητους εφιάλτες,
αποκαθηλωμένους Χριστούς
και φίλους που χάθηκαν.
🍃
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής του Χρήστου Αναστασόπουλου
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής του Χρήστου Αναστασόπουλου