Το βιβλίο ξεκινά με τη ζωή τεσσάρων αντρών στο μικροσκόπιο. Ζωές κοινές, καθημερινές. Τέσσερις άντρες, φαινομενικά ανώριμοι σχεδόν, κοινοί γλεντζέδες, που έχουν βαλθεί να μην αφήσουν τίποτα χωρίς να το γελοιοποιήσουν. Πρόκειται για τον Νίκο, τον Γιώργο, τον Σωτήρη και τον Αλέκο. Τέσσερις φίλοι που δουλεύουν, δουλεύονται, γλεντούν, έχουν ανησυχίες, ψάχνουν γυναίκες, αλλά και το νόημα της ζωής, όπως το φαντάζονται οι ίδιοι.
Από την άλλη, έχουμε τις ζωές τεσσάρων γυναικών, κοινών ή και όχι. Συντηρητικών ή και προχωρημένων. Ζωές συνηθισμένες στο φως της μέρας, που μεταμορφώνονται κάτω από τα φώτα της νύχτας. Θα μπορούσαν ίσως να χαρακτηριστούν λεσβίες, πόρνες ή απλά εκκεντρικές. Κι όμως, δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθημερινές γυναίκες. Κάποιες φορές, φορτώνονται τις ενοχές, αλλά και τις αναστολές τους, και κάποιες άλλες, αποτινάζουν από πάνω τους το συντηρητικό μανδύα, σα ρούχο πολυφορεμένο και πια, φθαρμένο.
Στο στόχαστρο του συγγραφέα, για να ξεκινήσει αυτή η ιστορία, είναι ο Νίκος. Μαθηματικός, κάνει ιδιαίτερα μαθήματα προσπαθώντας να βγάλει τα προς το ζην, και μια εκτεταμένη έρευνα πάνω στις συνήθειες των ανθρώπων. Με ανορθόδοξο τρόπο μεν, αποτελεσματική δε. Η επιμονή και η σκληρή δουλειά αποφέρουν καρπούς και σε αυτό ελπίζει και ο Νίκος.
Κοντά του, βρίσκεται η Νανά. Μια σχέση ζωής, έστω και καταστροφικής. Άλλωστε, κάπως έτσι αποκτώνται οι εμπειρίες και κερδίζονται οι αγάπες. Ή και το ξενέρωμα. Θεωρίες υπάρχουν πολλές, κάποια θα ταιριάξει. Η Νανά, πάει κι έρχεται. Τυχοδιώκτρια, συλλέγει εμπειρίες και διευρύνει τους όποιους ορίζοντες μπορεί να έχει κι αν χρειαστεί τους δημιουργεί μόνη της. Εξυψώνει από τη μία τον Νίκο και από την άλλη τον θάβει βαθιά στον εαυτό του. Του κλείνει τα μάτια για να του τ’ ανοίξει όταν εκείνη θελήσει. Τον κάνει μπαλάκι που, πότε πετυχαίνει άσους στο γήπεδο και πότε χάνει σερί τα σετ. Η Νανά με λίγα λόγια, είναι η ίδια η ζωή. Διστακτική κάποτε και άλλοτε αποφασιστική, θελκτική, αισθησιακή, πόρνη, ενίοτε ναρκομανής, ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί κι ας μη γνωρίζει ισορροπία.
Ο Νίκος από την άλλη, είναι ένας ρομαντικός, όσο και δειλός ιδεολόγος. Σταθερή αξία τα ιδανικά του, τα κολλήματά του και η όποια έρευνά του. Περιτριγυρισμένος από τους φίλους του, που τον ξεσηκώνουν, τον εμπαίζουν, τον παρασύρουν στη συνηθισμένη αντροακολασία. Ο Νίκος τους ακολουθεί παντού, αλλά πάντα επιστρέφει στο σπίτι και τα «τακτοποιημένα» ιδανικά του και αφοσιώνεται με ζήλο στην έρευνά του αλλά και στο όνειρό του από το οποίο τον χωρίζει ένας ακάλυπτος. Πολυκατοικίας ή ζωής, δεν έχει σημασία. Είναι όνειρο και ο Νίκος θα κάνει τα πάντα να το χωρέσει κάπου, να το περιορίσει. Περιορίζονται όμως τα όνειρα;
Ξεκινώντας να διαβάζεις το βιβλίο «Ένας ακάλυπτος απόσταση», ένα είναι το σίγουρο: Δεν υπάρχει περίπτωση να το παρατήσεις. Κι αυτό επειδή ο συγγραφέας του, Κώστας Αρώνης, σε βάζει κατευθείαν μέσα στις σελίδες του και συμπορεύεσαι με τους ήρωες. Είναι ένα βιβλίο που διαφέρει από άλλα. Ο λόγος είναι αυτή ακριβώς η αμεσότητά του και η κοινότυπη ιστορία του, που το κάνουν να είναι τόσο ξεχωριστό. Αγάπες που έρχονται, έρωτες που φεύγουν, απωθημένα, επιθυμίες, ερωτικές στιγμές, όλα όσα βιώνει στην καθημερινότητά του ο καθένας μας, με την ακριβή του έννοια και κυρίως, την ακριβή του ορολογία.
