Χωρισμός
Αδικία
Γαλήνη
Ισότητα
Ανθρωπισμός
Η Μαρία Μάγκλαρη, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση του Ακρότιτλου, συμπληρώνει τον τίτλο του βιβλίου της με χαρακτηριστικές λέξεις ενώ, παρακάτω, απαντά σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για αυτό.
Μαρία Μάγκλαρη: Ξέρετε ο χώρος του σχολείου, όπου εργάζομαι, είναι χώρος έντονων κοινωνικών αντιθέσεων και ανισοτήτων. Συζητώντας συχνά με τους μαθητές μου για τα ανθρώπινα δικαιώματα μου μετέφεραν περιστατικά κοινωνικού αποκλεισμού και ρατσισμού που είχαν βιώσει. Με αφορμή τις εμπειρίες των μαθητών συμμετείχαμε σε μαθητικά φεστιβάλ κατά του ρατσισμού. Στα πλαίσια της συμμετοχής μας σε φεστιβάλ που οργάνωνε το Πανελλήνιο Δίκτυο Για Το Θέατρο στην Εκπαίδευση με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πρόσφυγες θέλησα να δημιουργήσω εκπαιδευτικό υλικό που θα δραματοποιούσα με τους μαθητές μου. Στόχος μου ήταν η ευαισθητοποίηση των μαθητών και της τοπικής κοινωνίας σε θέματα προσφύγων, η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, της αλληλεγγύης, της ισότητας, του σεβασμού και της αποδοχής της διαφορετικότητας. Το υλικό αυτό εξελίχθηκε στη νουβέλα «Χάγια», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Ελκυστής».
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Μ.: Ουμανισμός. Αυτή νομίζω ότι θα ήταν η καταλληλότερη λέξη. Ο ουμανισμός είναι η πεμπτουσία των ενεργειών της πρωταγωνίστριας, που την ωθεί σε έναν διαρκή αγώνα, μέσα από τον οποίο θα καταφέρει να κερδίσει την αποδοχή και την καταξίωση, θα γνωρίσει τον έρωτα και θα εκπληρώσει τα όνειρά της. Ο ουμανισμός που ενώνει τους ανθρώπους και τους λαούς γεφυρώνοντας εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφορές.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Μ.: Θα τον συμβούλευα να διαβάσει το βιβλίο χωρίς προκαταλήψεις και δογματισμό, όχι με το μυαλό, αλλά με την καρδιά έχοντας την επίγνωση πως η ιστορία της Χάγια θα μπορούσε να είναι η ιστορία καθενός από εμάς.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Μ.: Αν το βιβλίο ήταν ταξίδι, θα ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο με σταθμούς τη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία, την κατοχική και μετακατοχική Ελλάδα στα χρόνια του εμφυλίου, τη Συρία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και το Πακιστάν... Ένα ταξίδι με πρωταγωνιστές όλους εκείνους τους ανθρώπους που -ανεξάρτητα από το χώρο και το χρόνο- γνώρισαν τον πόλεμο και που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα ταξίδι που θα διαρκούσε όσο η ιστορία της ανθρωπότητας...
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Μ.: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να αδιαφορούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ιδίως εμείς, που γνωρίσαμε τη σκληρή πλευρά της ζωής.»
Η νουβέλα της Μαρίας Μάγκλαρη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Στην περίληψη λέει:
Στην περίληψη λέει:
Χάγια… Ένα κορίτσι που στα πρώτα του εφηβικά χρόνια θα γνωρίσει την πιο σκληρή πλευρά της ζωής. Θα ζήσει την κόλαση του πολέμου, μια κόλαση που δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε δίκαιους και άδικους, αθώους και ένοχους. Ένα κορίτσι που θα μετουσιώσει την απόγνωση σε ελπίδα, τον πόνο σε δύναμη, το μίσος και την περιφρόνηση σε αγώνα για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έναν αγώνα διαρκή, μέσα από τον οποίο θα εκπληρώσει τα όνειρά της, θα γνωρίσει την καταξίωση, την αποδοχή και τον έρωτα πέρα από εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφορές.