Θα μπορούσες να πεις πως η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι μια πρόστυχη αργκό, αν φυσικά θεωρείται αργκό ή πρόστυχη η καθομιλουμένη. Σε αυτό το βιβλίο, δεν υπάρχουν ταμπού και αναστολές, δε συναντάς εξευγενισμένες εκφράσεις και ωραιοποίηση των λέξεων, επειδή οι ήρωες είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Το ίδιο και οι συνήθειές τους. Δεν τους ενδιαφέρει το σαβουάρ βιβρ, αν και το διαθέτουν όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Ίσως όχι όλοι. Ή, ίσως, έτσι να νομίζουν. Και ακολουθώντας τους ο αναγνώστης, ούτε αυτόν τον απασχολεί. Το κύμα τους είναι τόσο ορμητικό, που σε παρασύρει δίχως έλεος και αφήνεσαι να βουλιάξεις μέσα στην τρέλα και τον αυθορμητισμό τους.
Θα μπορούσες να πεις πως η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι μια πρόστυχη αργκό, αν φυσικά θεωρείται αργκό ή πρόστυχη η καθομιλουμένη. Σε αυτό το βιβλίο, δεν υπάρχουν ταμπού και αναστολές, δε συναντάς εξευγενισμένες εκφράσεις και ωραιοποίηση των λέξεων, επειδή οι ήρωες είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Το ίδιο και οι συνήθειές τους. Δεν τους ενδιαφέρει το σαβουάρ βιβρ, αν και το διαθέτουν όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Ίσως όχι όλοι. Ή, ίσως, έτσι να νομίζουν. Και ακολουθώντας τους ο αναγνώστης, ούτε αυτόν τον απασχολεί. Το κύμα τους είναι τόσο ορμητικό, που σε παρασύρει δίχως έλεος και αφήνεσαι να βουλιάξεις μέσα στην τρέλα και τον αυθορμητισμό τους.
Οι αγάπες φυσικά, δε λείπουν. Απλώς δεν είναι οι «ονειρικές», που συναντάς στα παραμύθια και στο σινεμά. Έχουν όμως κάτι μαγικό και αυτό δεν είναι άλλο από την αλήθεια της στιγμής, όποια κι αν είναι αυτή. Έρωτας, τρέλα, ενθουσιασμός, πόθος, πάθος. Εδώ, οι ήρωες δεν κρύβονται πίσω από δήθεν συστολές, γνωρίζουν και τί θέλουν και πώς να το πάρουν. Και είναι απόλυτα ικανοί να σε κάνουν να ζηλέψεις. Επειδή έχουν τα κότσια που ίσως σου λείπουν για ν’ αναμετρηθείς με τη ζωή στα ίσια.
Οι ανατροπές δε λείπουν, αλλά ούτε και το πραγματικό συναίσθημα. Ο συγγραφέας γνωρίζει καλά το χειρισμό των πρωταγωνιστών του. Δεν τους έχει πλάσει στεγνούς, αντιθέτως τα πάντα νιώθεις να περισσεύουν σε αυτό το βιβλίο που ξεχειλίζει από γεγονότα. Είναι ένα βιβλίο που σφύζει από πραγματική ζωή και όχι αποκύημα της φαντασίας. Επειδή οι πραγματικοί άνθρωποι, παθιάζονται, ερωτεύονται, επιθυμούν την ερωτική πράξη, λένε τις λέξεις με το όνομά τους, είναι ευάλωτοι, «ακάλυπτοι», εκτίθενται, ονειρεύονται, ζουν.
Ακριβώς ότι κάνουν και οι ήρωες του Κώστα Αρώνη. Και οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες. Τολμούν να ζήσουν χύμα, καταρρίπτοντας ταμπού, όχι για να προκαλέσουν. Απλώς ξέρουν, πως αν δεν τα ξεπεράσεις, θα σε προσπεράσει η ίδια η ζωή. Όπου κι αν βρίσκεται κρυμμένη. Σε στριπτιζάδικα, σε στούντιο φωτογράφισης, σε αποθήκες κρεάτων, σε δικηγορικά γραφεία, πάνω σ’ ένα καπό αυτοκινήτου χαζεύοντας τ’ άστρα, ή μέσα σ’ ένα διαμέρισμα. Κι αν ψάξεις καλά, μπορεί να βρίσκεται πολύ πιο κοντά. Ίσως να είναι μόνο ένας ακάλυπτος απόσταση.
Ένα βιβλίο για τη ζωή. Με τα πάθη, τις αδυναμίες, τ’ απωθημένα, τα καθημερινά, τα απολύτως αληθινά. Πρόκειται για τη ζωή που πολλοί επιθυμούν κρυφά να ζήσουν. Ίσως και να πρόκειται για τη ζωή που κάποιοι κατακρίνουν. Λίγη σημασία όμως έχει αυτό. Η ζωή δε ρωτά κανέναν αν του αρέσει. Απλά υπάρχει και είναι πραγματική. Με όποιο τρόπο κι αν επιλέξουμε να τη ζήσουμε, πάντα θα μας κλείνει το μάτι.
Οι ήρωες εδώ, ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση. Κέρδισαν; Έχασαν; Όποιο κι αν είναι τελικά το αποτέλεσμα, αυτοί γνωρίζουν ότι τουλάχιστον έπαιξαν. Κι όπως είναι ήδη γνωστό, από έναν αγώνα δε βγαίνεις ποτέ χαμένος. Είτε κερδίζεις, είτε μαθαίνεις.
Οι ήρωες εδώ, ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση. Κέρδισαν; Έχασαν; Όποιο κι αν είναι τελικά το αποτέλεσμα, αυτοί γνωρίζουν ότι τουλάχιστον έπαιξαν. Κι όπως είναι ήδη γνωστό, από έναν αγώνα δε βγαίνεις ποτέ χαμένος. Είτε κερδίζεις, είτε μαθαίνεις.
